Féline Clauw maakt mondmaskers en mist haar vriend(inn)en

© DS
Stefaan Dehaerne
Stefaan Dehaerne Medewerker KW Westhoek

Voor scholieren is deze coronacrisis niet eenvoudig. Het schoolleven is stilgevallen en de contacten met vrienden zijn voorlopig nog steeds enkel digitaal. Voor scholieren met een beperking is de uitdaging nog net iets groter.

Sinds vorig schooljaar volgt Féline Clauw, die het syndroom van Down heeft, beroepsonderwijs in de Heilige Familie te Ieper. “Voor de lessen mode zochten haar leerkracht, mevrouw Santy, en ondersteuner, mevrouw Cailliau, naar een haalbare opdracht die thuis uitgevoerd kon worden”, vertelt mama Christine Cannière. “Een mondmasker maken bleek realistisch en het is bovendien een uitgelezen kans voor Féline om tastbaar bezig te zijn met iets wat niet te vatten valt, letterlijk en figuurlijk. Samen zijn we dan begonnen met knippen, strijken en stikken. Ze heeft er nog maar eentje gemaakt voor haarzelf, nu gaat er nog meer maken voor familieleden.”

Inclusief onderwijs

Een school kiezen voor je kind met een beperking is niet zo eenvoudig. Toch was de keuze vlug gemaakt voor Pieter Clauw en zijn echtgenote. “Félines nicht had in de Heilige Familie op school gezeten en we hoorden dat ze erg begaan waren met alle leerlingen. Tijdens een bezoek aan de opendeurdag werd dat bevestigd en voelden we direct dat Féline welkom zou zijn. Zorgcoördinator Begga Blaton (nu pedagogisch begeleider ‘zorg en gelijke onderwijskansen’ voor West-Vlaanderen, red.) heeft haar en ons in dit verhaal gerustgesteld. Na twee maanden proefdraaien wisten we dat het goed zou komen. Féline zit nu in het tweede beroepsvoorbereidend leerjaar en krijgt in heel wat vakken aangepaste opdrachten, in de mate van het mogelijke. We kozen voor inclusief onderwijs (leerling met een beperking volgt les in een ‘gewone’ onderwijsinstelling, red.), niet alleen omwille van het sociale aspect. We zijn ervan overtuigd dat Féline veel meer kan opsteken in het gewone onderwijs. Toen ze haar lagere school in Vlamertinge beëindigde, meldde haar begeleidster ons ook dat Féline nooit dit niveau zou behaald hebben in het bijzonder onderwijs.”

Gewone school

Féline volgt niet alle lessen en krijgt een ander traject, vertelt mama Christine. “Soms gaat ze ook helpen in de kleuterschool of voert ze eenvoudige taken uit in de refter, zoals borden en bestek klaarleggen voor de leerlingen die een warm middagmaal nemen. Voor de rest volgt Féline zo goed mogelijk de lessen, zij het met aanpassingen van de leerkrachten en begeleidster. Het meest positieve dat we ervaren, is dat Féline gezien wordt als een gewone leerling. Ze heeft vrienden en vriendinnen. Ook buiten de school doet ze een gewone hobby: op woensdag gaat ze met gewone kinderen paardrijden in de manege Stal Léon. We denken dat ook zulke dingen heel wat moeilijker zouden zijn als ze niet in het gewone onderwijs zou zitten.

Ze beleeft veel mooie momenten op school, bijvoorbeeld wanneer ze zelf iets maakt in mode of decoratie waar ze trots op is. Ze droomt ervan om later in een kledingzaak te werken. En we vormen een gewoon gezin: haar broer Célestin (19) studeert chemie-labotechnieken en ik ben kinderverpleegster van opleiding. Nu blijf ik wel thuis om Féline te ondersteunen. Mijn man werkt als leerlingenbegeleider in het VTI van Roeselare.”