Familieverhaal uit Oostvleteren: “Miraculeuze genezing voor zwaar verbrande pépé Jef”

Zittend zien we Joseph 'Jef' Roelens met in zijn armen de jongste telg Jef Roelens en naast hem het oudere broertje Ibe. Achteraan zien we Kevin en Johan Roelens. (foto EDK)
Redactie KW

Tegenstrijdige gevoelens bij de familie Roelens uit Oostvleteren toen hun derde kindje Jef op 30 november 2018 het levenslicht zag. De dag erna immers werd hun leven volledig overhoop gehaald. Toen raakte overgrootvader Jozeph, naar wie kleine Jef vernoemd werd, ernstig verbrand over zijn hele lichaam door een ontploffing in de badkamer.

De familie Roelens uit de Kasteelweg in Oostvleteren bestaat uit papa Kevin (34), mama Nikita Deltour (32), Emma (10), Ibe (7) en Jef (10 weken). Stamouders zijn Jozeph Roelens (84) en Cécile Bouckenooghe (83), die drie zonen kregen: Wilfried, Johan en Philip. “We vormen een heel hechte familie, altijd al geweest“, opent kleinzoon Kevin Roelens het gesprek. “Mijn grootouders zijn rasechte Pannenaren. De zee betekent alles voor hen en bracht ons als familie ook letterlijk samen. Al vanaf mijn prille jeugd bezoek ik mijn grootouders bijna dagelijks.”

“Als kind trok ik er ontelbare keren ‘s nachts op uit om te gaan vissen, samen met mijn grootvader en mijn vader. Die gedrevenheid en passie voor de zee, voor het water, heb ik met de paplepel meegekregen. Zonder de nabijheid van water zou ook ik niet kunnen leven. Al na enkele dagen zonder de nabijheid van water, voel ik een soort innerlijke onrust in mij opkomen. Dan weet ik dat het tijd is om te gaan karpervissen”, vertelt Kevin.

Beulenwerk

Al van zijn dertiende ging ‘Pé Jef’ stiekem uit werken. “Zijn ervaren collega-bouwvakkers trokken grote ogen, toen hij schijnbaar moeiteloos op elke schouder een boordsteen van 50 kilo naar boven sleurde. Als kind van de zee raakte hij al van zijn vijftiende verknocht aan strandvissen. Een tijdje had hij zelfs zijn eigen vissersboot.”

“Stilzitten is niet aan hem besteed, zelfs op zijn 83ste niet. Net voor die noodlottige dag in december beloofde hij ons om het wat kalmer aan te doen, maar de drang om netten vol garnalen te gaan ‘slepen’ is niet te stillen in hem.. Ongetwijfeld maakte zijn vissersberoep mijn grootvader tot wie hij was: sterk als een beer, met handen als schoppen.”

“Vóór hij onlangs in het ziekenhuis belandde, raadpleegde hij zo goed als nooit een dokter. Ter illustratie: hij was zo iemand die in zijn jonge jaren zelf zijn tanden trok met een tang, wratten doodleuk zelf uitsneed met een mes en elk wondje, hoe klein of groot ook, heelde met duinzand. Sowieso kreeg hij sterke genen en een sterk hart mee van moederskant. Een echt sporthart, noemen de dokters het. Zijn relatief vlotte genezing nu, noemde men al meermaals ‘miraculeus'”, vertelt Kevin.

Pépé Jef heeft volgens Kevin ook een zachte kant. Zo is hij erg hulpvaardig en gastvrij. “Ik ben zijn doopkind en kon in zijn ogen niets verkeerd doen. En eerlijk, hij verwende mij rot. Bij elk bezoekje werd ik steevast beladen met snoep of gebak, zoals zijn befaamde appelbeignets. Uiteraard voelde ik me altijd meer dan welkom bij hem.”

Net voor die noodlottige dag beloofde hij ons om het wat kalmer aan te doen

Ruwe bolster

“Op vlak van het huishouden doen, past hij in de categorie van ‘nieuwe man’. Althans de laatste jaren, waarin mémé wat minder goed te been werd en hij dagelijks voor een verse warme maaltijd zorgde. Hun groenten kweekte hij trouwens allemaal zelf in zijn eigen tuintje en extra lapje moestuin. Ook voor mij en mijn gezin stond hij altijd klaar, met raad en daad.”

“Al was hij ook immens eigenzinnig. Voor ernstige gesprekken ben je bij hem bijvoorbeeld aan het verkeerde adres. Hij is een meester in het verbergen van zijn gevoelens, maar doet alles af met een steek onder water, een droge of grove mop of een plaagmomentje. Een ruwe bolster met een blanke pit, een man uit de duizend”, klinkt het trots.

Toen er een derde kindje op komst was, besloten Nikita en Kevin om het naar pépé Jef te vernoemen. “Alleen Nikita en ik wisten dat het een zoontje zou worden”, legt Kevin uit. “Bij onze oudste zoon Ibe kon ik Nikita nog niet overtuigen om hem naar pépé te vernoemen, maar dit keer was ze er meteen voor te vinden.”

“We bereidden alles voor in het teken van de zee. Voor de doopsuikers maakte ik, als leerkracht houtbewerking, een grote houten boot, een N737 na. Voor op het geboortekaartje stelde ik zelf een tekstje op, waarin we verwezen naar pépé en zijn liefde voor de zee. Jef was uitgerekend voor 14 januari, maar half november al verloor Nikita vruchtwater. In de nacht van 29 op 30 november is Jef, na 9 minuten, ter wereld gekomen.”

“Ondanks zijn vroege geboorte, zag alles er gelukkig erg rooskleurig uit: een weekje in de couveuse zou voldoende zijn voor Jef. We konden ons geluk niet op. Op de dag van Jefs geboorte nog ben ik naar pépé’s huis gereden om hem eigenhandig het geboortekaartje te overhandigen. Zijn reactie dat we onze kleine jongen naar hem vernoemd hadden, legde ik vast in een filmpje. In eerste instantie toonde hij weinig emoties, maar toen het wat beter tot hem doordrong, zag je hoe gelukkig dit hem maakte”, herinnert Kevin zich.

De dag erop sloeg het noodlot echter toe: uit de radiator in de badkamer schoot een steekvlam en die sloeg recht op Jozeph. “In plaats van zich af te spoelen, rende pépé naar buiten, de straat op om hulp te vragen aan de buren”, schetst Kevin.

Gelukkig konden we de artsen overtuigen van zijn abnormale vitaliteit

Vreugde en verdriet

“Buiten bewustzijn is hij nooit geweest. De buren snelden hem ter hulp. Wat later belden ze mij als eerste op met het vreselijke nieuws. Het strafste van al was dat de politie hen nog halt hield voor een alcoholcontrole op weg naar het ziekenhuis in Veurne. Op die manier gingen er kostbare momenten verloren.”

“Pépé bleek voor 50 procent verbrand. Het was vreselijk om hem zo te zien, van kop tot teen ingepakt als een mummie. Pijn heeft hij naar eigen zeggen niet gevoeld, al voelde hij het wel ‘kniezen’“, knipoogt Kevin. “Ondanks zijn hoge pijngrens ben ik ervan overtuigd dat zijn brandwonden enorm pijnlijk moeten geweest zijn. Diezelfde avond nog werd hij overgebracht naar het brandwondencentrum in het UZ Gent, waar hij de beste zorgen kreeg.”

“De eerste dagen en weken gaven de dokters hem, op basis van zijn leeftijd en de ernst van zijn verwondingen, eigenlijk maar twintig procent overlevingskans. Volgens hen zou zijn hart het begeven tijdens de huidtransplantaties en hadden die geen zin. Hoewel de artsen er niet in geloofden, zijn wij altijd hoop blijven koesteren. Gelukkig konden we de artsen overtuigen van zijn abnormale vitaliteit. De operaties aan zijn kuiten, schouders, rug en arm pakten wonderwel aan. Voor mij waren de voorbije maanden erg zwaar, fysiek, maar zeker ook emotioneel. Niet alleen omdat ik voortdurend over en weer moest van het ene ziekenhuis naar het andere, maar ook omdat ik heen en weer geslingerd werd tussen extreme vreugde en intens verdriet. Ik had me de geboorte van ons zoontje wel anders voorgesteld”, klinkt het.

Revalideren in De Kei

Ondertussen revalideert Jozeph verder in De Kei in Oostduinkerke. “Van zodra het kon, namen we de kinderen mee naar het ziekenhuis. Pépé nam kleine Jef al talloze keren in zijn armen. ‘Dikke pulle’ plaagt hij hem dan. Zijn streken is hij zeker nog niet verleerd. Al is hij wel flink afgevallen en toont hij zich dezer dagen wat emotioneler.

De verplaatsing van het UZ Gent naar De Kei bracht bij pépé een trauma teweeg. De eerste dagen in Oostduinkerke begon hij zwaar te hallucineren, werd hij ronduit agressief en herkende hij bijna niemand meer. Die terugval was heel frustrerend voor ons als naaste familieleden. Het mooiste moment voor ons kwam toen hij ons opnieuw herkende en ons een intense knuffel gaf. Wel een kwartier lang hield hij ons stevig vast. Alsof hij nu pas beseft hoeveel geluk hij had en heeft. We hopen uit de grond van ons hart dat hij tegen de zomer terug naar huis kan, eventueel naar een serviceflat. Met volharding, af en toe een terugval, en vooral veel tijd, wordt hij hopelijk weer als vanouds”, besluit Kevin.

(SV3)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier