Hun geliefde paard Catalina moesten ze afgelopen zaterdag laten inslapen, maar toen begon de ellende pas voor de familie Stevens uit Ieper: de ophaling door de gespecialiseerde firma Rendac gebeurde pas woensdag, vier dagen later. Intussen regende het klachten uit de naburige woonwijk over de stank die het kadaver veroorzaakte, en over de weinig appetijtelijke aanblik. “We voelden ons machteloos”, zegt vader Miguel.
Dierenarts Miguel Stevens, vrouw Anne, kinderen Nele en Stijn en hun partners zijn grote dierenvrienden. Ze wonen te midden van enkele weides met geiten, schapen en paarden aan de Capucienenstraat en Lijsterlaan in Ieper.
Catalina, een van hun paarden, werd afgelopen vrijdag ziek. “Het dier was zo’n 25 jaar oud”, vertelt Nele Stevens. “We zorgden er al bijna tien jaar voor op vraag van de ouders van een tandarts uit Vlamertinge, die werd vermoord. Afgelopen zaterdag begon Catalina serieus af te zien. We moesten de verschrikkelijke beslissing nemen om haar uit haar lijden te verlossen.”
Zo dicht mogelijk bij openbare weg
Miguel mailde de klantendienst van ophaaldienst Rendac zaterdagnamiddag, met de vraag om het kadaver te komen ophalen. Hij meldde ook dat het paard in een wijk aan een straat lag die leidt naar een basisschool. “Op vraag van Rendac moeten kadavers altijd zo dicht mogelijk bij de openbare weg liggen”, vertelt dochter Nele.
“We dekten het paard af met een zeil. In het verleden leidde dat nooit tot problemen, want Rendac kwam altijd tijdig langs. Nu verliep het anders. We hoopten dat Rendac rekening zou houden met het warme weer en het kadaver dus maandag – de eerste werkdag na de melding – zou ophalen. Dat gebeurde niet, dus belden we maandag nog eens.”
Emotioneel ingestort
“Je staat op de lijst, klonk het. Rendac heeft een monopolie, we konden geen andere dienst contacteren en moesten dus wachten”, aldus nog Nele. “Intussen begon het kadaver op te zwellen en te stinken. We kregen die dag al klachten van buurtbewoners en politie. Mijn mama en ik zijn emotioneel ingestort. Het was voor ons al erg genoeg dat we onverwacht afscheid moesten nemen van Catalina, maar toen moesten we haar nog dagenlang zien wegrotten, we moesten leven in haar stank en tegelijk klachten van passanten verwerken.”
“Allee, mevrouw, dat kan zo toch niet meer, hoorden we. Een buurvrouw met astma moet met open raam slapen, maar tijdens die warme nachten kon dat niet door de stank. Mensen zetten speciaal hun mondmasker op wanneer ze passeerden. Kinderen op weg naar school zagen bloed en andere stinkende vloeistoffen vanonder het zeil lopen. De klachten bleven komen, we voelden ons machteloos en durfden niet meer buiten te komen.”
20 liter insecticide
En dus verspreidde Nele dinsdag een bericht op Facebook om de situatie uit te leggen. “Ik kreeg veel reacties van andere mensen, die ook ontevreden waren over de laattijdige service van Rendac. In de Facebookpost plaatste ik regelmatig updates over een eventuele ophaling. Dinsdagavond kregen we ondanks beloofde garanties te horen dat de chauffeur er niet geraakt was. Mijn vader moest toen 20 liter insecticide over het kadaver spuiten, om maden en andere insecten zo veel mogelijk weg te houden.”
“De lijkgeur was zo indringend en ondraaglijk”, zegt mama Anne. “Uiteindelijk kwam Rendac woensdag even voor 11 uur. Na de ophaling belden we de private brandweerdienst ESI om de overgebleven stinkende smurrie en beestjes op te laten ruimen. We zijn er kapot van en hopen dat we dit niet meer hoeven mee te maken met onze twee andere paarden.”
Klacht indienen
Uit bezorgdheid voor de volksgezondheid wil Miguel Stevens nu een klacht indienen bij het Federaal Agentschap voor de Veiligheid van de Voedselketen (FAVV). “Het systeem van Rendac houdt geen rekening met hygiëne en volksgezondheid. Bovendien wordt er geen prioriteit gegeven aan kadavers die in een bewoonde zone ligt. Dat is gewoon onaanvaardbaar.”
Bij Rendac was nog niemand beschikbaar voor commentaar. (TP)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier