Bakkerij Marc in de Sint-Pietersstraat in Oudenburg sluit zondag 26 maart een mooi tijdperk af. Samen met haar man Marc Kesteloot runde Ann Vanpoucke de zaak 27 jaar. Na het overlijden van Marc tien jaar geleden, besloot Ann na drie maanden om haar deuren weer te openen. “Nu is het moment voor een nieuwe wending in mijn leven”, zegt Ann.
Marc Kesteloot en Ann Vanpoucke (58) belandden 37 jaar geleden in Oudenburg. “Marc had gezien dat in de Sint-Pietersstraat een bakkerij over te nemen was. We waren net getrouwd. Marc werkte toen bij bakker Toussein in Jabbeke. Ikzelf had nog nooit van Oudenburg gehoord, want ben afkomstig van Moorsele waar mijn ouders een beenhouwerij hadden”, vertelt Ann. “Ik was het vlug gewoon en heb hier altijd graag gewoond. Dit zeker dankzij al onze lieve klanten.”
Ann en Marc – zij in de winkel en Marc in het atelier – waren 27 jaar het graag geziene bakkerskoppel. Joviaal als hij was, kwam Marc graag een babbeltje doen met de klanten. Tot tien jaar geleden het noodlot toesloeg en Marc na een hersenbloeding overleed. De deuren van bakkerij Marc gingen dicht. “Ik was nog te jong om niets meer te doen en vond na enige tijd werk bij een bakker in Torhout. Maar dat was niet mijn ding: ik had altijd in onze eigen zaak gestaan en vond mijn draai niet”, zegt Ann.
“Ik dacht er aan om na drie maanden opnieuw te openen in de Sint-Pietersstraat. Een bakker in dienst nemen kon en wilde ik niet: alle machines waren intussen verkocht. Toen heb ik bakker Mario Hollevoet uit Ichtegem gevraagd of hij me brood zou willen leveren. En ja, dat zag hij wel zitten. Daarna heb ik mijn dochter Sarah verteld over mijn plannen. Ze verklaarde me zot”, lacht Ann die toch overtuigd was en de deur van haar winkel heropende. Met succes, want haar vroegere klanten waren maar al te blij met haar besluit.
Dankbaar
Maar zondag 26 maart is het definitief gedaan. Dan gaan de laatste broden, pistolets, koffiekoeken en gebakjes over de toog en sluit Ann samen met dochter Sarah haar deur. “Ik ben zo blij dat Sarah me altijd is blijven steunen en is komen helpen in de weekends, ondanks ze zelf een drukke job en een gezin met twee kleine kinderen heeft. Dat was mogelijk dankzij de steun van mijn schoonzoon”, geeft Ann het koppel een dankjewel.
“Zondag wordt een emotionele dag, maar het moet ook een blije dag worden”
Het besluit van Ann Vanpoucke om te stoppen met haar zaak draait vooral rond het zware werk dat zij al zolang alleen moet opknappen. “Ik sta de dagen dat de winkel open is op om 4 uur, in het weekend om 3 uur. Niet alleen moeten de broden worden klaar gelegd, maar ik bak ook nog zelf boterkoeken, croissants en stokbroden. En dat weegt na al die jaren zwaar door voor mijn rug. Dus het vroeg opstaan, zware werk en weekendwerk zal ik niet missen, mijn klanten wel. Voortaan zal ik wat meer tijd maken voor mezelf en voor mijn kleinkinderen Henri en Jerome die hier erg naar verlangen.”
Dodelijk ongeval
“De herinneringen aan die vele jaren in Oudenburg zullen me bijblijven. Naast het plotse overlijden van mijn man is het dodelijke ongeval van Bruno Viaene in 1998 tegen onze winkel een negatieve herinnering. De jongeman verongelukte hier met zijn motor, op enkele meter van zijn ouderlijk huis. Verder hou ik een dubbel gevoel over aan de coronaperiode. Voor de zaak was dit een positieve tijd, want de winkel kreeg een serieuze boost met grote verkoop van taarten en gebak, want iedereen moest het thuis gezellig maken”, vertelt Ann nog.
“Zondag wordt beslist een emotionele dag, maar het moet ook een blije dag worden. En het wordt geen definitief afscheid van Oudenburg nu ik in Torhout ga wonen. Ja, ik zal hier nog veel komen”, verzekert Ann Vanpoucke.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
