Elke nacht op de Covid-afdeling. Maar Carine blijft lachen.

Frank Buyse
Frank Buyse Senior writer

Frank Buyse (60) zit óók thuis, maar gaat elke dag op zoek naar wat zon in donkere coronatijden. En deelt die graag. Wat hoop en humor, elke dag een vitamientje.

Ik ben niet goed bezig. Lijkt het. De eerste week ging ik nog wel joggen, maar het inzicht dat ik een tsjokker was en niet langer de getrainde atleet van weleer deed me al snel opgeven. En Saartje Vandendriessche die elke middag op Eén wil aanzetten tot enige bewegingen kan mij ook niet inspireren. Toch niet tot zulke bewegingen. Ik ga niet met een rijstzakje op mijn hoofd zwaaien met de armen.

Neen, ik ben gewoon goed bezig op mijn manier. Jacinda Ardern, de premier van Nieuw-Zeeland, vindt dat iedereen een dagboek moet bijhouden van de dagelijkse bewegingen. Ik zit hier dus al aan dagboek 37! En je moet daarin noteren met wie je allemaal in contact houdt. Wél, ik noteerde op maandag 21 april 2020 Contact met Carine V.

Ik zag gisteren op een klein wandeltochtje. Carine is een voorbeeld voor heel België en Nieuw-Zeeland samen. En neem er maar Nigeria bij, Carine heeft er jarenlang gewoond, volgens mij kent Carine meer van zorgeloos levensgeluk dan al die zonnige Afrikanen samen.

Elke nacht op de Covid-afdeling. Maar Carine blijft lachen.

Ze woont nu weer met haar gezin in België, zat in haar tuin langs de Leie. Ze zwaaide meteen breed en ze lachte meteen breed.

Einde wandeltochtje. Ze had geslapen tot 3 uur in de namiddag, lachte ze. “Ik kan overdag even goed slapen als ‘s nachts wakker blijven.” Zo ken ik haar wel: een fuifbeest.

Bleek dat ze nu hele nachten moet wakker blijven omwille van nachtshiften in het woonzorgcentrum waar ze werkt… op de Covid-afdeling. Heel even lachte Carine niet. “Het valt wel mee. Al wordt het vannacht wel lastig, iemand ligt zwaar aan de morfine…”

Maar dan weer monter: “We moeten erdoor. Ik ben de meest sociale mens ter wereld, maar ik heb mij overdag nog geen moment verveeld. Vraag me alleen niet op het einde van de dag wat ik allemaal in mijn kot heb gedaan. Ik heb blijkbaar niets nodig om gelukkig te zijn. Luister naar Verniers: every achievement is an achievement to be proud of. Hoe onbenullig ook.”

En dan weer haar klaterende lach. Elke prestatie is een prestatie om trots op te zijn. Zij is één van die coronaheldinnen, maar al diegenen die nog maar presteren rustig in hun kot te blijven, mogen even trots zijn, vindt Carine.

Waarop ze plots schaterde: “Kom, we nemen een fotootje, om naar onze vriend Luts te sturen. Hij klust hele dagen, dat is eigenlijk ook wel een hele prestatie…”

‘s Avonds kreeg ik de foto. Met een smiley…: Every Achievement…. Kijk zie, in een dagboek je contacten met mensen als Carine bijhouden, maakt een mens blij. Van hier tot in Nieuw-Zeeland.