Els Lambrecht en Arne Baart uit Sint-Eloois-Vijve openen grotere hoevewinkel

Fruit Lambrecht-Baart, een van de boegbeelden van de actie ‘Ik koop lokaal’, opent op vrijdag 20 maart een hoevewinkel die dubbel zo groot is dan de huidige. “We gaan nu ook eetwaren aanbieden van andere streek- en hoeveproducenten, gaande van champignons, over geitenkaas tot allerlei kruiden”, zegt Els Lambrecht die, samen met haar man Arne het fruitteeltbedrijf runt.

De hoeve Goed te Mullem in de Leiegoeddreef 9 in Sint-Eloois-Vijve heeft een rijke geschiedenis die teruggaat tot in de veertiende eeuw. De familie Lambrecht begon met fruitteelt in 1948 en Els Lambrecht (39) en haar man behoren inmiddels tot de vierde generatie die de akkers rond de hoeve bewerkt. Els moet de nodige schikkingen treffen voor het interview, want zij houdt op het tijdstip van de afspraak normaal de hoevewinkel open. Haar vader Johan (76) neemt met plezier een uurtje over.

Interessant dat je in nood nog altijd een beroep kunt doen op je vader.

“Ja ik ben daar wel blij om. Mijn ouders wonen enkele huizen verderop. Mijn vader komt dagelijks langs om een kijkje te nemen en hier en daar ook wat te helpen. Het is wel handig dat we, indien nodig, op hem kunnen rekenen.”

Vrijdag 20 maart openen jullie de nieuwe hoevewinkel, een nieuwbouw op de plaats waar de varkensstallen stonden.

“Ja en we gaan er een feestweek van maken, van vrijdag 20 maart tot en met zaterdag 28 maart. De bezoekers kunnen dan kennismaken met onze nieuwe producten. In de nieuwbouw beschikken we over een veel grotere hoevewinkel dan nu, waardoor we ons gamma fors zullen kunnen uitbreiden met voedingswaren van een 20-tal andere bedrijven uit de streek.Ook voor ons zelfgeteeld fruit, twaalf appelsoorten en zeven perensoorten, zullen we meer plaats hebben.”

We hebben wel nog een sociaal leven hoor. Familie en vrienden zijn superbelangrijk voor ons.

Ik lees op de website hoe belangrijk jullie het vinden om milieubewust te werken. Op welke manier doe je dat?

“Eén voorbeeld misschien om dat te verduidelijken. We zijn geen bioboeren maar we gaan niet zomaar over tot het sproeien van onze gewassen. We proberen eerst alle mogelijke alternatieven uit.Pas als we er niet komen, doen we het wel. In het verlengde daarvan is ook ons fruitsap, geperst van ons zelfgeteeld fruit, 100 procent puur sap. We voegen er geen suikers, kleurstoffen of bewaarmiddelen aan toe.”

Jullie hebben een boomgaard van tien hectaren, een hoevewinkel en tal van nevenactiviteiten. Is er nog ruimte voor een sociaal leven?

“Een fruitteeltbedrijf leiden, dat betekent inderdaad dat er altijd werk is en dat je dus nooit kunt zeggen dat je gedaan hebt. Dat neemt niet weg dat we wel degelijk ook een sociaal leven hebben. Familie en vrienden zijn superbelangrijk voor ons. Op zaterdagavond tekenen we ook altijd present voor de vergadering als volwassen begeleiders bij de Chiro. We gaan in de zomer ook mee als kookouders. Daarnaast zijn we nog in tal van andere verenigingen actief en bovendien zijn er ook via onze winkel en de rondleidingen die we verzorgen, veel contacten.”

Je grootvader is hier na de Tweede Wereldoorlog begonnen als fruitteler. Herinner je je nog iets van hem?

“Dat ik als klein kind mocht meehelpen in het oorspronkelijk winkeltje dat hij samen met mijn ouders openhield. Ik mocht op de bascule appelen of peren wegen die de klanten kwamen kopen. Mijn opa is de grondlegger van de perenteelt bij ons op het bedrijf. De appelen zijn er pas bijgekomen nadat mijn vader de zaak had overgenomen halverwege de jaren 70.”

Ik denk dat de helft van de parochie hier nog geholpen heeft

“Ik geniet van die verhalen van vroeger. Ik denk dat de helft van de parochie hier nog geholpen heeft. Ze kwamen een handje toesteken bij de tulpen, om het hooi binnen te halen, maar ook om de bieten of aardappelen te rooien. Achteraf heerste er hier dan een gezellige drukte, at iedereen mee en stonden de bakken bier op tafel. Nu is dat moeilijker geworden en moet je mensen altijd officieel inschrijven, ook al is het maar om een halve dag mee te werken.”

Wist je als opgroeiende tiener al dat je ooit het landbouwbedrijf van je ouders zou verderzetten?

“Neen want ik wilde leerkracht worden. Ik ben naar de normaalschool gegaan en heb nadien vijf jaar met plezier als onderwijzeres gewerkt in de stedelijke basisschool in Sint-Eloois-Vijve. Ook mijn broers hadden andere plannen. Ik heb de beslissing pas genomen toen mijn ouders elf jaar geleden met pensioen gingen.”

Zag jouw man Arne het meteen zitten om zijn job op te geven voor een eigen fruitteeltbedrijf?

“Hij had er geen probleem mee. Mijn man werkte toen als bekister bij MBG, dat deel uitmaakt van de beursgenoteerde groep CFE. Hij had een mooie job en heeft onder meer het Deurganckdok in Antwerpen helpen bouwen. Toch vond hij het een uitdaging om mee een eigen zaak uit te bouwen. Bovendien heeft hij ooit tuinbouwschool gevolgd, dus was hij vertrouwd met de sector. We hebben ons de beslissing nog geen moment beklaagd.”