Een twintigtal jongeren die met een stok tussen hun benen door het Magdalenapark meerdere ballen achterna hollen. Toegegeven, het klinkt merkwaardig. Geïnspireerd op Harry Potter proefden jongens en meisjes samenvoor het eerst van een quidditch-, oftewel zwerkbaltraining. Wij sprongen op een bezemsteel en lieten ons onderdompelen in de best wel zware sport. “Het is vooral hilarisch om iedereen hier te zien sukkelen.”
Zwerkbal. Wie ooit een boek van J. K. Rowling uit de wereldberoemde Harry Potter-reeks ter hand nam, weet hoe het spelletje in elkaar zit. Vergelijken met ‘gewone’ sporten is onmogelijk, al is het maar omdat Harry en zijn vrienden aan duizelingwekkende snelheden op een bezemsteel door de lucht zweven. Zo’n vaart liep het nog net niet in het Magdalenapark en van magie was toch ook niet meteen sprake.
“We zijn wel heel erg blij met de opkomst”, vertelt Laurens Grinwis, voorzitter van de Belgian Quidditch Federation. Zelf speelt hij al drie jaar zwerkbal, eerst in Brugge, nu in Gent. “We hadden in Brugge een goede club, maar heel wat van die spelers zijn naar Gent getrokken. Het niveau ligt er een stuk hoger. Kortrijk is dus voorlopig de enige West-Vlaamse club.”
Ondertussen komt de Harelbeekse Lore Badts erbij staan. “Of ik even de spelregels wil uitleggen? Ik wil wel proberen (lacht). In competitiewedstrijden staan er altijd zeven mensen op het veld. Een van hen de keeper verdedigt de drie grote doelringen, twee ‘drijvers’ proberen anderen aan te tikken zodat die even halt moeten houden. Verder zijn er drie chasers, zij proberen te scoren door de ballen door de ring te mikken, en één seeker. Die laatste jaagt op de snitch en kan eigenlijk op zijn eentje de wedstrijd winnen. Eens hij de snitch te pakken heeft, is het spel afgelopen. Weet je, sommige mensen komen een half jaar meedoen zonder echt alle regels te kennen. Maar dat geeft niet, zo lang iedereen zich maar amuseert.”
Fysiek en tactiek
Het doelpuntensysteem is vrij ingewikkeld, de kleurenkaarten maken het er niet simpeler op en dan moet je nog rekening houden met stevige tackles links en rechts. Nieuwe spelers snappen er duidelijk weinig van, maar amuseren zich wel kostelijk. Wie langsloopt, ziet het trouwens meteen: alle spelers dragen een bezemsteel of andere stok tussen hun benen. “Elke sport heeft een handicap”, pikt voorzitter Laurens in. “Bij voetbal mag je de bal niet met de handen raken, wij hebben die stok tussen onze benen. Een vraag keert altijd terug: ‘doet dat voor mannen geen pijn, zo’n bezemsteel tussen je benen’. Ik kan je met de hand op het hart zeggen: neen, dat is niet het geval”, grapt hij.
Het initiatief om in Kortrijk een zwerkbalclub op te richten, komt van ingenieursstudent Ernst Deschrijver. “Ik deed vroeger amper aan sport, vooral omdat het mij nogal snel gaat vervelen. Maar quidditch is anders. Het is enerzijds fysiek heel zwaar, maar ook tactisch is het niet te onderschatten. Het is net die afwisseling die het voor mij interessant maakt”, zegt hij.
WK in Italië
Met een wijde glimlach op het gezicht staan Branco en Caro uit te blazen aan de rand van het veld. Voor hen is de allereerste keer. “Ik vind het vooral hilarisch hoe iedereen hier over dat veld loopt te sukkelen”, lacht Caro. “De termen en regels onthouden is verre van evident, dus hou ik me voorlopig nog wat afzijdig. Maar leuk is het wel!”
“Ik doe zelf aan atletiek en ben sowieso wel verzot op sport”, zegt Branco. “Daarnaast ben ik een superfan van Harry Potter. Zo cosplay (een artistieke vorm van verkleden, red.) ik als Draco Malfoy, een personage uit de boeken en films.”
“Fan zijn van Harry Potter is wel absoluut geen voorwaarde”, benadrukt Lore. “Integendeel, we willen dat de sport op zich staat.” En dat lijkt te lukken. Het eerste weekend van juli wordt het WK gespeeld in Firenze in Italië. Daar maken de Belgian Griffins, de nationale ploeg, een goede kans.
Mensen die geïnteresseerd zijn en willen meetrainen houden best de Facebookpagina van de Belgian Quidditch Federation in de gaten. “Iedereen is welkom, op quidditch staat geen leeftijd en ook je fysieke conditie doet er niet toe. Je kan gewoon plezier komen maken en nieuwe mensen leren kennen”, besluit Lore.
(Annelies Nollet)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier