Tot grote ontzetting van directie, personeel en bewoners werd deze week in wzc De Korenbloem in Kortrijk opnieuw een coronabesmetting vastgesteld. Vorige week bleek na een uitgebreide rondvraag nochtans nog dat elf van de twaalf Kortrijkse woonzorgcentra coronavrij waren. Alleen in wzc Sint-Jozef verblijven nog twaalf besmette personen, waarvan slechts een met symptomen. Directeur Kristof Claeys doet een emotionele oproep: “Voor de buitenwereld is de crisis misschien voorbij, maar wij leven elke dag in angst.”
“Ga alsjeblieft geen feestje bouwen na de examens, om dan gezellig bij oma op bezoek te komen. Het coronavirus mag dan voor de buitenwereld misschien al grotendeels voorbij lijken, wij leven hier nog steeds met het zwaard van Damocles boven ons hoofd. Elke misstap kan mensenlevens kosten.” Die niet mis te verstane boodschap stuurt Kristof Claeys, directeur van woonzorgcentrum De Korenbloem in Kortrijk, de wereld in, luttele dagen nadat er opnieuw een besmetting werd vastgesteld bij een van zijn 133 vaste bewoners.
“Het gaat om een persoon die geen symptomen vertoont”, verduidelijkt hij. “De bewoner in kwestie werd samen met de rest van een afdeling, zo’n 70 mensen, preventief getest omdat een van de personeelsleden die er aan de slag was ziek thuis moest blijven.”
Uit die preventieve testen bleek dus wel een besmetting. “De bewoner is er niet ziek van, maar dit is toch een serieuze domper”, aldus de directeur. “Net nu we dachten dat we van het virus verlost waren, moeten we weer een volledige afdeling in quarantaine plaatsen. Dat weegt niet alleen zwaar door in werkdruk, het is vooral psychologisch heel moeilijk om weer naar af te moeten. Zowel voor het personeel als voor de bewoners en hun familieleden.”
Kamerisolatie
Bovendien is testen niet zo vanzelfsprekend als het lijkt. “Het is niet menselijk om personen met dementie regelmatig te testen. Want zo’n test is pijnlijk en zij begrijpen niet waarvoor die precies dient. Anderzijds is het eisen van een anderhalve meter afstand niet haalbaar. Fixatie (waarbij ouderen op bed of op een stoel worden vastgebonden, red.) is voor ons helemaal geen optie. Dus is kamerisolatie de enige manier om een uitbraak te voorkomen.”
Druk op personeel
“Als wij dan in het nieuws de beelden zien van jongeren die gezellig een feestje bouwen of van mensen die nonchalant op een terras zitten, dan stuit ons dat enorm tegen de borst”, vervolgt de directeur. Iets wat de meeste van zijn personeelsleden trouwens nog steeds niet durven doen. Velen onder hen zijn ook ziek geweest en zijn bang voor een tweede uitbraak. Om de bewoners die ze verzorgen te beschermen, blijven ze nog steeds zo veel mogelijk thuis. “Bovendien mag het aantal besmettingen dan wel afgenomen zijn, de druk op het personeel is nog steeds even zwaar. Die bezoekersregeling op poten zetten is allesbehalve simpel en dat terwijl we nog steeds geen vrijwilligers durven toelaten om ons te helpen. Het stopt gewoon niet, we vrezen echt wel voor de toekomst.”
“Het stopt niet, wij vrezen echt wel voor de toekomst”
Veel familieleden van bewoners nemen de directeur de quarantaine nochtans niet in dank af. Zij zien de beperkte tijd die ze nog hebben met hun ouders of grootouders almaar slinken. “Sommige familieleden vinden dat we te streng zijn, anderen vinden dat we te soepel zijn. Ze vergelijken dat met winkels, daar draagt niemand een mondmasker. Aan zee kan je op de koppen lopen en wij moeten hier iedereen binnen houden als er iemand een beetje koorts doet”, verzucht hij. “Mensen snappen dat niet.”
Onhaalbare piste
Bovendien weerklinkt de roep om ouderen zelf te laten beslissen over hun lot, in plaats van hen te bemoederen, steeds luider. “Een begrijpelijke reactie. Maar dat is voor ons geen reële piste”, aldus de directeur.
“Onze mensen leven samen in een bubbel. Iemand die beslist om zijn of haar leven op het spel te zetten, riskeert automatisch ook dat van talloze anderen. Een streng beleid is dus onze enige optie. En overweeg nog even dit: is het onze fout dat we onze mensen moeten opsluiten voor hun eigen veiligheid? Of is die aanpak de schuld van de mensen die nu gezellig gaan feesten en het risico op besmetting voor onze kwetsbare ouderen gigantisch vergroten?”
Op het hoogtepunt van de crisis kampte de Korenbloem met een erg hoge besmettingsgraad. Meer dan de helft van de bewoners liep het coronavirus op en ongeveer 40 procent van de personeelsleden onderging hetzelfde lot. Er vielen tien corona gerelateerde overlijdens te betreuren, waarbij onmenselijke manieren van afscheid nemen haast de norm waren. De schrik zit er dus nog steeds goed in. De directeur hoopt dat een quarantaine van 14 dagen voldoende zal blijken om het virus opnieuw te bannen. Vrijdag wordt er opnieuw getest. Als nieuwe besmettingen uitblijven, is bezoek opnieuw mondjesmaat toegestaan op de betreffende afdeling.
Bewoonster Rosette Vandenabeele: “Ik begrijp waarom we op onze kamer moeten blijven”
Rosette Vandenabeele (82) is geboren en getogen in Kortrijk en woont al een tijdje in De Korenbloem. Door een probleem met haar tanden weet ze nog beter dan de meeste andere bewoners wat het is om moederziel alleen in quarantaine te zitten.
“Ik ben al een keer of drie naar de tandarts en een specialist moeten gaan voor mijn gebit. Het deed echt pijn”, legt ze uit. “Elke keer dat ik terugkwam, moest ik weer een week op mijn kamer blijven. Gelukkig ben ik hier wel graag en de mensen die hier werken doen erg hun best voor mij. Maar ik mis toch enorm mijn kinderen en kleinkinderen. Ze hebben mij een tablet gegeven, maar daar kan ik niet mee werken. Ik heb ze dus niet zo veel gezien, maar wel al een paar keer gehoord. Hopelijk moeten we niet snel weer op onze kamer blijven, want dat zou ik heel jammer vinden. Al begrijp ik wel waarom het moet. Zelf ben ik niet ziek geworden, maar je bent nooit helemaal op je gemak. Zeker niet als je om de paar dagen hoort dat er weer iemand gestorven is die je kent.” (AN)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier