De opening van de kermis in Koekelare zal Ellen Marvellie (37) niet snel vergeten. Ze stond met haar zoontje aan het schietkraam toen ze opeens een helse pijn in haar linkeroog voelde. “Een schilfertje van een afgeketst loden kogeltje had mijn pupil doorboord”, zucht Ellen. Het is onduidelijk of de oogschade permanent zal blijven.
Het had een leuke vrijdagavond moeten worden toen de kermis in Koekelare opende. “Ik had mijn zoontje Alexander beloofd dat we zouden gaan als hij goede punten behaalde in de typlessen”, vertelt Ellen. “Om 20 uur zakten we af. Hij is al wat oud voor het viskraam en vroeg of hij mocht schieten. Ik stond pal achter hem, keek even in het rond en voelde plots een stekende pijn in mijn oog. Ik ben zelf verpleegster op de radiologie in het Serruysziekenhuis in Oostende en wist dat het fout was.”
Hoornvlies geraakt
Terwijl Ellen ineen kromp van de pijn reageerden de meeste mensen rond haar nauwelijks. Enkel de eigenaar van het schietkraam, uit het Oost-Vlaamse Sint-Laureins, en een toevallig passerende verpleegster hadden door wat er gaande was. “Die verpleegster vertelde me dat ze duidelijk iets zag zitten in mijn oog”, vervolgt Ellen. “De man van het schietkraam, die erg geschrokken én erg behulpzaam was, belde zijn vrouw. Zij bracht me naar Serruys. Na een doorverwijzing via het oogcentrum ging ik zaterdagmiddag dan naar het AZ Sint-Jan in Brugge. Daar vertelden ze me dat een stukje loden schilfer van de kogel mijn pupil was binnen gedrongen en mijn hoornvlies had geraakt. En dat ik eigenlijk nog geluk had. Als het schilfertje verder was doorgedrongen was ik op slag blind geweest.”
Wazig zicht en fletse kleuren
Er volgde onmiddellijk een operatie onder volledige verdoving waarbij het schilfertje werd verwijderd. “Nu is het bang afwachten”, zucht Ellen. “Het kan maanden tot een jaar duren eer het hoornvlies zelf hersteld is. De kans bestaat ook dat dit nooit zal gebeuren. We zijn nu drie weken later en mijn zicht links blijft wazig. De kleuren zijn flets. Mijn rechteroog compenseert dit nu wat. Als dit zo blijft is het enige dat kan helpen een hoornvliestransplantatie, maar ook dat is niet duidelijk. Hopelijk krijg ik mijn zicht ooit volledig terug.” Ellen is momenteel thuis maar wil op 4 oktober haar werk op de radiologie hervatten.
Helpende verpleegster
Het ongeval wordt afgehandeld tussen haar verzekeraar en dat van het schietkraam. “Ik neem hen niks kwalijk”, benadrukt Ellen. “Zij waren erg aangedaan en behulpzaam. Nooit eerder maakten ze dit mee. Ik heb nog steeds contact met hen. Graag had ik ook de verpleegster gesproken die mij toen op de kermis heeft geholpen. Ik wil haar bedanken om niet zomaar te passeren, zoals anderen. Haar naam ken ik niet maar ik vermoed dat ze net als ik van Koekelare is.” Als de verpleegster het verhaal herkent kan ze via Facebook contact opnemen met Ellen. (JH)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
