Vrijdag 4 oktober is het Werelddierendag. Toeval wil dat Elke De Wever (34), al drie jaar eigenaar van het dierencrematorium LAS in Tielt, als fervent dierenliefhebber geboren is op 4 oktober. “Mijn dieren zijn iedere dag koning te rijk.”
Elke De Wever werd eerder toevallig eigenaar van het dierencrematorium LAS, wat staat voor Last Animal Services. “Ik zat in een administratieve functie en mijn zus werkt voor de eigenaar van de gebouwen hier”, legt ze uit. “Er werd een overnemer gezocht en mijn zus vond dat ik geschikt was om zowel met mensen als met dieren te werken, aangezien ik zo’n grote dierenvriend ben. Ze heeft dat terloops eens gemeld en zo is de bal aan het rollen gegaan.”
Moet je voor je job een grote dierenliefhebber zijn?
Elke De Wever: “Je moet absoluut dierenliefde hebben om te begrijpen welk verdriet mensen kunnen hebben voor hun dier, want anders kan je geen oprecht medeleven tonen.”
Hoe ziet een standaarddag in het crematorium eruit?
“Gemiddeld hebben we twee à drie crematies per dag. We zijn telefonisch altijd bereikbaar en de meeste mensen laten ons een dag op voorhand weten wanneer ze willen komen. Er wordt altijd gewerkt op afspraak en het is dus heel gevarieerd. De ene dag hebben we enkel crematies, terwijl er een andere dag alleen mensen komen om diertjes binnen te brengen of op te halen.”
Hoe verloopt het proces van het eerste telefoontje tot het ophalen van de as?
“We werken eigenlijk volledig op vraag van de klant. De ene brengt het dier graag zelf binnen, terwijl de andere liever heeft dat we het dier komen ophalen bij hen thuis of bij de dierenarts. De mensen kiezen dan of ze nog afscheid wensen te nemen en of ze aanwezig willen zijn bij de crematie. Nadien wordt meestal een urne gekozen om te bewaren of gebeurt de uitstrooiing. De crematie voor een klein diertje duurt ongeveer drie kwartier, terwijl het voor een groot dier tot drie uur kan duren.”
Standaard geven we altijd een pootafdruk en een stukje haar mee
Op de website staan alle tarieven. Wat wordt daar bedoeld met grote dieren?
“Het grootste dier dat wij ooit hebben gehad, is een kleine pony, maar er zijn ook honden die tot 80 kilogram wegen. Om te bepalen of een dier klein, middelgroot of groot is kijken we niet naar de grootte van het dier, maar werken we met gewichtsklassen. Standaard geven we altijd een pootafdruk en een stukje haar mee. Dat wordt op een kaartje geplaatst en is echt nog een tastbaar aandenken. Er kan ook gekozen worden voor een juweel, urne… We zijn daar heel ruim in en denken mee met de mensen.”
Heb je al vreemde verzoeken gekregen?
“Er zijn heel uiteenlopende diersoorten die worden gecremeerd. Het vreemdste verzoek dat ik ooit heb gekregen, was om een dier op te graven die al was begraven in de tuin. Die mensen hadden achteraf spijt en wilden het toch nog laten cremeren.”
Is er een verhaal die je tijdens het uitoefenen van de job is bijgebleven?
“Er zijn heel veel verhalen die bijblijven, maar vooral als mensen een jong dier moeten afgeven, is dat iets heel aangrijpends. Een dier dat op leeftijd is, kan je beter plaatsen omdat je weet dat hij een goed leven heeft gehad, maar een jong dier moeten afgeven na een ongeval of ziekte is lastiger.”
Mijn liefde voor dieren is ontstaan omdat ik geboren ben op Werelddierendag
In welke mate zijn er verschillen of gelijkenissen met een mensencrematorium?
“De gelijkenis is dat het verdriet in dezelfde intensiteit en dezelfde mate aanwezig is. Zowel bij mensen als dieren wil men graag een aandenken. Hetzij een foto of iets tastbaars. Naar verschil toe denk ik dat het bij dieren belangrijk is voor de mensen om ze zo snel mogelijk weer thuis te hebben.”
Je bent niet alleen uitbater van het dierencrematorium, maar ook fokker van dieren.
“Mijn werk is eigenlijk tweedelig. Aan de ene kant baat ik dus het dierencrematorium uit. Daarnaast fok ik, weliswaar op kleine schaal, af en toe zelf een nestje van honden. Ik vind dat heel belangrijk om te doen. Ik leef mee met de baasjes en om continu het verdriet te moeten verwerken, is het goed om ook het mooie van het begin van het leven mee te maken. Het ras dat ik fok zijn rottweilers. Misschien is het een idee om op Werelddierendag het ras eens positief in de schijnwerpers te zetten, want ze worden niet als kindvriendelijk aanzien, terwijl ze het effectief wel zijn.”
Tot slot: wordt Werelddierendag bij jouw thuis gevierd?
“Mijn liefde voor dieren is ontstaan omdat ik geboren ben op Werelddierendag. Mijn dieren zijn iedere dag koning te rijk, maar op Werelddierendag krijgen ze wel een extraatje.”
(KeMa)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier