Ze had het in haar stoutste dromen niet durven hopen, maar voor de tweede keer schitterde Elke Boxoen (34) met haar negen jaar oude bordercollie Jessy op het hoogste schavotje van het WK Dog Dance in Stuttgart. Met hun voorstelling ‘Luna Tales’ veroverden Elke en Jessy de harten van het publiek én de jury.
“Voor die prestatie zijn we heel diep moeten gaan”, zegt Elke achteraf. “Jessy wordt een dagje ouder en heeft niet de beste genen. Hij sukkelt al geruime tijd met een peesblessure en is ook al geopereerd. Hij heeft last van zijn rug en nek en daarom moet ik enorm voorzichtig zijn. De weg naar dit WK is niet echt volgens planning verlopen. De beloning is dus des te mooier en ik kreeg er zelf een brok in de keel van! Eigenlijk heb ik een toepasselijk thema gekozen voor de voorstelling: tussen ons staat een imaginaire spiegel opgesteld, waarin we onze emoties spiegelen. Om die act samen met Jessy te kunnen brengen, zijn we uit onze comfort zone gestapt, ook wat de moves betreft. Jessy voert al mijn moves in spiegelbeeld uit. Het wederzijdse vertrouwen was op de wedstrijd uitermate belangrijk”, klinkt het.
“De massa volk maakte het extra spannend: er waren drie maal zoveel tickets verkocht als gepland. We hadden dan nog de pech dat er vlakbij ons een erg storende geluidsbox stond. Dat betekende dat Jessy eigenlijk niet kon horen wat ik vertelde, maar zich moest concentreren op mijn houding en mijn mimiek. Ik denk dat hij op dat moment meer vertrouwen had in de goede afloop dan ik! Het is natuurlijk een voordeel dat ik Jessy als puppy heb geadopteerd en dat we al zo lang samenwerken.”
Begrijp je huisdier
Als kind droomde Elke er al van om dierenarts te worden, maar omdat haar ouders die studie niet konden betalen, studeerde ze automechanica in het VTI in Poperinge. Maar haar passie voor dieren kende geen grenzen: “Als vakantiejob werkte ik in een manege, later deed ik vrijwilligerswerk met paarden op een kinderboerderij. Ik heb een tiental jaren lesgegeven in hondenscholen, intense opleidingen gevolgd en ik ben me gaan verdiepen in het gedrag van dieren. Toen ik vond dat ik genoeg bagage op zak had, heb ik van mijn passie officieel mijn beroep gemaakt. Zo’n vier jaar geleden ben ik gestart met ‘Dogz Devotion’ om honden én hun baasjes te trainen.”
Ik krijg nu zelfs al aanbiedingen om workshops te geven in het buitenland
“Nog te weinig mensen realiseren zich hoe belangrijk de interpretatie van hondengedrag is. Pas als ze hun huisdier goed begrijpen kunnen ze een warme en veilige band opbouwen, zal het dier zich comfortabel voelen in onze drukke samenleving, en zullen er minder huisdieren in het asiel worden gedropt! Dankzij al die wedstrijden krijg ik nu ook aanbiedingen om workshops te geven in het buitenland.”
Jessy was niet de eerste bordercollie die Elke adopteerde. “Dat was Gismo”, vertelt ze. “Met hem ontdekte ik dat er meer nodig was dan een wandeling om hem gelukkig en rustig te maken. Eerst probeerde ik denkspelletjes uit om hem mentaal te prikkelen, maar in 2007 ontdekte ik de hondensport Dog Dance, en die combinatie met muziek vond ik ideaal. Enkele jaren later, in 2011, zette ik met Gismo de stap naar het allereerste Europees Kampioenschap Dog Dancing in Denemarken en we behaalden de achtste plaats. Met mijn tweede adoptiehond Puma sleepte ik een jaar later de bronzen medaille in de wacht in Tsjechië. In 2016 won ik met Jessy goud op het EK in Oostenrijk en elke keer wonnen we het Belgisch Kampioenschap”, gaat Elke verder.
Hard werken
“Als trainer moet je minstens even hard werken als je hond. Mensen denken dat je een hond een ‘dansje’ kunt aanleren op muziek, maar dat is echt niet zo. Een hond reageert niet op de muziek, maar volgt blindelings de instructies van zijn begeleider. Dat is dan meestal een mix van gesproken commando’s en gebarentaal, en routine is cruciaal. Bij deze wedstrijd is dat nog maar eens gebleken. Jessy focuste zich perfect op elk detail in mijn mimiek en mijn houding. Ik ben apetrots op hem!”, glundert Elke.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier