Een bloemetje voor Patrick, een veilige haven voor wie geweld ontvlucht: “Hier kan niemand je kwaad doen”

Patrick Chauvin (63) met onze ruiker: “Dit is een cadeau voor alle medewerkers van dit huis!”© CLL
Patrick Chauvin (63) met onze ruiker: “Dit is een cadeau voor alle medewerkers van dit huis!”© CLL
Christophe Lefebvre
Christophe Lefebvre Medewerker KW

Veel mensen kunnen rekenen op een veilige thuishaven, maar toch zijn er ook uitzonderlijke situaties waar geweld en onderdrukking de plak zwaaien. Daar begint het werk van Oasis en Patrick Chauvin (63). Hij is vereerd wanneer we hem een ruiker bloemen overhandigen, maar geeft hem meteen weer uit handen. “Dit is een cadeau voor alle medewerkers van dit huis!”

Intrafamiliaal geweld of mishandeling? Het zijn zaken die in 2021 nog steeds niet zijn uitgeroeid. In gevallen waar de situatie volledig dreigt te escaleren, draaien heel wat politiezones en OCMW’s het nummer van Oasis. “We kunnen hier tot 25 personen opvangen, mensen die geen kant meer uit konden en hier kunnen ontsnappen aan het geweld van het dagelijkse leven.”

De brute bewoording van Patrick maakt meteen duidelijk hoe Oasis nog steeds een noodzakelijke rol vervult. “Vrouwen die, al dan niet samen met hun kinderen, het slachtoffer zijn van een erg gewelddadige partner? Jongeren die door hun ouders op straat worden gegooid door hun seksuele geaardheid? We zien ook vrouwen die de prostitutie de rug toekeren en op de vlucht zijn voor hun pooiers. Hier kunnen we ze in alle discretie en in veiligheid, voor een periode van maximaal 18 maanden, opvangen tot hun leven weer op de rails staat.”

“We vangen mensen op tot hun leven weer op de rails staat”

Het opvanghuis in Waasten werd in 1979 door drie kloosterzusters opgericht en is sindsdien altijd onder de radar actief gebleven. “We worden van tijd tot tijd geconfronteerd met mensen die hier verhaal komen halen, op zoek naar de vrouw die hen durfde te ontvluchten”, gaat Patrick verder. “Erg vaak kan het met dialoog worden opgelost, maar al even vaak moeten we de politie bellen. Ook dat behoort tot de taak van Oasis: het vormen van een buffer tussen de geweldenaars en zij die het geweld ontvluchten. We hebben vrouwen over de vloer gehad die door de politie naar hier werden gebracht. Met hun kinderen, zonder kledij of zelfs een identiteitskaart. Het feit dat we geen flitsende website of facebookpagina hebben, helpt hen geruststellen. Hier zijn ze veilig en zal niemand ze pijn kunnen doen.”