Eerste coronabelg Philip (54): “Terugkeren naar België was mijn grootste stommiteit”

Philip Soubry: "Ik ga nooit meer zonder mijn vrouw ergens naartoe. Dat ligt nu al vast." © JOKE COUVREUR
Philippe Verhaest

Toen Philip Soubry begin februari de eerste landgenoot was die besmet raakte, was de Gullegemnaar even wereldberoemd in België. Bijna drie maanden later is hij voor zijn werkgever LVD in Italië actief, maar hij wil vooral zo snel mogelijk weer naar zijn echtgenote in China. “Het gemis is stilaan ondraaglijk aan het worden.”

Wanneer we Philip Soubry bellen, zit hij op zijn hotelkamer in Italië. Het is zondag en Philip vloekt eens goed. “Ik moet zelf instaan voor mijn eten, maar gisteren (zaterdag 25 april, red.) was een feestdag en ook vandaag is geen enkele supermarkt open. Ik beleef niet mijn allerbeste tijden”, zucht hij.

Hoe gaat het met je?

“Oh, ça va, maar ik voel me echt eenzaam. Ik heb enorm veel spijt dat ik eind januari naar België ben teruggekeerd. Dat was de grootste stommiteit van mijn leven. Door die dommigheid ben ik nu al drie maanden niet meer bij mijn echtgenote. Ik zie ze doodgraag. We zijn vandaag (zondag 26 april, red.) drie jaar getrouwd. Maar in plaats van samen te vieren, zit ik hier alleen. Leuk is anders.”

Je was destijds een unicum toen het coronavirus bij jou werd vastgesteld. Had je toen durven denken dat de ziekte de wereld bij de keel zou grijpen?

“Neen. Echt niet. Ik had gehoopt dat onze beleidsmakers slimmer zouden geweest zijn. De twaalf Belgen die vanuit China werden gerepatrieerd, waaronder mezelf, werden met draconische maatregelen behandeld. Niets werd aan het toeval overgelaten. Maar enkele weken later kon elke landgenoot zonder problemen op skivakantie vertrekken. Zo is het virus ons land binnengeslopen. De regering had toen al buitenlandse reizen moeten afraden of zelfs verbieden. Dan was het nooit zo’n vaart gelopen.”

Philip Soubry

Philip Soubry is 54 jaar oud en afkomstig van Gullegem. Hij is al 37 jaar aan de slag bij het machinebedrijf LVD uit zijn thuisgemeente. Hij woont en werkt sinds 2013 in de Chinese stad Huangshi en is getrouwd met Wang Feng Zhen.

Jij droeg het virus enkel in je, maar raakte nooit ziek. Ondertussen zijn vele duizenden mensen eraan gestorven…

(zwijgt even) “Dat is hartverscheurend. Ik behoor dan nog tot de gelukkigen, maar het menselijk leed is veel te groot. Ik wil ook even een misverstand de wereld uit helpen. Iedereen denkt dat ik nu immuun ben, maar dat is niet bewezen. Ik ben nooit ziek geweest, hé. Ik had het enkel in me. Toen ik na een eerste job in Italië naar België terugkeerde, voelde ik me echt ziek. Ik had alle symptomen van covid-19 en werd meteen getest. Gelukkig was die negatief. Als ik straks opnieuw in het land ben, word ik opnieuw getest op het virus én op immuniteit. Ik kan het aantal onderzoeken niet meer op één hand tellen, maar elke keer is het een verschrikking. Zo’n staafje tien centimeter in je neus geduwd krijgen… dat is geen pretje.”

Ik ga nooit meer ergens naartoe zonder mijn vrouw aan mijn zijde. Dat is zeker – Philip Soubry

Je kreeg na je ontslag uit het ziekenhuis een tsunami aan media-aandacht over je heen. Hoe kijk je daarop terug?

“Bizar, hé. Ik ben maar een eenvoudige West-Vlaamse jongen uit Gullegem. Ach, ik kan dat best relativeren. Ik heb ook snel alle mogelijke voorstellen geweigerd. Zo was er een televisieprogramma dat me samen met Marc Van Ranst aan tafel wilde brengen. Daar zag ik het nut niet van in. Op de duur was ik het stinkende moe om overal mijn kop op tv en in de krant te zien.”

Philip Soubry midden februari, toen het coronavirus nog een ver-van-ons-bedshow was.
Philip Soubry midden februari, toen het coronavirus nog een ver-van-ons-bedshow was.© JOKE COUVREUR

Hoe gaat het intussen op het thuisfront in China?

“Best oké, vertelt mijn vrouw me. Onze fabriek is weer open en ze missen me daar. Het normale leven in Huangshi zit stilaan weer op kruissnelheid. Je kan er zelfs alweer op restaurant. Ik tel de dagen af dat ik opnieuw herenigd ben met mijn echtgenote, maar dat wordt niet evident. Ik heb nog mijn werkvergunning, maar China heeft alle reisvisa geannuleerd. Ik moet een nieuw visum aanvragen, maar die dienst in Brussel is tot en met 1 juni gesloten. En wanneer ik in China aankom, moet ik waarschijnlijk nog twee weken in quarantaine. Mijn streefdatum is 21 juni. Dan wil ik mijn vrouw in de armen kunnen sluiten.”

Hoe hard mis je haar?

“Dat kan je je niet voorstellen. Het wordt stilaan ondraaglijk. Wanneer we weer samen zijn, neem ik meteen een week congé. LVD zorgt heel goed voor me, maar ik mis gewoon mijn vrouw. Haar aanwezigheid, haar keuken… Een schotel vers klaargemaakte groenten van haar, daar snak ik naar. Nu leef ik op pizza, ribbetjes… Vettige kost. Er is ook niks anders.”

Heeft corona je leven veranderd?

Ja. Van ons allemaal. Onze handhygiëne zal alleen maar toenemen, mondmaskers zullen niet meer weg te denken zijn… En ik ga nooit meer ergens naartoe zonder mijn vrouw aan mijn zijde. Daar bestaat geen twijfel over.”