KW.be maakt de hele zomer een reis rond de wereld langs 80 West-Vlamingen. Vandaag zijn we te gast bij Elke Defever in ‘the sunshine state’: Florida, USA.
Waarom besloot je naar Florida te verhuizen?
“Door James, de man die intussen mijn echtgenoot is. We hebben elkaar in Disneyland Parijs leren kennen toen we er beiden voor een jaar aan het werk waren. Na een vier jaar durende langeafstandsrelatie hebben we uiteindelijk besloten dat het tijd was om een ingrijpende beslissing te nemen. Een maand of drie, vier later woonde ik in Florida. Een gezinnetje met kinderen hebben we niet, maar er zijn wel twee honden die we als deel van ons gezin beschouwen.”
Wat doe je er voor de kost?
“Ik studeer nog en volg een masteropleiding in de linguïstiek. Tegelijk werk ik voor een conciërgebedrijf, tot ik mijn studies heb afgemaakt en iets kan zoeken dat bij die opleiding aansluit.”
We kunnen er ons wel wat bij voorstellen, maar horen het toch graag van jou: wat maakt het zo aangenaam wonen daar?
“Voor de hand liggend: het weer, en voor mij, de grootte van het land: er is altijd nog wel ergens iets nieuws om te gaan bezoeken. En hoewel dat mooie weer mooi meegenomen is, heeft het ook zijn negatieve kanten. Orkanen zijn indrukwekkend, maar niet onmiddellijk aangenaam als je denkt aan de kosten of andere dingen die ze kunnen veroorzaken. En als je in de zomer iets in open lucht wilt organiseren, dan wacht je beter tot later op de avond. Anders is het niet uit te houden van de hitte en de vochtigheid.”
“Het eten is hier trouwens ook niet alles. Ik werd opgevoed met heel lekker eten, terwijl de Amerikanen er niet bepaald om bekend staan culinaire hoogstandjes te bereiden.”
Naar verluidt zouden er wel eens alligators rondcrossen in Florida. Da’s minder, natuurlijk.
“Ja, er zitten inderdaad alligators. Maar buiten die paar keren dat we naar de Everglades geweest zijn – één keer zelfs met een kajak – om ze te gaan zoeken, heb ik er nog geen gezien. Tot nu toe zijn er nog gene die het nodig vonden om een bezoekje te brengen in onze tuin of keuken. We hebben wel het voordeel dat we niet langs een kanaal wonen.”
Hoe kijken de lokale Amerikanen tegen jou, ‘little Belgian’, aan?
“Dat varieert. Ofwel lijken ze niet te snappen wat ik bedoel wanneer ik zeg dat ik van België ben of kan het hen niets schelen. Ofwel vinden ze het fascinerend en willen ze van alles weten, vooral over onze chocolade en wafels.”
Ben je van plan nog ooit terug te keren naar Ieper of is dit voorgoed?
“Geen idee. Hier blijven, terugkeren, ergens anders gaan wonen: we zien wel! Ik ben tot nu toe zelden terug gekeerd, want ik heb het geluk dat mijn mama drie keer per jaar naar hier komt. Haar bezoekjes zorgen ervoor dat de heimwee binnen de perken blijft. En Ieper mag dan wel een bekend oorlogsverleden hebben, veel Amerikanen zijn er niet die daar het bestaan van af weten. Voor de meesten onder hen gaat de oorlog niet veel verder dan Pearl Harbor en Normanië een paar jaar later.”
“Ik mis mijn vrienden, want met de meesten van hen heb ik helaas het contact verloren. Ik mis frietjes van het frietkot én zeker ook mijn moederss kookkunsten. De koude daarentegen, die mis ik niét. Doe mij maar een zwembad met kerstdag in plaats van een brandend haardvuur, dat heeft voor mij minstens even veel charme.”
In welke mate ben je al ‘veramerikaanst’?
“Hmm… laat ons zeggen: 95%? Ik hoop dat dat niet waar is, maar ik vrees van wel (lacht). Buiten mijn moeder en een paar vrienden heb ik maar weinig Belgisch contact meer om me Belgisch te houden.”
Als je West-Vlamingen, die de streek willen bezoeken, één niet voor de hand liggende toeristische tip zou mogen geven, wat zou dat dan zijn? Wat moeten ze zeker bezoeken?
“Key West met een huurwagen. Het eiland is zalig, de rit ernaartoe is prachtig en zeker de moeite waard. Er zijn veel mooie plekjes om te stoppen als het een te lange rit is. De benzine is goedkoop genoeg, waardoor het ook nog budgetvriendelijk blijft.”
Reis rond de wereld - 2015
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier