Thimothy Schiettecatte (28) vecht al anderhalf jaar tegen kanker. In deze tijden staan de ziekenhuizen onder enorme druk om ook de niet-coronapatiënten de juiste zorg te geven en Thimothy behoort door zijn chemotherapie tot de risicogroep. Toch is hij niet bang voor het virus.
Thimothy Schiettecatte kreeg anderhalf jaar geleden last van een rugpijn die maar niet wegging: het begin van zijn lijdensweg. “Ik was met de rugpijn naar de dokter geweest en heb er zelfs inspuitingen voor gekregen. Dat hielp allemaal niet en pas veel later werd duidelijk dat ik kanker had. Tot op vandaag zijn de dokters niet honderd procent zeker wat voor kanker het precies is. Waarschijnlijk is het begonnen als teelbalkanker maar intussen is het uitgezaaid naar mijn buik en mijn nieren. Ik heb al vier operaties achter de rug en ben nu met mijn 30ste chemokuur bezig. Het zag er nochtans een tijdje goed uit. Afgelopen september ben ik zelfs terug gaan werken. Het was geleden van november vorig jaar dat ik nog kon gaan werken. Ik sta in voor het laden en lossen van vrachtwagens bij Dematra, vrij zwaar werk maar wel plezant. Ik was ook echt fier dat ik weer kon gaan werken, terug wat voor mezelf kon zorgen. Maar het was toen dat bleek dat de kanker ook naar mijn nieren was uitgezaaid en nu zit ik opnieuw thuis.”
Kosten lopen op
“Ik zal eerlijk zijn, het feit dat ik niet kan gaan werken zorgt ook voor financiële moeilijkheden. Ik val terug op 70 procent van mijn loon en de ziekenhuiskosten lopen hoog op. Vooral omdat ik, naast de geplande chemobehandelingen en dergelijke, ook al een paar keer onverwacht in het ziekenhuis ben beland met complicaties. Zo kon ik plots niet meer plassen door de problemen met mijn nieren. Dat zijn telkens facturen van enkele honderden euro’s, zo moeten er geen twee per maand komen.”
Vrienden hadden een benefiet gepland maar die kan nu niet plaatsvinden – Thimothy Schiettecatte
“Mede daarom hadden enkele vrienden een benefiet georganiseerd voor mij. Al wilden we ook mensen laten samenkomen en steun vinden bij elkaar. Dit zou dit weekend plaatsvinden in de Guldenpoort in Machelen. Veel van mijn vrienden zijn van Zulte en we kennen burgemeester Simon Lagrange een beetje. Zij hadden aan hem gevraagd of ze de Guldenpoort gratis mochten gebruiken voor een benefiet. Dat mocht en hij zou zelfs aanwezig zijn. Er waren al 250 mensen ingeschreven. Door de toenmalige coronamaatregelen zouden we die spreiden over de twee dagen van het weekend. Intussen is de situatie natuurlijk veranderd en kort op voorhand moesten ze alles afbellen: de brouwer, de catering…”
“Of de benefiet nu is uitgesteld of afgelast, dat weet ik niet. Dat zal afhangen van mijn gezondheid, als ik me goed voel en weer kan werken, dan hoeft er geen benefiet te zijn. Voorlopig is er ter vervanging van de benefiet wel een rekeningnummer waarop mensen kunnen een kleine bijdrage kunnen storten: BE50 7340 4105 1318.”
Bezoek
“Leven met kanker tijdens een pandemie was vooral in de eerste golf moeilijk. Mijn moeder woont ver van mij en mocht niet op bezoek komen. In het ziekenhuis mag telkens maar één persoon één uur op bezoek komen. Dat is altijd mijn vriendin dus mijn ouders mogen me niet bezoeken. Intussen ben ik gewend geraakt aan het virus.”
“De mensen met wie ik in contact kom zijn heel voorzichtig. Mijn vriendin draagt op haar werk een mondmasker en ook toen we wel nog met enkele vrienden mochten afspreken, probeerden we dat te vermijden. Maar ik krijg heel veel steun van vrienden en collega’s via Facebook of telefoon, dat doet deugd. Ik hoop voor iedereen dat het coronavirus snel voorbijgaat maar intussen ben ik er niet bang voor. Bovendien heb ik van mijn ouders geleerd om altijd sterk te blijven, me sterk te blijven tonen en de hoop niet op te geven.”
(Jonathan Folens)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier