Fietsersbond én Steven Ryelandt ijveren voor veiliger fietsverkeer

VTM-programma Make Belgium Great Again confronteerde zondag vijf Vlaamse toppolitici met 500 nabestaanden van verongelukte fietsers. Op vrijdag 1 november organiseert het programma, samen met de Fietsersbond en Critical Mass, een ‘fietseling’ in vijf Vlaamse steden, om te ijveren voor een veiliger fietsverkeer. Ook in Brugge. Geen overbodige luxe, vindt ook de Brugse advocaat Steven Ryelandt. Zijn broer Filip, ‘DJ Flip’, kwam 17 jaar geleden om het leven bij een fietsongeval aan de Boeveriepoort.

Een graffitikunstwerk in de Boeverietunnel en een Save-bord, geplaatst door de vereniging van Ouders van Verongelukte Kinderen in de Koning Albertlaan, herinneren de honderden voorbijgangers nog dagelijks aan het tragische ongeval van Filip Ryelandt. Filip, ook bekend als DJ Flip, kwam in januari 2003 om het leven toen hij met zijn fiets werd aangereden.

Voor zijn broer Steven Ryelandt is het meer dan een herinnering: het verdriet is er nog altijd. Door in onze krant te getuigen, hoopt hij fietsers bewuster te maken van hoe kwetsbaar ze zijn. “Zelf ben ik nu extra gevoelig als ik een jongere zie fietsen zonder licht. We hebben twee zonen Ward (9) en Nand (7) die dagelijks naar het Sint-Andreaslyceum fietsen. Die school is vlakbij en toch zijn mijn vrouw en ik bezorgd.”

Onbezonnen jeugd

“Alle overheidsinitiatieven ten spijt, schort er iets aan de onbezonnen mentaliteit van de fietsende jeugd, die zich onaantastbaar voelt”, vindt Steven. “En ook aan het rijgedrag van sommige automobilisten. We zijn kritischer geworden voor vrienden die drinken en rijden; we nemen zelf altijd de fiets of een taxi als we uitgaan. Ik ben een bescheiden en uiterst voorzichtig wielertoerist en ben elke week opgelucht dat ik in één stuk thuis gekomen ben na het fietsen. Ooit ben ik langs de Noorweegse Kaai van de weg gemaaid en onlangs raakte een bestuurder mij tijdens het parkeren…”

Of de dood van zijn broer er mee voor gezorgd heeft dat het gevaarlijke kruispunt aan de Boeveriepoort werd aangepakt en nu veiliger is? “Misschien. Het Save-bord dat de Ouders van Verongelukte Kinderen geplaatst hebben, heeft wellicht ook voor enige druk bij politici gezorgd. Mijn ouders en ik zijn enkele keren naar bijeenkomsten van die vereniging geweest. Het is nobel dat zo’n hulpgroep bestaat en die samenkomsten helpen wellicht vele nabestaanden om het verlies te verwerken. Maar niet bij ons. Telkens opnieuw het verdriet oprakelen en daarbij ook geconfronteerd worden met andermans miserie, was voor ons niet de juiste manier. De dood van Filip heeft mijn ouders gekraakt, het heeft zelfs hun identiteit wat veranderd. Ook nu nog, na 17 jaar, hebben ze het er moeilijk mee.”

Op 20 januari 2003 sloeg het noodlot toe. Filip had net een stage gedaan bij de VRT voor een programma van Jan van Rompaey. “Om 18 uur arriveerde zijn trein in het station van Brugge, waarna hij naar ons ouderlijk huis in de Ontmijnerslaan fietste”, vertelt Steven. “Toen Filip aan de Boeveriepoort overstak, werd hij aangereden door een automobilist die het rode stoplicht negeerde. Filip belandde met zijn hoofd tegen het dak van het voertuig, is door de zware klap in de lucht geslingerd en kwam op het asfalt terecht. Een getuige diende de eerste zorgen toe. Hij had een goed gevoel, toen de hulpdiensten Filip in de ambulance plaatsten, want mijn broer bewoog nog. Achteraf bleek het slechts om stuiptrekkingen te gaan. De aanrijder was niet dronken, maar geïntoxiceerd. Hij beweerde dat hij het rode stoplicht te laat zag, omdat hij even achter zich keek om zijn ruziënde kinderen op de achterbank tot de orde te roepen.”

Slecht nieuws

“Het ogenblik dat mijn moeder met het slechte nieuws belde, staat onuitwisbaar in mijn geheugen gegrift”, vertelt de advocaat. “Ik woonde pas samen met mijn vriendin. Sophie, ondertussen mijn vrouw, zag hoe ik lijkbleek werd aan de telefoon. Aanvankelijk dacht ik dat mijn mama wat overdreef en dat Filip slechts een arm of been gebroken had. Ik reed naar mijn ouderlijk huis en toen ik passeerde aan de Boeveriepoort, zag ik dat er op die plek een ongeval gebeurd was. Er lag een fiets langs de kant. Door mijn hoofd flitste de gedachte: is dat Filips fiets niet? Thuis vertelde mijn vader dat Filip levensbedreigend gewond was.”

Veel jongeren achten zich ten onrechte onaantastbaar op de fiets

Nadien begon het urenlang wachten in het ziekenhuis. “Pas om 23 uur mochten we Filip zien. Het zag er niet goed uit. Bij onze thuiskomst kregen we een telefoontje met de vraag om onmiddellijk terug te keren. Dat moment vergeet ik nooit meer. De aalmoezenier was aanwezig en de dokter zei dat Filip enkel nog kon voortleven als een plant. Mijn ouders, Sophie en ikzelf hielden Filip vast. Hij heeft nog twee keer geademd en is toen gestorven. ‘t Was hartverscheurend en toch ben ik blij dat we op die manier afscheid hebben kunnen nemen.”

DJ Flip was uniek in het hiphopmilieu: hij was de enige dj die enkel Fristi dronk. “Flip was een heel zachtaardige jongen, met een goede inborst. Kort voor zijn dood toonde hij mij nog een foto, waarop hij samen poseerde met zijn grote held Guru van het rapduo Gang Starr. Hij was 25 jaar en stond op een drempel van de doorbraak…”