Een bloemetje voor Linda (67) die overal een handje toesteekt

Zowat alle vrije tijd van Linda gaat naar vrijwilligerswerk. © mlt
Lieven Mathys
Lieven Mathys Community KW

“Och, ik ben een beetje overal vrijwilliger”, lacht Linda Van Pottelberg (67) uit Brugge als we aanbellen met een ruiker bloemen. Een babbel bij de koffie zit er door corona niet in dus laten we Linda haar verhaal doen aan de telefoon.

Ken je ook iemand die een bloemetje verdient? Laat het ons weten via mail op bloemetje@kw.be.

Het was buurvrouw Joke die ons tipte over het vele vrijwilligerswerk van Linda. “Haar inzet en hart zijn groot”, luidde het in de mail. “Zij verdient een bloemetje.” Omdat de coronacijfers die week de pan uitswingen, beperken we ons bezoek tot een dikke proficiat en een fotomoment aan de voordeur. Even later krijgen we Linda telefonisch te pakken. “Ja, ik ben altijd wel met iets bezig”, licht ze haar drukke agenda toe. “Ik steek een handje toe bij de vzw Oranje, dienstencentrum De Garve, Beesten in Nesten…”

Linda is altijd sociaal geëngageerd geweest. Ook toen ze nog bij Philips werkte waar ze in een loopbaan van 34 jaar opklom van monteerder tot lijncoördinator. “Ik was actief bij de vakbond. Ook nu ben ik nog vrijwilligster bij de bruggepensioneerden van de ABVV.”

Het zat er altijd al in om mensen te helpen

Linda zorgde daarnaast jarenlang als mantelzorger voor haar moeder. Helaas liet ze eerder dit jaar het leven door corona. Al de tijd die vrijkwam, stak Linda meteen weer in haar vrijwilligerswerk. Ze is vooral actief bij de vzw Oranje die mensen met een beperking begeleidt. “Zo is er een dame van 83 die ik jaren vergezelde naar Oostende met de trein en tram om haar moeder te bezoeken in het rusthuis”, vertelt Linda. “Dat schept een band. Ik mag haar gerust intussen een vriendin noemen. Haar mama is intussen helaas overleden maar we gaan nog steeds samen op stap.”

Het zat er altijd wel in bij Linda om mensen te helpen. “Na mijn middelbaar huishoudkunde en naaien wilde ik eigenlijk verder studeren voor kinderverzorgster”, herinnert Linda zich. “Maar ja, in die tijd was gaan werken de norm. Ik heb dat wel een stukje gemist.”

Mensen helpen, zit wellicht zelfs in haar DNA, ook haar dochters kozen als ergotherapeute en opvoedster voor een leven in de zorg. (mlt)