Eerste paardencrematorium in Vlaanderen geopend in Roeselare

In Roeselare opende het allereerste paardencrematorium in Vlaanderen. “Of dit nu over grote of kleine beestjes gaat. Steeds meer mensen willen op een waardige manier afscheid nemen van hun huisdier”, aldus zaakvoerster Maureen Schreel.

“Sinds 2009 helpen we met ons crematorium dierenvrienden bij het verlies van hun huisdier”, vertelt Maureen. “Dit zit echt wel in de lift. Aanvankelijk zijn we gestart met één dag per week. Tegenwoordig cremeren we gemiddeld vijftien huisdieren per dag.” Ook Oskar en Viktor Vereenooghe, de zonen van Maureen werken tegenwoordig voor een groot stuk mee in de zaak. “Voor mij is dit meer dan een fulltime job. We houden eraan om – net zoals in de gewone uitvaartsector – altijd bereikbaar te zijn. Mensen bellen voor informatie maar hebben ook soms gewoon een luisterend oor nodig. Achter elk dier zit een verhaal. Wij hechten enorm veel belang aan die persoonlijke band tussen mens en dier. Onze acht medewerkers hebben zelf ook huisdieren en begrijpen perfect wat zo’n trouwe huisgenoot betekent. Het verdriet kan niet weggenomen worden maar een mooi afscheidsmoment doet zo veel deugd.”

Afscheidsmoment

“Het is zowel fysiek als psychisch een zware job. Ook in het weekend kunnen mensen hun huisdier binnenbrengen. Er is altijd permanentie voorzien.” Peter Landuyt staat Maureen bij in de logistiek. “We werken met veel dierenartsen samen en Peter zorgt ervoor dat de dieren op tijd worden opgehaald en dat de urne terugkeert naar de klant. Eigenlijk krijgen we aanvragen uit heel Vlaanderen. In onze afscheidsruimte kun je een laatste groet brengen. Omdat rouwen iets persoonlijks is, voorzien we enkel individuele crematies. Destijds was daar nog maar weinig aandacht voor. Wij verzorgen het volledige proces, van het ophalen tot het afscheidsmoment en het aandenken. Vooral het cremeren van honden en katten is tegenwoordig al goed ingeburgerd en omvat 99 procent van onze crematies. Mensen komen ook langs met hun lievelingskonijn, parkiet, eend of kip. Zelfs een fret, een chinchilla, een cavia, een hamster of een python werden bij ons gecremeerd. Als we het dier ophalen bij de dierenarts, of het wordt op maandag binnengebracht, kunnen ze meestal op woensdag al de urne afhalen. Zo’n crematie gebeurt op een serene manier om het rouwproces iets makkelijker te maken.” Het afscheid nemen is volgens Maureen vaak heel emotioneel. “Mensen staan soms dichter bij hun huisdier dan bij een kennis of familielid. Door de jaren heen hebben we ervaren dat een huisdier onvoorwaardelijke liefde toont voor hun baasje. Een huisdier blijft altijd dicht bij je tot het sterft. Kinderen verlaten uiteindelijk het huis om op eigen benen te staan maar het dier blijft achter. Als zo’n viervoeter komt te sterven, is dit heel ingrijpend. Vooral voor alleenstaanden is het verlies van hun gezelschapsdier enorm zwaar. Wij kunnen de mensen natuurlijk niet blij maken maar als ze hier opgelucht vertrekken, weten we dat we ons werk goed hebben gedaan.”

Grote investering

“Baasjes van grotere huisdieren bleven vaak in de kou staan. Dit vergde een grote investering en ook qua vergunningen was dit niet evident. Wij zijn één van de grotere erkende crematiecentra in België. Paardenliefhebbers of eigenaars van ezels waren al dikwijls langsgekomen en stelden tot hun spijt vast dat we dit tot voor kort niet konden aanbieden. De jarenlange ervaring deed ons deze stap zetten. Tegenwoordig kun je bij ons dus ook terecht voor de individuele crematie van paarden, pony’s, ezels of hangbuikvarkens. Vorige week hebben we trouwens ook een alpaca gecremeerd. Het maximumgewicht in de nieuwe oven is 800 kilogram. Alle dieren die er op hun geheel in kunnen, worden met respect de laatste eer bewezen. Mijn zoon Oskar engageerde zich om die grotere dieren bij mensen in de weide of de stal op te halen. Klanten die het willen, krijgen ook een plukje haar of een pootafdruk mee als herinnering. In de toekomst willen we ruimte laten om misschien dieren uit de zoo te laten cremeren. Veel bezoekers van dierentuinen hebben door de jaren heen een band opgebouwd met die chimpansees of leeuwen. Als die uiteindelijk het leven laten, is het misschien een optie om hun as in een urne of gedenksteen met hun naam of foto ergens langs een wandelpad in de zoo te plaatsen.”