Ellen De Zutter heeft, door de ziekte van Lyme, haar aandeel problemen gehad de voorbije jaren. Niettegenstaande is de Koekelaarse erin geslaagd om die harde jaren te verwerken in haar kunst: fijne tekeningen met veel symboliek en hedendaagse poëzie. Die teksten en tekeningen heeft ze nu gebundeld in een boek. “Ik neem de mensen mee op mijn weg, met de intentie om zij die er voor openstaan, te inspireren en te ondersteunen op hun eigen weg.”
Ellen De Zutter (42) woont met haar man Peter Depreitere en hun twee zoontjes Briek (3) en Brenne (1,5) in de Kleiputstraat in Koekelare. Over enkele maanden wordt het gezin opnieuw een stukje groter, want er is een tweeling op komst.
Ondanks dit zeer heugelijke nieuws heeft Ellen de voorbije jaren ook haar aandeel problemen gekend. Ze heeft sinds 2008 de ziekte van Lyme. Een ziekte die je kan oplopen wanneer je gebeten wordt door een besmette teek. Een ziekte ook die ernstige gevolgen kan hebben als ze niet tijdig wordt opgemerkt, en chronisch kan worden. Wat bij Ellen helaas het geval was.
Fysiek en mentaal dieptepunt
“Acht jaar kon ik niet of nauwelijks functioneren en bracht ik mijn dagen in bed door. In de stilte, in het donker. Babbelen, stappen,… kortom de ‘gewone’ dingen des levens lukten me een hele periode niet. Op een bepaald moment heb ik mijn fysiek en mentaal dieptepunt bereikt. Ik durf echt zeggen dat ik toen tegen de dood heb aan geleefd. Ik dacht: ofwel ga ik nu sterven, ofwel komt nu het keerpunt. Het is gelukkig dat laatste geworden.”
“Sinds 2017 is het geleidelijk beter beginnen gaan met me, dankzij een vorm van alternatieve geneeskunde. Vandaag leef ik nog steeds op een trager ritme en ik heb mijn rust nodig, maar ik lééf weer. De weg terug was en is wel lang. Om een voorbeeld te geven: zelfs een lege Maxi-Cosi moest ik opnieuw leren dragen. Al mijn kracht was weg door al die jaren geen beweging te hebben. Maar er was dus een weg terug, al heb ik zelf op zoek moeten gaan naar wat werkt voor mij. Sindsdien besef ik dat niets mij tegenhoudt om te leven.”
Transformatieproces
Ellen is opvoedster van opleiding, maar heeft ook een kunstzinnige kant. “Alhoewel ik als kind nooit academie gevolgd heb, ben ik wel altijd graag creatief bezig geweest. Tijden mijn herstel ben ik in bed beginnen tekenen. Een blad papier een een balpen, meer had ik daarvoor niet nodig. Heel simpel, maar het was mijn manier om uiting te geven aan wat ik voelde.”
“Het werd uiteindelijk een belangrijk onderdeel van mijn transformatieproces, net als schrijven. De dingen waar ik tegen aanliep, kon ik uiten op papier. Ik schrijf, teken en fotografeer vanuit een behoefte om zelf te begrijpen wat in mij leeft. Vanuit een innerlijke roep. Het is ook mijn manier om authenticiteit te uiten.”
Ellen heeft haar tekeningen en teksten nu gebundeld in een boek. “Ik heb dit niet gedaan voor mezelf, maar voor anderen. Ik neem de mensen mee op mijn weg, met de intentie om zij die er voor openstaan, te inspireren en te ondersteunen op hun eigen weg.” (Bieke Cobbaert)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
