Paul Butler was een beloftevolle jonge wielrenner van 15 jaar toen hij in 1985 bij het gezin van Frans Ghesquiere en Marie-Rose Dehaene belandde en er een tijd verbleef. Dit was het idee van Hein, de zoon van Frans en Marie-Rose, ook wielrenner. Jaren geleden was Butler plots terug, net als de vriendschap. Door corona lukt het nu niet meer voor het gezin om Paul te zien…
Paul Butler stond enkele jaren geleden dus plots aan de deur van het gezin Ghesquiere in Vleteren. Hij werd geen toprenner, maar hij was wél baas van een groot fietsenbedrijf in Engeland. Sinds het bezoek is er opnieuw een goed contact, vooral dan met zijn jeugdvriend en zoon des huizes, Hein Ghesquiere.
“Normaal gezien zou Paul dit jaar opnieuw naar ons land komen en samen gingen we de Ronde van Vlaanderen volgen, maar door corona is de ontmoeting nu uitgesteld. Spijtig, maar er komt zeker een volgende afspraak”, zegt Hein. “Ik had een goeie band met Paul, we reden allebei bij de nieuwelingen. Het moet in 1985-86 geweest zijn. Paul was ietsje ouder dan ik en hij was ook wel iets beter. Het was natuurlijk leuk toen hij bij ons gezin introk. We gingen samen de baan op om te trainen en reden dezelfde wedstrijden.”
Engels trainen
En zo komen we bij de ouders van Hein terecht die de jonge renner in hun gezin opnamen. Marie-Rose: “We hebben geen moment getwijfeld om als gastgezin te fungeren voor Paul, het was een fijne jongen en Hein had een trainingskameraad. Voor onze andere kinderen Tom en Katie waren er ook voordelen, want zij kregen de kans om hun Engels bij te schaven”, lacht Marie-Rose.
“Voor ons was het wel wat moeilijker omdat we niet het beste Engels spreken, maar met gebaren kun je veel uitleggen. Het was voor ons dan ook een grote verrassing toen we enkele jaren geleden een telefoontje kregen van een van zijn werknemers, die Nederlands sprak, en zei dat Paul naar België kwam naar de fietsenbeurs Velofollies. Hij wilde ons terugzien. Dat sla je natuurlijk niet af.”
Uitgesteld is niet verloren
Ook voor zoon Hein was het een leuk weerzien en sedertdien hebben de twee opnieuw regelmatig contact met elkaar. “Hij stuurde me een berichtje via messenger toen ik opa werd en bij speciale gelegenheden hebben we contact met elkaar. Vorig jaar hadden we afgesproken om samen de Ronde van Vlaanderen te volgen, maar door de coronapandemie kon dit toen niet doorgaan. We hebben toen de afspraak verplaatst naar dit jaar, maar we zitten nog steeds met hetzelfde probleem. Met het gezegde ‘Uitgesteld is niet verloren’ kijken we nu al uit naar een volgende afspraak en uiteraard zal er ook opnieuw een ontmoeting zijn met mijn ouders, want ook zij kijken er naar uit”, zegt Hein.
Hein is blijven koersen tot zijn 19de, maar heeft dan ook de fiets aan de haak gehangen. “De wielersport is me altijd blijven boeien, maar ik heb toch gekozen voor een andere sporttak. Ik ben een fervent loper geworden. Ik loop iedere week zo’n 50 kilometer en zolang ik deze conditie kan aanhouden, blijf ik marathons lopen, want dat is mijn lievelingsafstand”, besluit Hein. Paul Butler heeft ondertussen zijn eigen fietsenmerk Orro in Engeland.
(PB)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
