Hij studeerde voor bakker en patissier, maar heeft het beroep nooit uitgeoefend. Fabrice Loones en echtgenote Charlotte hebben in 1998 de familiezaak Ter Bos aan het Sterrebos overgenomen. Fabrice is de chef en Charlotte doet de zaal en helpt mee in de keuken.
Heb je horecabloed in je aderen?
Fabrice Loones: “Toch minstens wel bakkersbloed (lacht). Mijn grootvader en mijn oom waren bakker en ik trok op twaalfjarige leeftijd ook naar de bakkersschool Ter Groene Poorte in Brugge. Ik heb zes jaar voor bakker-patissier gestudeerd en deed het zeer graag. Het nachtwerk dat eigen is aan het beroep van bakker deed ik echter minder graag.”
Je hebt de familiebakkerij niet overgenomen?
“Neen, mijn ouders hadden tearoom Ter Bos al opgestart aan het Sterrebos met de bedoeling dat ik dan in de zaak zou komen. Mijn oom heeft trouwens in 1992 zijn bakkerij overgelaten aan Mahieu.”
Maar ervaring in een bakkerij heb je wel opgedaan en daar heb je geen spijt van?
“De laatste twee jaren dat ik naar school ging, werkte ik in het weekend in een bakkerij in Kachtem. Met vijf euro per uur verdiende ik niet veel, maar dat vond ik niet erg. Ik heb heel veel geleerd zoals hard werken. Ik begon om twee uur ‘s nachts en hielp in de bakkerij tot tien uur. Dan moest ik nog een uur tot anderhalf uur alles afwassen. De bakker controleerde alles wat ik deed en corrigeerde mij waar nodig. Dat was goed, want zo leerde ik de stiel. Nu gaat dat soms moeilijker, jonge mensen weten het vaak beter en willen niet zo vaak terechtgewezen worden, zelfs als ze er bij kunnen leren.”
En die bakkersopleiding helpt je zelfs in het restaurant?
“Ik weeg nog altijd mijn ingrediënten af en hanteer correcte verhoudingen. In de patisseriewereld is dat van cruciaal belang. Ik probeer een constante in mijn gerechten te brengen: iedereen aan tafel krijgt evenveel vis of vlees, mijn saus is altijd even dik en smaakt iedere keer hetzelfde. Ik vind dat zeer belangrijk en onze klanten waarderen dat.”
Je echtgenote Charlotte heeft ook een horeca-opleiding genoten. Noodzakelijk om een bloeiende horecazaak te hebben?
“Ik denk niet dat dit noodzakelijk is, maar het helpt wel. Charlotte is naar Spermalie gegaan, maar zij staat liefst in de zaal. In het weekend helpt ze mij wel in de keuken maar de zaal blijft haar grote liefde. Maar als team staan we sterk, vooral omdat ik bijna alles zelf klaar maak. Ik maak zelf mijn garnaalkroketten, kaaskroketten en vispannetjes om maar enkele zaken op te sommen en daar kruipt tijd in.”
En toch hadden jullie tijd om een tweede zaak te beginnen?
“Charlotte en ik zijn in 1998 gehuwd en we hebben Ter Bos overgenomen. In 2000 hebben we een tweede zaak opgestart in de Zuidstraat. Maar in 2001 werd ik door kanker getroffen en kwam de kok van de Zuidstraat naar Ter Bos om mij te vervangen. Later hebben we de Zuidstraat opnieuw geopend, maar we hebben de deuren daar definitief gesloten in 2006.”
“Ik probeer altijd een constante in mijn gerechten te brengen”
Zorgde corona voor bange momenten?
“Eigenlijk niet zo erg. Leuk is anders natuurlijk, maar wij zijn onmiddellijk gestart met afhaalmaaltijden. De premies die we kregen van de overheden waren ook een pluspunt en het lukte voor ons. Maar ik begrijp dat het voor collega’s die nog maar net begonnen zijn en zware leningen lopen hebben, moeilijk moet geweest zijn en waarschijnlijk nu nog niet makkelijk loopt. In het begin hebben wij ook zeer goed naar het bord gekeken en bespaard waar we konden. De tuinman en de poetsploeg moesten ook niet zo vaak komen in de lockdown, dat is normaal.”
De aankondiging van de lockdown is een datum om nooit te vergeten?
“Dat kun je wel zeggen. We zaten net op een moorddiner in Le Nord toen de aankondiging van de regering kwam. Bovendien was het op zaterdag 14 maart mijn verjaardag en dan kregen we te horen dat we dat weekend voor onbepaalde tijd moesten sluiten. Het minste dat je hiervan kon zeggen, is dat de timing ongelukkig was. Iedere horecazaak zat met volle frigo’s voor het weekend, één of twee dagen later sluiten ware beter geweest.”
Je bent ook voorzitter van de Roeselaarse horecavereniging Gastro RSL?
“Inderdaad, en zeggen dat ik op de vergadering kwam om ons ontslag te geven. En ik kwam buiten als voorzitter (lacht). Eigenlijk staat niemand te springen om voorzitter te worden, want iedereen heeft werk genoeg in zijn eigen zaak. Maar ik wil er het beste van maken en ga naar iedere vergadering. Gastro RSL is wel een moderne vereniging, maar de herfst- en lentefestijnen blijven toch wel de belangrijkste activiteiten. Zeker in coronatijden blijft onze spreuk ‘keep to the basic things’.”
Ben je gelukkig?
“Volledig. Dit is geen stiel om tot je 65 voluit te doen, maar ik amuseer me en probeer mijn professioneel en familiaal leven op elkaar af te stemmen.”
Privé
Fabrice Loones werd geboren in Roeselare op 14 maart 1975. Hij is gehuwd met Charlotte Embo en ze hebben een tweeling van 15 jaar: Quentin en Maïthé. Ze wonen en werken in Rumbeke.
Opleiding
Lagere school in de Sint-Jozefschool en middelbaar in Ter Groene Poorte in Brugge.Vanaf september 1992 werkzaam in Ter Bos en in 1998 de familiezaak overgenomen.
Vrije tijd
reizen: van verre reizen tot dichtbij en cruises, culinair genieten, rustig thuis blijven en genieten van familiemomentjes.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier