Een bloemetje voor Stephanie: “Ik kan zowel bij haar lachen als bleiten”

Stephanie Bruynooghe kreeg een bloemetje van haar zus Virginie. Op de achtergrond hangt een foto van Stephanie met haar dochtertjes Nouna en Leyla. (foto OV)
Olaf Verhaeghe

“Het klinkt cliché, maar ik zou niet weten wat ik zonder haar zou moeten.” Tweelingzusjes Stephanie en Virginie Bruynooghe (38) uit Nieuwkapelle en Vleteren zijn meer dan twee handen op één buik. De zussenliefde is gigantisch, de bewondering voor elkaar nog groter.

“Ze is een deeltje van mij, en ik van haar. Wij zijn één.” Zo begon het mailtje van Virginie Bruynooghe waarin ze omschreef waarom ze net haar zus Stephanie wilde verrassen met een bloemetje. “We delen alles, en het klinkt cliché, maar ik zou niet weten wat ik zonder haar zou moeten. Ze heeft intussen ook twee dochtertjes, die ik onbeschrijflijk graag zie en voor wie ik door het vuur zou gaan. Als alleenstaande mama, met twee beginnende pubers, is het voor Stephanie echter niet altijd even gemakkelijk.”

Stephanie Bruynooghe woont in Nieuwkapelle, het dorp bij Diksmuide waar de zussen samen met hun twee oudere broers opgroeiden. Virginie is intussen verhuisd naar Oostvleteren, maar dat neemt niet weg dat de zussen nog altijd heel dicht bij elkaar staan.

“Ze is een deeltje van me en ik van haar. Wij zijn één” – Virginie Bruynooghe

“Er gaat geen dag voorbij zonder dat we elkaar horen”, glimlacht Stephanie als we haar verrassen met de bos bloemen van haar zus. Ze is zichtbaar ontroerd, ook al gebeurt het wel vaker dat de zusjes elkaar met iets kleins verrassen.

“Wij hebben een ontzettend hechte band, ja. Zonder jou is er geen mij, zeggen we soms tegen elkaar, maar dat klopt ook echt. Zij voelt meteen als er iets scheelt, maar ze deelt ook de vreugde. Bij haar kan ik lachen en bij haar kan ik bleiten“, glimlacht Stephanie. “Ze stoeft nu met mij en dat doet me ontzettend veel deugd, maar ze vergeet hoe goed ze zelf voor mij en mijn dochters Nouna (14) en Leyla (11) is. Zeker in coronatijden is het voor die tieners niet altijd makkelijk, maar we kunnen allemaal bij Virginie terecht. Zij is het sterkste vangnet dat je je kan inbeelden. Ik meen het: zonder haar zou ik niet weten waar ik moet beginnen.”

Elke week schenkt De Krant van West-Vlaanderen een bloemetje. Welke West-Vlaming verdient een bloemetje? Laat het weten op warm@kw.be!