Zaterdag liep de 29-jarige Louise Delputte haar allereerste marathon. Dat is opmerkelijk in deze tijden waar zo goed als geen grote sportevents plaatsvinden. Na maandenlang trainen besloot ze hem immers zelf te organiseren.
Louise Delputte geniet nog altijd na van haar eerste marathon, die ze vorige zaterdag liep en haha ook won. Dat laatste was in elk geval niet moeilijk, want ze was de enige deelnemer. “Al kon ik zo goed als de hele tijd wel rekenen op de steun van Lotte, een vriendin van mij”, opent Louise. De Roeselaarse, die aan de slag is als social media & community manager bij Fun Belgium, is al van kinds af aan sportief en de laatste jaren vooral bezig met lopen, naast fietsen en zwemmen. Een marathon voor haar dertigste stond hoog op haar bucket list, alleen dreigde een knieblessure drie jaar geleden roet in het eten te gooien. Het zag er even naar uit dat een operatie nodig was, maar met veel tijd, geduld en begeleiding kon ze hem zaterdag toch ongehinderd lopen, die eerste marathon.
Oorspronkelijk zou ze die in Polen lopen. Louise, die haar sportieve avonturen deelt via een blog en 22.000 volgers heeft op Instagram (@louisedelputte.be), kreeg het aanbod van de organisatie om de Gdánsk Marathon te lopen. Een maand daarvoor ging ons land in lockdown, dus was het vrij snel duidelijk dat het niet zou lukken. “Ik zocht nog een alternatief, maar steeds meer wedstrijden werden geannuleerd”, aldus Louise. “Ik had intussen al een flink aantal weken getraind, dus fysiek was ik er klaar voor. Ik stond voor de keuze om opnieuw af te bouwen en dan in 2021 mijn eerste te lopen of om een alternatief te zoeken.”
Goede begeleiding
Dus kwam Louise op het idee om zelf een marathon op poten te zetten. “Ik stippelde een route uit langs mijn vriend, mijn ouders en vriendinnen, omdat er bij een marathon veel bevoorrading nodig is en ik die mentale steun ook wel kon gebruiken. Voor de start en aankomst koos ik voor het Stedelijk Sportstadion. Ik ben van Roeselare, train hier ook veel en probeer de stad sportief te vertegenwoordigen, dus leek me dat ook een perfecte plaats. Zo kwam ik uit aan vier keer tien kilometer, met op het laatste nog enkele rondjes malen op de piste.” Compleet met loopnummer, sponsors én medaille werkte ze toe naar die 15de augustus.
“Mentale steun is welkom, dus stippelde ik een route uit langs familie en vrienden”
De laatste voorbereidingen deed Louise in het midden van de hittegolf. Geen sinecure, maar fysiek kon ze toch vol vertrouwen starten. “Mijn enige doel was om de marathon blessurevrij te kunnen volmaken, wat ook gelukt is. Ik laat me sinds een tijd goed begeleiden, onder meer door de bekende sportdiëtist Gino Devriendt en door Kine Schiervelde, en dat wierp zijn vruchten af. Ik mikte op een tijd tussen 4 uur en 4.30 uur, wat ook gelukt is. Mijn tijden waren vrij constant. Ik had enkel aan kilometer 36 een dipje, maar geraakte er opnieuw door dankzij de steun van al die supporters. Ik heb dus een paar dagen op een runner’s high gezeten”, lacht ze. En al zeker omdat de aankomst een heus feest was, compleet met confettikanon en luid applaus. “Ik had niet verwacht dat er zoveel vrienden en familie zouden opduiken, wat erg veel deugd deed. Ik was echt overweldigd toen ze me ook nog bloemen en champagne in mijn handen duwden.”
mensen motiveren
Ook online waren er heel wat reacties, want met haar sociale media heeft Louise een hele schare trouwe volgers. “Samen met die sponsorships is dat een motivatie om te blijven verder werken. Het is altijd fijn als mijn posts andere mensen motiveren of inspireren om de loopschoenen aan te trekken.” ‘s Avonds kon er bij Louise eindelijk een glas van af, want ze had al acht maanden geen druppel alcohol aangeraakt. “Ik wilde er echt voor gaan, maar het viel ook mee. Door de lockdown waren er niet veel feestjes, dus een geluk bij een ongeluk. Ook nooit gedacht dat mijn eerste marathon in Roeselare zelf zou zijn, maar ik ben er blij mee. In het buitenland had ik nooit zoveel vrienden of familie dichtbij gehad.” En de volgende uitdaging? “Qua wedstrijden moet ik al kijken naar volgend jaar, denk ik. Natuurlijk staan Berlijn en New York hoog op mijn lijstje, maar ik mag van de organisatie volgend jaar al zeker naar Polen, dus daar kijk ik naar uit.” Al valt het te betwijfelen of de finish even memorabel wordt als in Roeselare…
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier