Dennis Vandermeersch is een veelzijdig persoon. Onderwaterfotografie, duiken en vuurspuwen zijn Dennis’ hobby’s. De ene hobby leunt aan de andere. Fotografie overheerst. Dennis ging al lopen met talrijke internationale prijzen in de fotografie. Zijn hobby’s zijn echter niet zonder gevaar.
Door Carlo Herpoel
Dennis Vandermeersch (42) is de zoon van Jean Pierre (71) en Vivianne Degryse (69) en heeft een oudere broer James (44). Dennis studeerde twee jaar dierengeneeskunde in Gent, maar koos uiteindelijk voor een kinesitherapie-opleiding aan de Hiepso in Kortrijk. Daarmee treedt hij in de voetsporen van zijn vader. Sinds het behalen van zijn diploma, werken beide kinesisten samen. “We werken allebei zelfstandig, maar delen de praktijkruimte. Ik doe dit beroep sinds ik ben afgestudeerd. Ik werk 60 procent op verplaatsing“, vertelt Dennis. Dennis is een alleenstaande man. “Ik leef in alle vrijheid. Ik ben gelukkig ongehuwd.” Zijn hobby’s zijn duiken, fotografie en vuurspuwen. Allen houden nauw verband met elkaar. Fotografie voor bij het duiken, en vuurspuwen in functie van zijn fotografie.
Het begon allemaal in de jaren 90. Hij trok met zijn vader naar Egypte om er te duiken. Eens Dennis het duiken onder de knie had, wilde hij het met een andere interesse combineren: onderwaterfotografie. “Mijn vader kocht een onderwatercamera. Ik mocht deze een paar keer gebruiken. Deze heb ik niet meer teruggegeven. Ik was erdoor gebeten.” Een tweede hobby werd zo geboren. Van het ene kwam het andere. Dennis verruimde zijn hobby onderwaterfotografie met natuur- en macrofotografie. “De zoektocht naar kleine beestjes sprak me aan. Ondertussen nam ik ook modelfotografie en urbex fotografie erbij. Dat is gaan kijken hoe oude gebouwen vervallen en hoe de natuur dit terug claimt.”
Vuurspuwen
Tijdens de urbextochten ontsproot een nieuwe passie ‘spelen met vuur’. “Ik gebruik dergelijke locaties om te werken met rook en vuur. Vuur geeft een schril contrast in kleuren met de grauwe gebouwen. Daarvoor leerde ik vuurspuwen.” Naast vuurspuwen kwam vuureten en vuurpoi. Vuurpoi is jongleren met vuurballen aan een ketting. Een groep professionele vuurspuwers nodigde hem uit om hun optredens en workshops in België te fotograferen en zo leerde hij de kneepjes verder bij.
Meestal is het risico berekend, maar toch ben je er nooit vrij van
Wilde dieren filmen en fotograferen onder water fascineert Dennis. Vertoeven tussen krokodillen en haaien is zijn ding. “Meestal is het risico berekend, maar toch ben je er nooit vrij van“, aldus Dennis. “In Cuba at een haai onze filmcamera op. We hebben deze de dag erna teruggevonden op 38 meter diepte. De haai lustte het toestel niet. Dit leverde ons weliswaar wonderlijke videobeelden op.” Ondertussen heeft Dennis al een halve wereld afgereisd op zoek naar mooie onbekende plaatsen. “Ik heb al veel gezien en meegemaakt”, zegt Dennis. “Toch zal ik maar van een gedeelte van onze aardbol kunnen genieten. Er zijn te veel schone plaatsen waar ik nooit zal geraken.” Om dit te kunnen realiseren, heeft Dennis meer dan een levenscyclus nodig.
Fotoboek
Aan prijzen en erkenning in de fotografie heeft Dennis geen gebrek. Een rijkgevuld palmares met Belgische-, Europese- en wereldkampioenschappen en grote namen als National Geographic. De ‘fotograaf van het jaar’ in Israël was voor Dennis speciaal. “Dit leverde me een selectie op voor de live wedstrijd onderwaterfotografie. Daar behaalde ik de tweede prijs, goed voor twaalf dagen duiken in de wateren van Costa Rica”, vertelt Dennis. “Ik doe dit niet om in de prijzen te vallen. Blijkbaar vallen ze in de smaak. De meeste foto’s zijn goed voorbereid doch de beste zijn de spontane actiefoto’s.” Van alle reizen maakt Dennis een fotoboek. Opvallend is het kleurenpalet.
“De Filipijnse wateren hebben mijn voorliefde. Deze zijn bevolkt met wondermooie dieren maar worden met vervuiling bedreigd. Ik bemerk hoe slecht Azië omgaat met de plasticproblematiek. Dit is onder andere een groot probleem voor de onderwaterdieren. Zij zoeken er hun schuilplaatsen met alle gevolgen van dien. Azië moet dringen tanden bijsteken bij de aanpak van dit probleem. Men verwaarloost een schat aan schoonheid”, zegt Dennis. “Als ik tijdens het duiken afval tegenkom dan neem ik deze mee. De meeste duikers doen dat ook. Deze wateren zijn onze speelgrond en dit houden we graag proper. We duiken om de mooie natuur te bewonderen en niet om tussen de rotzooi te vertoeven. In Bali ligt de zee vol met offers. Het is niet altijd met kwade bedoelingen. Helaas is dat ook niet goed.”
Plannen heeft Dennis voorlopig niet. Waarschijnlijk duiken en onderwaterfotografie richting Azië of Mexico. “We zien wel welk water mij triggert”, besluit Dennis Vandermeersch.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier