KW.be maakt de hele zomer een reis rond de wereld langs 80 West-Vlamingen. Vandaag zijn we te gast bij de Brugse Fran Waes (27), die al Noorwegen, Canada, Thailand en de Verenigde Staten op haar lijstje kan afvinken, en straks naar Zwitserland trekt.
Wat deed je beslissen om Brugge en België te verlaten?
“Ik denk dat mijn vader mijn keuze onbewust mee heeft beïnvloed. Toen wij nog jong waren, trok hij af en toe voor twee, drie maanden naar Nepal. Na elke reis bekeken we vol bewondering zijn foto’s. Ik hoor mezelf nog zeggen dat ik dat ooit ook wilde doen. In mijn laatste jaar in Leuven, waar ik regent Lichamelijke Opvoeding studeerde, was er de mogelijkheid om in het buitenland te gaan studeren. Zo is mijn ‘internationale leven’ begonnen, met het afstuderen in Noorwegen.”
“Na Noorwegen zag ik mezelf niet direct in België lesgeven en was ik op zoek naar een plaats om in de winter skiles te geven. Ik had via een vriendin gehoord dat je les kon geven in Whistler, British Columbia. Ik zocht uit hoe ik daar aan de slag kon gaan en zo kwam ik uiteindelijk in Canada terecht.”
Canada en Noorwegen: allebei landen die bekend staan om hun natuurpracht.
“Het zijn tot nu toe dan ook mijn favoriete bestemmingen geweest. Ik hou van de natuur en mijn verblijfplaats was telkens in het midden van de natuur. Het minst graag heb ik in Egypte gewoond. Ik ben naar Egypte verhuisd na twee seizoenen in Canada te hebben gewerkt. Ik zou er voor het eerst echt les lichamelijke opvoeding geven. Maar het betekende ook verhuizen van een plaats waar je makkelijk naar de bergen kunt trekken, naar een miljoenenstad als Caïro. De sneeuwstormen werden helaas vervangen door zandstormen… Wilde ik echter in het internationale circuit les gaan geven, dan moest ik deze kans wel grijpen. Ik had geen andere keuze. De stad ontvluchten was niet eenvoudig en dat maakte het ‘wonen’ in Egypte iets minder aangenaam.”
Is het niet mentaal lastig om telkens weer je kort opgebouwde leven achter te laten? Of is het net andersom: erg verfrissend?
“Het is nooit gemakkelijk om een plaats achter te laten. Telkens opnieuw beginnen vraagt enorm veel energie. Je moet je omgeving terug leren kennen, een nieuw ‘vangnet’ creëren waarop je kunt terugvallen, wennen aan je nieuwe job… De eerste paar maanden zijn altijd iets moeilijker, maar het besef dat ik net zo veel reis om zo veel mogelijk van de wereld te zien maakt het allemaal stukken draaglijker.”
Groeit de behoefte niet om een gezinnetje te stichten? Of is dat iets wat je sowieso ‘voor later wilt inplannen’?
“Ik heb zeker nood aan het opbouwen van mijn leven. Na mijn verhuizing naar Thailand had ik mezelf de belofte gemaakt om dit niet meer alleen te doen. Maar na 3 jaar in Thailand te wonen keek ik er echt naar uit om terug naar de natuur te trekken. Dit dan toch weer op mijn eentje doen valt behoorlijk goed mee. Ik blijf natuurlijk hoopvol dat ik op een dag een leuke kerel ontmoet die op dezelfde manier door het leven wil stappen en dat met mij wil doen. Ik ben er van overtuigd dat zoiets mogelijk is, dat je dit als gezin kunt doen, maar dat zal de toekomst wel uitwijzen.”
Hoe moeten we ons jouw job voorstellen?
“Mijn eerste twee seizoenen in Canada heb ik voor de Canadese skischool gewerkt en voor de Olympische Spelen in Whistler, Vancouver. In Egypte gaf ik LO in het Engels, op een internationale school. Na een jaartje Egypte ben ik verhuisd naar Thailand, ook weer om lichamelijke opvoeding te geven.”
Zijn er soms ook momenten waarop je beklaagt dat je daar moederziel alleen in het buitenland zit?
‘Ik heb het me nog nooit beklaagd om moederziel alleen in het buitenland te zitten. Het is natuurlijk niet altijd eenvoudig en ik heb af en toe wel eens een moeilijker moment. Als er iets in de familie gebeurt, dan woon ik natuurlijk niet om de hoek en kan ik er ook niet altijd bij zijn.”
Word je hard gemist door je naasten en vrienden? En omgekeerd?
“Intussen woon ik al zes jaar in het buitenland, dus zijn mijn familie en vrienden er al aan gewoon geraakt. Ik probeer elke zondag mijn familie te bellen en sta vaak in contact met mijn dichte vrienden via Whatsapp of Facetime. Technologie maakt het een pak eenvoudiger.”
“Ik voel me wel af en toe schuldig dat ik mijn familie en vrienden telkens weer achterlaat. Ik kom elke zomer voor een 10-tal dagen naar België. Dan proberen mijn vrienden en familie mij zo veel mogelijk te zien. Het is dan een intense 10 dagen waar ik enorm van geniet. En dan vertrek ik weer… Persoonlijk vind ik ergens vertrekken gemakkelijker dan wanneer iemand anders vertrekt. Mijn vrienden en familie hebben dan weer die leegte die ik achterlaat door te vertrekken. Zij hebben ook de hele omgeving die hen aan mij doet denken. Ik denk dat de eerste dagen na mijn vertrek voor hen altijd de moeilijkste zijn.”
Reizen sommigen je wel eens achterna voor een zomertripje of zo bijvoorbeeld?
“Mijn ouders hebben mij al op elke plaats bezocht, meestal voor een langere tijd. Ze zijn vijf weken naar Canada gekomen en voor een kleine vier weken naar Thailand. Afhankelijk van waar ik woon komen er meer vrienden. De laatste drie jaren in Bangkok waren heerlijk. Af en toe had ik het gevoel dat ik een hostel had in mijn appartement (lacht). Vrienden van vroeger zijn op bezoek gekomen, maar ook mijn dichte vrienden en zelfs vrienden van vrienden zijn gepasseerd. Het is altijd leuk om bezoek over de vloer te krijgen, omdat het dan een beetje meer als ‘thuis’ aanvoelt. Als ik dan terug in België over een bepaalde plaats praat, weten zij ook beter wat ik bedoel. Ik ben in elk geval ongelooflijk dankbaar voor de goeie vrienden die ik na zes jaar nog altijd overhoud in België!”
Reizen is erg leerrijk, zegt men. Wat heb jij al bijgeleerd?
“Ik heb eerst en vooral geleerd dat het leren van een taal het makkelijkste gaat als niemand anders jouw moedertaal spreekt. Reizen maakt je daarnaast ook flexibel. Je leert omgaan met onzekerheden. Ik heb tot slot ook geleerd hoe belangrijk een ‘support system’ is, dat er mensen zijn op wie je kunt terugvallen.”
Reizen brengt je ook in contact met andere culturen. Waarvan stond je tot nu toe het meeste versteld?
“Door in Thailand te wonen ben ik verschillende keren naar Nepal gereisd. Ik stond versteld van de puurheid van de Nepalezen. Alsof ze nog niet in aanraking zijn gekomen met de invloeden van de buitenwereld. Er is een ongelooflijke mix van geloven en culturen in Nepal en zij kunnen in ‘vrede’ met elkaar leven. Op mijn laatste trip ben ik met een 15-tal leerlingen naar Annapurna Base Camp gewandeld. De week voor de aardbeving waren wij nog op Durbar Square en was onze gids aan het vertellen over de voorbije aardbevingen en het positieve van die aardbevingen. Dat ze door de vroegere aardbevingen de technieken van hun cultuur en kunst hadden kunnen onderhouden, doordat ze telkens alles opnieuw moesten opbouwen. Van deze positive houding stond ik ongelooflijk versteld.”
Zou je nog kunnen aarden in België, na alles wat je nu al hebt beleefd?
“Eerlijk? Daar ben ik niet zo zeker van. Ik hou van de diversiteit op de scholen waar ik werk, van de flexibiliteit van het veranderen van scholen, van de nieuwe landen die het uitdagend blijven maken. Ik ben bang dat, mocht ik terugkeren, ik me te ‘vast’ zou voelen.”
Zeker als je net een avontuur achter de rug hebt zoals nu: je trok 32 dagen aan een stuk door de jungle…
“Klopt, ik ging op ‘backcountry backpacking cursus’, een cursus met de National Outdoor Leadership School (NOLS) die een basis heeft in de Wyoming, USA. Het ging om een soort opleiding om voor deze organisatie te kunnen werken. Bedoeling is dat je de mensen een maand lang mee de wildernis in neemt en hen een leerrijke, op leiderschap gefocuste ervaring geeft. De cursus focust op het leren uit ervaringen in de natuur. We vertrokken met een rugzak van 25 kilo, met al onze klimspullen en eten voor de komende tien dagen. Door de wandelingen werkten we aan leiderschap, beslissingen nemen, risico’s inschatten enzovoort. Bij het kamperen doen we dat met ‘leave no trace’ in het achterhoofd: je probeert een zo klein mogelijke impact te hebben op de natuur. Na die eerste tien dagen kom je aan in een kamp, waar het nieuwe rantsoen voor de volgende 11 dagen per paard ter plaatse wordt gebracht. De laatste 12 dagen zijn we vooral gaan wandelen in het hooggebergte. We hebben de hoogste berg in Wyoming beklommen, we zijn over gletsjers gereisd en hebben geleerd hoe crevassen – diepe, brede barsten in het ijs, over te steken.”
Het kan niet anders dan een indrukwekkende ervaring geworden zijn.
“Dat kan je wel zeggen: 32 dagen lang zie je geen andere mensen dan je groep. Je kunt niet douchen en je leeft bij wijze van spreken op het koken van gedroogde groenten, rijst en bonen. Je gaat naar bed als de zon onder gaat en staat op bij zonsopgang. Je denkt alleen maar aan waar je de volgende dag zult wandelen en hoe je veilig en wel op je bestemming zult raken. Dat maakt het tot een ongelooflijk vermoeiende en leerrijke ervaring.”
Je hebt nu al wat landen gezien. Welk land zou jij onze lezers aanraden om te bezoeken en waarom?
“Ik zou eerlijk gezegd élk land kunnen aanraden, afhankelijk van wat de lezer precies wilt en wat die zich kan veroorloven. Noorwegen is vrij duur, maar de natuur, de fjorden, de buitensport en de gastvrijheid van de Noren zijn heel aangenaam. Voor Canada kan ik enkel over British Columbia praten. Bezoek het als genoeg tijd hebt. Tijdens de wintermaanden zijn er ongelooflijke skigebieden, tijdens de zomer zijn er veel parken die wandelingen en trektochten aanbieden die de moeite waard zijn. Tijdens die avonturen ga je heel vaak verschillende wilde dieren tegenkomen, ga je zichten zien die je nog nooit gezien hebt en zul je meer over de ‘natives’ leren door de provincie rond te toeren.”
“Egypte is dan weer een must voor mensen die geïnteresseerd zijn in de geschiedenis. Een cruise op de Nijl is zeker een aanrader. Je kunt natuurlijk alle toeristische trekpleisters opzoeken, maar ik zou vooral een bezoek aan de ‘white en black desert’ aanraden. Nog nooit heb ik zo veel sterren gezien als tijdens mijn driedaagse 4X4-trip in de woestijn.”
“En Thailand tot slot, dat is een prachtig land. Van zodra je de drukte van Bangkok ontsnapt kun je eenvoudig naar de eilanden in het zuiden reizen of meer naar de jungle in het noorden. Het leuke aan Bangkok is bovendien dat het een ideale ‘reis-springplank’ is naar andere heerlijke oorden!”
Laatste vraag: wat volgt er nu na de wildernis van Wyoming, USA?
“Momenteel ben ik volop mijn verhuizing aan het voorbereiden, want heel binnenkort trek ik voor mijn nieuwe job naar Zwitserland!”
Aan natuurschoon alvast ook geen gebrek daar!
(FJA – Foto’s Fran Waes)
Reis rond de wereld - 2015
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier