Een bloemetje voor oma Celesta die een hart van goud heeft

Kelly en Celesta zijn twee handen op één buik. (foto mlt)
Lieven Mathys
Lieven Mathys Community KW

“Mijn oma Celesta uit Zwevegem verdient een bloemetje”, laat Kelly Verhaeghe (40) weten. “Ze heeft een hart van goud. Ze ontfermde zich op jonge leeftijd al over mij. Anders groeide ik misschien op in een tehuis, wachtend op een adoptie.”

Ken je ook iemand die een bloemetje verdient? Laat het ons weten via mail op bloemetje@kw.be.

“Ik heb veel te danken aan mijn oma”, vertelt Kelly als we langsgaan bij oma Celesta met een bos ruikers. “Ik kom uit een moeilijke gezinssituatie, ik ben de jongste van drie. Eigenlijk zag mijn moeder me niet graag, besef ik nu. Gelukkig heeft mijn oma een hart van goud en heeft ze me in huis gepakt. In mijn jeugd bleef ik in de week bij oma, in het weekend ging ik naar huis. Maar het was telkens aftellen naar zondagavond. Zo ondraaglijk was het. Vanaf mijn achttiende ben ik bij oma blijven wonen. Ik heb veel miserie gekend, maar gelukkig was er oma die zich over mij ontfermde. Ik zie ze als mijn moeder.”

“Nu is het mijn beurt om voor haar te zorgen”

“Nu is het mijn beurt om voor haar te zorgen”, gaat Kelly verder. “Ik help haar met alle paperassen die de dag van vandaag op ons afkomen. Ik voer haar ook overal rond. Naar haar zus in Kuurne of naar de wekelijkse koffieklets met haar vriendinnen in het Ring shoppingcenter van Kuurne.”

“Koffie, hé”, lacht de 88-jarige Celesta. “Geen bier. Het is met vriendinnen die ik in het shoppingcenter heb leren kennen. Ze komen uit Meulebeke, Waregem en Ingelmunster. Over wat we dan allemaal babbelen? Koetjes en kalfjes, en over vroeger. Over het werk en zo. Ik heb hard gewerkt in mijn leven. In een spinnerij, afwassen, kuisen… Ik had geen krokodillenpoten hoor”, lacht ze terwijl ze haar handen naar buiten draait.

Celesta is geboren en getogen in Zwevegem. En ze is trots op haar roots. Volgende maand verhuist ze van een woning van bouwmaatschappij Eigen Haard naar een flat. “In Zwevegem! Dat was mijn enige voorwaarde”, knipoogt ze. Wat een madam! (mlt)