Een bloemetje voor Kimsy die de klok rond voor haar dochtertje zorgt

Kimsy Meskens: “We zijn heel positieve mensen. Ik heb er vrede mee”. (foto mlt)
Lieven Mathys
Lieven Mathys Community KW

“Mijn vriendin Kimsy verdient heel terecht een bloemetje”, mailt Ashley Foulon. “We hebben een zorgenkindje en ze blijft er dag en nacht voor zorgen! Ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Ik kon mij geen betere mama wensen voor ons kindje.”

Ken je ook iemand die een bloemetje verdient? Een vrijwilliger, een goeie buur of een duivel-doet-al van de vereniging? Laat het ons weten via mail op bloemetje@kw.be.

Ashley (27) en Kimsy Meskens (26) zijn pas verhuisd naar Lauwe als we aanbellen met een bos ruikers. “We woonden eigenlijk in Zwevegem maar wilden iets dichter bij Heule wonen waar onze dochter Naëma (2) drie dagen per week naar de dagopvang van De Zonnebloem gaat”, licht Kimsy toe.

“Er zijn maar weinig instellingen waar je terecht kan met kinderen met zulke beperkingen. Naëma lijdt aan cerebrale parese door zuurstofgebrek bij de geboorte. Hierdoor is ze motorisch enorm beperkt. Ze zal bijvoorbeeld nooit kunnen wandelen. Het is te vergelijken met een kind dat verlamd is, ze zit als het ware gevangen in haar eigen lichaam. Ik heb er vrede mee genomen”, vertelt Kimsy.

“Ik kan me geen betere mama wensen voor ons kindje”

“Ik heb als verpleegkundige nog op de afdeling zware revalidatie gewerkt en op de afdeling dementie. Ik snap dus het ziektebeeld van onze dochter. Ashley had er in het begin moeite mee, maar nu is er een mooie band tussen papa en dochter. We zijn heel positieve mensen en kunnen er open over praten met elkaar. We proberen in de mate van het mogelijke Naëma ook alles te geven wat een kind gelukkig maakt. We trekken ermee naar het speelpleintje, op de kermis gaan we samen op de paardenmolen en ze geniet daar duidelijk van.”

Kimsy zette haar werk even on hold om voor haar dochter te zorgen. “Er komt heel veel bij kijken. Het is onmogelijk om te werken door die onregelmatige opnames. Soms verblijf ik twee weken lang in het ziekenhuis bij Naëma. Vooral de epilepsieaanvallen wegen het zwaarst door.”

Maar Naëma groeit op in een warme omgeving. Thuis maar ook “dankzij mijn mama en tante en het fantastische personeel van De Zonnebloem.” (mlt)