Johan Rosseel en zijn partner Menardy beleven erg bange dagen. Op 13 november kreeg hun amper dertien maanden oude dochtertje Menardy-Ann een hete kop thee over zich heen. Dertig procent van het lichaam van de peuter is tot in de derde graad verbrand en sindsdien verblijft het meisje in het UZ Gent. “We wachten nu op een glimlach van onze meid”, zegt papa Johan.
Het drama gebeurde op een doordeweekse woensdagavond, maar sindsdien is het leven van Johan Rosseel (49) en zijn familie compleet door elkaar geschud. “In het appartement aan mijn bedrijf, Staalhandel Rosseel in de Gruuthusestraat, wilden we die bewuste avond een boterhammetje eten”, doet Johan de feiten uit de doeken. “Mijn mama Ann De Backer – die in Oostende woont – was op bezoek en we maakten ons op voor een gezellige avond met ons viertjes, maar toen sloeg het noodlot keihard toe.”
Op de keukentafel stond een theekop met heet water en die trok de aandacht van de kleine Menardy-Ann. “We hebben het niet zien gebeuren en weten dus niet hoe het water over onze dochter is gevallen”, zucht Johan. “Menardy-Ann kan nog niet lopen, maar trekt zich wel aan de zetel en de stoelen op. Met haar vingertjes zal ze waarschijnlijk ook de tafelnap vastgegrepen hebben en zo moet die kop over haar terecht gekomen zijn.De gevolgen zijn echter amper te overzien…”
Best met lauw water
Het water belandde op de rechterarm en rechterschouder van Menardy-Ann, maar raakte ook de buik, borststreek, de hals en de kin van het kleine meisje. “Gelukkig tot net onder haar onderlip. Maar onze dochter was zó geschrokken dat ze weggleed in de plas heet water en er zo ook nog eens in ten val kwam.”
Johans partner – en mama van Menardy-Ann – bleef koelbloedig en rende met het meisje meteen richting badkamer. “In de badkuip hebben we haar constant met koud water besprenkeld en ondertussen verwittigden we de hulpdiensten. Die gaven ons de raad om lauw water te gebruiken, want anders kon Menardy-Ann nog onderkoeld raken.”
Met haar vingertjes zal ze waarschijnlijk ook de tafelnap vastgegrepen hebben en zo moet die kop over haar terecht gekomen zijn
Johan belde ook Bernard Biebuyck van Carrosserie Biebuyck op. “Hun zoon Bart, voormalig schepen van Tielt, raakte een 20-tal jaar geleden eveneens zwaar verbrand en ik wilde wat extra raad vragen. Hij zei me enkel dat we Menardy-Ann zo snel mogelijk in het UZ Gent moesten krijgen.”
Kunstmatige slaap
De dienst 100 en mug verzorgden Menardy-Ann nog een uur lang in het appartement van Johan en Menardy, maar daarna ging het effectief richting Gent. “De brandwonden waren gewoon te erg”, klinkt het. “Dertig procent van haar hele lijfje deelde in de klappen. We kwamen aan op de spoeddienst, maar van daaruit ging het vrijwel onmiddellijk richting het brandwondencentrum van het UZ. Daar viel Menardy-Anns adem ook stil. Te verzwakt door de verwondingen. Onze dochter werd meteen aan een beademingstoestel gekoppeld en pas sinds zondag 24 november ademt ze opnieuw zelfstandig. Ik kan je verzekeren: wanneer je kind stopt met ademen, staat je wereld helemaal stil.”
Tot vorige zaterdag werd Menardy-Ann ook in een diepe kunstmatige slaap gehouden. “Een coma was het niet, maar op die manier had onze dochter geen last van de hevige pijnen en kon ze ook stil blijven liggen. Peutertjes van dertien maanden oud zijn immers erg actief.”
Huid van haar achterhoofd werd weggenomen en is nu op haar rechterschouder geplaatst
De hele periode verbleef Menardy-Ann in het kinderziekenhuis van het UZ Gent, maar nu verblijft ze opnieuw in het brandwondencentrum. “Daar wint ze elke dag aan energie bij”, klinkt het hoopvol bij Johan. “We zien haar vooruitgang boeken en dat doet ons goed. Maar de voorbije dagen hebben we enorm veel moeten wachten. Wachten op de resultaten van de scanner en onderzoeken, wachten op goed nieuws… Haar rechterarm en -schouder zijn, net als twee locaties op haar borststreek, er het ergst aan toe. Daarom moest Menardy-Ann op donderdag 21 november onder het mes voor een huidtransplantatie. Huid die van haar achterhoofd werd weggenomen is nu op haar rechterschouder geplaatst. De andere verbrande plekken worden met een speciale zalf op basis van ananas behandeld.”
Weinig tot geen littekens
Die wordt ook bij Ziggy Vanryckeghem gebruikt, de 21-jarige Tieltenaar die begin dit jaar zwaar verbrand raakte tijdens de stofexplosie in een silo bij Pouleyn in Vichte. “Een revolutionaire techniek die voor verbluffende resultaten kan zorgen“, aldus Johan. “Menardy-Ann heeft het geluk dat ze nog erg jong is. De behandelende artsen vertelden ons dat hoe jonger de patiënt, hoe groter de kans dat er zich weinig tot geen littekens zullen vormen. Maar opnieuw: afwachten, dus. Mochten we kunnen, dan nemen we haar wonden en pijn meteen over.”
Sinds het ongeval maakt Johan van elk vrij moment gebruik om richting het UZ Gent te trekken. “De eerste dagen na het ongeval was ik compleet van de kaart”, geeft hij toe. “Werken kon ik niet, maar gelukkig kon ik – en kan ik nog steeds – rekenen op mijn uitstekende werknemers. Ze begrijpen onze situatie volledig en steken met plezier een tandje bij. Dat zal ik niet snel vergeten. Maar ook veel vrienden, familieleden en kennissen leven met ons mee. Ik ben zelf niet gelovig, maar er zijn mensen die me zeiden dat ze voor Menardy-Ann zullen bidden. Dat doet me ongelooflijk veel deugd. Ook de mensen van de crèche Tinelotje, waar Menardy-Ann normaal naartoe gaat, leven erg met ons mee.”
Menardy-Anns mama verblijft sinds 13 november al onafgebroken in het UZ Gent. “Ze wijkt geen moment van de zijde van onze dochter. Daar kan ik alleen maar respect voor opbrengen. En gelukkig kunnen we ook rekenen op het begrip van haar werkgever D’Arta, waar ze sinds enkele weken aan de slag was. We worden echt overal perfect opgevangen.”
‘Dom accident’
Ook voor Johans mama is het ongeval met Menardy-Ann een harde noot om kraken. “Maar niemand kan zich iets verwijten”, vindt Johan. “Dit was een dom accident. We zijn van nature uit altijd erg voorzichtig, maar een ongeval zit soms in een klein hoekje.”
Johan en zijn familie hopen dat Menardy-Ann tegen begin februari volgend jaar opnieuw naar huis kan komen. “Dat zou al een succes zijn”, zegt hij. “Onze meid vecht dapper en houdt zich kranig. In het UZ krijgt ze de beste zorgen. Momenteel kan ze nergens beter zijn.”
Onze kerstboom is geleverd, maar ik heb de ‘courage’ niet om die in huis te zetten. Enkel het herstel van Menardy-Ann telt nu
Tot enkele jaren geleden organiseerde Johan Rosseel met het comité P5 een jaarlijkse paardenkoers waarbij de opbrengst integraal naar de vriendenkring van het brandwondencentrum van het UZ Gent ging. “We hebben al die jaren een mooi bedrag kunnen schenken, maar geen haar op mijn hoofd dacht er toen aan dat ik hier ooit zelf hulp zou moeten zoeken. Ik kan enkel zeggen dat ze er schitterend werk leveren.”
De komende feestdagen zullen wat bitter worden, zegt Johan. “Sinterklaas staat voor de deur en onze kerstboom is al geleverd. Maar ik heb de courage niet om die in huis op te zetten. Feesten is er voor ons niet bij. Het herstel van Menardy-Ann, dat is het enige wat telt. Nu wachten we op een eerste glimlachje van onze dochter, want dan weten we dat het écht de goeie kant uitgaat. We beleven momenteel onze grootste nachtmerrie, maar hopen dat we er, samen met Menardy-Ann, snel uit kunnen ontwaken. Dit wens je zelfs je grootste vijand niet toe.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier