Sofie werkt als expat in Nederland, op zo’n drie uur rijden van haar mama die in WZC Samen Campus Tielt verblijft. En dan kwam de coronacrisis daar nog bovenop. Haar mama zien, is dus geen evidentie, maar gelukkig is er het team van WZC Samen.
Ken je ook iemand die een bloemetje verdient? Laat het ons weten via mail op bloemetje@kw.be.
“Beste KW, ik ben sinds 11 jaar expat en hoewel ik nu dichter bij België woon, toch ben ik nog steeds op drie uur enkele rit verwijderd van bij mijn mama in het WZC Samen in Tielt”, start Sofie Van Doorne haar mail aan onze redactie. Haar moeder Lutje De Schryver (80) verblijft al tien jaar in het rusthuis aan het Sint-Andriesziekenhuis.
“Sinds ze een hersenbloeding kreeg, is het allemaal nog moeilijker geworden, maar ik krijg ongelofelijk veel steun van het team van WZC Samen. Niets is hen teveel, moeke wordt er verzorgd als een prinses. Het zou zo’n mooie erkenning zijn voor hen om een bloemetje te ontvangen. De verzorgers doen zo hard en extra hun best sinds de uitbraak van de pandemie. Zo zorgen ze ervoor dat ik mijn moeke nu via Skype kan zien, zo vaak ik wens en ze wordt door hen steeds mooi gemaquilleerd. Waar vind je nog zo’n inzet? Ik zeg altijd: alleen in West-Vlaanderen.”
Waar vind je nog zo’n inzet? Ik zeg altijd: alleen in West-Vlaanderen
“Die appreciatie doet deugd”, glundert Ellen Degrande van de sociale dienst van WZC Samen. “Het is natuurlijk onze job, maar we doen het met ons hart.”
“We zijn eigenlijk met 64 bedden een eerder klein rusthuis maar die kleinschaligheid is wel een troef. Hierdoor kunnen we met ons team voor een persoonlijke aanpak gaan. Want iedere bewoner heeft een eigen karakter, een eigen persoonlijkheid. En dat doen we niet alleen in de activiteiten, maar ook in de kleine dingen tussendoor. Een goeiedag, een complimentje of een babbeltje slaan… Een warm gevoel creëren voor onze bewoners, daar doen we heel hard ons best voor.” En dat verdient een bloemetje, toch? (mlt)
In de bloemen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier