Enya Versavel: “Ik wil gewoon alles uit het leven halen.”

Kurt Vandemaele
Kurt Vandemaele Reporter

Kurt Vandemaele trekt door de straten van Kortrijk en stelt aan de voorbijgangers één vraag: “Wie ziej gie?”. Een vraag die velen onder ons zo vaak zouden willen stellen. De antwoorden krijg je hier te zien in de videoreeks ‘De Kortrijkzaan’. Leer de mensen uit je buurt kennen. Maak kennis met Enya, een Kortrijkzane die momenteel in Brussel woont en alles uit het leven wil halen.

Terrasjesweer in februari en Enya Versavel zit met een vriendin in de zon van een pintje te genieten op het terras van Den Bras. Ze komt uit Aalbeke, vertelt ze. Al vertoeft ze tegenwoordig vaker in Brussel, waar ze een jaarcontract heeft op de dienst ‘Personen met een handicap’. Ze is er bezig is met een project over de toepassing van gedragspsychologie op het beleid. Enya is nog maar in juni afgestudeerd. Ze heeft aan de unief in Gent een diploma politieke en sociale wetenschappen behaald.

“Ik wou gewoon een stevige basis om eventueel, nadat ik was afgestudeerd, een andere master erbij te doen. Maar intussen heb ik geen zin meer op de schoolbanken te zitten. Er zijn te veel andere dingen die ik wil doen,” gniffelt ze. Pianospelen bijvoorbeeld. Al moet ze dringend eens haar toetsen afstoffen. Want er zijn zoveel dingen die Enya wil doen. Ze sport graag, lopen en fietsen, en heeft een motorfiets, een Kawasaki KLR, waarmee ze zich ook al eens van het rechte pad waagt. Om te vlammen in de bossen, moet ze natuurlijk niet in Brussel zijn. Al vindt ze het geweldig om nu even de hoofdstad te ontdekken: “Zo divers, zo vol leven, overal is er iets te beleven, zoveel cultuur.”

Maar Kortrijk blijft haar thuisstad. “Mijn familie woont hier, mijn roots liggen hier, hier zijn er leuke cafeetjes en leuke mensen. Ik keer altijd naar Kortrijk terug.” Al zal ze ook nog vaak weg zijn. Want Enya wil zoals zoveel jonge mensen haar grenzen verleggen. Ze was eerder onder meer al in de Filipijnen, Nepal en Nieuw-Zeeland. “Dichte bestemmingen zijn voor later, als mijn rug te slecht is voor lange vliegtuigreizen,” giechelt ze. Als haar jaarcontract in Brussel is afgelopen, wil ze weer vertrekken voor een lange tijd. “Voor een jaar of zo. Dan koop ik een moto in de Verenigde Staten en maak een roadtrip naar Canada. En daar zal ik wat werken.”

En er zijn meer dromen: “Ik zou ook nog ooit een camping willen opstarten in het buitenland. Maar we zien wel. Eigenlijk wil ik gewoon zo leven dat ik, om het even wanneer ik sterf, kan zeggen: ‘Ik heb alles uit mijn leven gehaald wat ik wou.‘ Momenteel lukt me dat vrij aardig.”