Een bloemetje voor Pol en Nera, die al 60 jaar onze krant lezen

Pol Declerck (81) en Nera Vanallemeersch (82) zijn al 60 jaar elkaars steun en toeverlaat én abonnee op onze krant.© CLL
Pol Declerck (81) en Nera Vanallemeersch (82) zijn al 60 jaar elkaars steun en toeverlaat én abonnee op onze krant.© CLL
Christophe Lefebvre
Christophe Lefebvre Medewerker KW

Al 60 jaar delen ze lief en leed en al 60 jaar lezen ze elke week trouw De Krant van West-Vlaanderen. Pol Declerck (81) en Nera Vanallemeersch (82) zijn na al die jaren nog steeds elkaars steun en toeverlaat. Dat verdient meer dan ooit een bloemetje.

“Het is in Kortemark te doen, maar eigenlijk zijn we afkomstig van Hooglede!” Pol en Nera geven op hun geheel eigen manier een nieuwe definitie aan de term kranige tachtigers. Een kwinkslag is bij het koppel nooit veraf. “Laat mij eens kijken in je boek om te zien of je onze namen toch wel juist hebt geschreven”, grapt hij. “Ik kende Nera al van toen ik nog naar de jongensschool ging. In onze tijd was dat nog niet gemengd zoals vandaag. In ‘58 ben ik dan vertrokken voor mijn legerdienst, ik zat toen zelfs een tijdje op een Navo-basis in Duitsland. Bij mijn terugkeer ging ik dan naar een feestje en daar zag ik Nera opnieuw. Het was nogal snel in kannen en kruiken. Na een jaar vrijage, zijn we dan gehuwd en hebben we ons gesetteld.”

Zowel Pol als Nera kwamen uit grote gezinnen, een traditie die zich ook in Hooglede verder zet. “Ik was de jongste van zeven kinderen en Nera kwam uit een familie met tien kinderen. Zelf hebben we zes kinderen gehad en na een eindje ben ik me gaan verdiepen in onze stamboom. In 2000 hebben we een feestje gehouden met alle mensen die aan onze familienaam konden worden gelinkt. We waren in totaal met 268 mensen!”

Zestig jaar gehuwd, het is vandaag de dag geen evidentie meer. Toch delen Pol en Nera graag hun geheim voor een goed huwelijk. “Je moet vooral veel van elkaar kunnen verdragen”, lacht Pol. “Dat en keihard werken. Ik ben nog tot aan mijn 70ste bezig geweest als veehandelaar en dat waren lange dagen maar het was steeds goed thuiskomen!”