Hoewel hij zichzelf op z’n veertigste onavontuurlijk en saai noemt, weigert Marijn Catry, de frontman van de Meense band H3KTOR, zichzelf weg te laten cijferen in het maatschappelijk debat. Hij zag Menen de laatste jaren terug positief evolueren, strijdt voor de stem van de zelfverklaarde ‘boomers’ en doet vooral een oproep: “Luister terug naar elkaar en blijf positief!”
Je bent nu al zo’n twee jaar de nieuwe stem van de band H3KTOR. Hoe zijn jullie paden elkaar gekruist?
“Zo’n 15 à 16 jaar geleden vormde ik al een band met de drummer en gitarist. (Hans ‘Brakke’ en Bram Vanhalst, red.) We repeteerden boven de Bar-Choc op de Grote Markt in Menen. Elk bandlid was in zijn twintigerjaren en we gingen in die periode elk onze eigen weg. De twee anderen startten met Sébastien Decock een nieuwe band genaamd H3KTOR, maar het contact met mij verwaterde. Ik ben jaren later op babybezoek gegaan bij Hans, want ik had wel sporadisch nog contact. Ze vertelden me toen dat Bram liever niet langer het gitaar spelen en zingen wou combineren. Ik ging in op een try-out en van daaruit is het nieuwe verhaal kunnen starten.”
Mogen we H3KTOR dan een Meense band noemen?
Met twee Meense bandleden en eentje van Rekkem kan dat zeker. Vroeger waren we eerder een Oekense band die vooral in het Roeselaarse optrad. Nu is ons repetitiekot nog in Oekene, maar we treden ook wel op in Zuid-West-Vlaanderen. Het is een beetje the best of both worlds. We zullen ons zeker nooit beperken tot Menen.
Zag je Menen als Menenaar de laatste jaren veranderen op cultureel vlak?
“Ik ben een geboren en getogen Menenaar, heb het grootste deel van mijn schoolcarrière hier gedaan, was elke zomer deel van de speelpleinwerking, ben lang leiding geweest in de Chiro van Menen en woon hier nog altijd heel graag. Menen heeft de laatste jaren weer een boost gekregen door een aantal individuen die hun schouders terug onder projecten wilde steken. Ik vind het bijvoorbeeld zeer tof dat boEgie woEgie nu op de Grote Markt terug een vaste plaats heeft. Menen had zoiets echt nodig. Er is een hele nieuwe vibe van jonge ondernemers en jonge gasten die van Gent of Kortrijk terugkeren naar Menen. De Lemon, het nieuwe café aan het station, is ook nog een goed voorbeeld.”
“Menenaars zeggen je rechtuit waar het op staat, je weet wat je aan ons hebt”
“Dit was ook wel echt nodig, want we hadden soms het gevoel dat het allemaal een beetje aan het doodbloeden was. Nu, met die nieuwe wind, geloof ik dat meer jonge gasten dat voorbeeld zullen volgen, al zal de gewoonlijke drain natuurlijk voor een deel altijd blijven gebeuren. Ik heb nu de indruk dat je terug een reden hebt om te blijven in Menen. Er is ook gewoon veel creatief talent in Menen. We gaan het niet onder stoelen of banken steken dat er problemen zijn. Het is een grensstad: de modale demografie in een klas hier is helemaal anders dan die in een andere gemeente van dezelfde grootte. Dat hoeft niet per se erg te zijn, maar er zijn gewoon een pak kinderen hier die opgroeien in armoede. Dat grijpt me altijd naar het hart. Maar het positieve, het feit dat Menenaars écht zijn, springt er voor mij gewoon uit.”
Hoe bedoel je?
“Als je naar een kleinere gemeente gaat, is er veel meer achterklap. Een Menenaar zegt je gewoon in je gezicht wat er scheelt. Dat gevoel heb ik toch. Het motto is: klinkt het niet, dan botst het wel. Je weet gewoon wat je eraan hebt, zowel positief als negatief.”
Met jullie nieuwe EP ‘Squares’ noemen jullie jezelf indirect saai. Het geldt een beetje als de volwassenwording van de bandleden, als je de teksten beluistert, althans. Wat proberen jullie precies te zeggen met de plaat?
“Ben je jeugdig, dan ben je vaak ongedurig. Je zit vol idealen. Ondertussen zijn wij al wat ouder, we krijgen kinderen en worden bestempeld als de ‘boomergeneratie’. (Een ‘boomer’ wordt gedefinieerd als iemand die geboren is tussen 1946 en 1964, maar het woord heeft tegenwoordig een ruimere betekenis, red.) Toch hebben volwassenen tussen de 30 en de 45 jaar oud ook iets te zeggen in deze maatschappij. Op sommige platen lullen we, maar sommige hebben ook wel echt een diepe betekenis.”
Bedoel je dan bijvoorbeeld ‘Dogs’ op jullie nieuwe EP? Het lied omschrijft hoe transmigranten in het Nauw van Calais als honden worden behandeld.
“Ja, onder andere. Dogs moet een herinnering zijn aan de problematiek in Calais. We mogen echt niet vergeten wat er aan het gebeuren is. Als je bijvoorbeeld op weekend gaat naar Cap Gris-Nez, dan zie je transmigranten langs de autosnelweg lopen. Het is dus zelfs niet eens zo ver van ons bed. De media ontmenselijken hen. Wij willen de nadruk leggen op het menselijke, zonder prekerig over te komen. Het is in de huidige, steeds meer gepolariseerde, maatschappij steeds moeilijker om met elkaar te praten. Wij willen dat het terug tot een gesprek kan komen.”
Met de Meense hardcoreband Despite Us als support, stelt H3KTOR hun nieuwe EP ‘Squares’ voor in boEgie woEgie op zaterdag 25 mei.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
