Vijftien jaar lang, van 2001 tot 2016, was Dries De Rycke freelance journalist bij het Brugsch Handelsblad. “Ik mis de journalistiek nog altijd, maar ik moest afbouwen door mijn drukke taken als schooldirecteur”, bekent Dries De Rycke, die na volgend schooljaar met pensioen gaat.
“Pol Van Den Driessche loodste mij in 1990, toen hij zelf politiek redacteur was bij Het Nieuwsblad, onrechtstreeks de journalistiek binnen”, vertelt Dries De Rycke (61). “Pol is getrouwd met mijn nicht en wees mij erop dat er een vacature was voor een correspondent in de Brugse regio. Ik slaagde voor de vuurproef: een reportage over een actiecomité in Sint-Michiels dat protesteerde tegen de plannen van minister Johan Sauwens om van de Koning Albertlaan dé invalsweg naar Brugge te maken.”
Café Belge
“Ik combineerde de journalistiek met mijn job van onderwijzer aan het Immaculata Instituut. Eén jaar ben ik voltijds journalist geweest, toen ik in het jaar 2000 voor het productiehuis Hattrick in Antwerpen politieke interviews in het internet Café Belge mocht verzorgen. Maar Hattrick ging failliet en ik keerde terug naar het onderwijs. Tegelijkertijd kon ik kort na de eeuwwende freelance voor het Brugsch Handelsblad beginnen schrijven.”
“Directeur Jean Herreboudt gaf mij de vrije hand, ik mocht uitgebreide interviews doen met Bruggelingen die om de meest uiteenlopende redenen in het nieuws kwamen: streekgenoten die op wereldreis vertrokken of in kookprogramma’s op televisie te zien waren. Geen grote schandalen of wereldschokkende dingen, maar menselijke verhalen.”
Jerome Angus Graham III
“Ik onthoud uit mijn journalistiek werk vooral de passie waarmee sommige mensen over hun hobby spreken. In 2012 vierde de Brugse Esperantogroep Paco zijn 75ste verjaardag. De vereniging telde op dat moment nog amper dertig leden. Maar de Assebroekse voorzitter Johan Van Eenoo vertelde vol vuur over zijn hobby, hoewel zijn droom om van Esperanto dé universele taal te maken al lang uiteengespat was.”
“Ik ervoer dat een grap wereldwijde proporties kan krijgen. Op 26 januari 2008 zette Jerome Angus Graham III voet aan wal op de Zuidpool, in het gezelschap van de onlangs verongelukte Dixie Dansercoer. Jerome was… een Brugse tuinkabouter. Zijn geestelijke vader, Bruggeling Johan Deprez, kocht hem een paar jaar eerder in de Stock Vermeersch en kreeg het idee om de tuinkabouter op reis te laten gaan. De kabouter bezocht meer dan 20 landen in vijf continenten. Van het Kremlin over de steppe van Mongolië tot de Inca’s in Peru. Zelfs Antarctica. Dat leverde een leuke reportage op.”
Vreemde verhalen
“Af en toe was ik getuige van een afscheid. Ik interviewde Pieter Leys, de gewezen burgemeester van Sint-Andries, toen hij met pensioen was. En na meer dan 200 jaar zette de familie Geldhof begin januari 2013 een punt achter de visverkoop op de Vismarkt. ‘De Vismarkt zal nooit meer dezelfde zijn’ was mijn titel. Ik was erbij, toen de familie Jonckheere in 2003 haar kiekenwinkel in de Katelijnestraat inruilde voor een toeristisch Bierpaleis.”
De Brugse perswereld telde enkele kleurrijke figuren
“Soms kwam ik heel vreemde verhalen op het spoor. In 2010 pakte Thierry Van Hille uit met een Engelstalig boek over reïncarnaties. De auteur vertelde dat hij aan zijn 25ste leven toe is sedert het begin van onze tijdrekening, waarvan het derde als Bruggeling. De eerste keer als monnik in de voormalige Sint-Andriesabdij, een tweede Brugs leven als handelaar in de veertiende eeuw en nu als auteur van Journey of my soul….”
“Ik kon in augustus 2006 praten met de trotse Assebroekse grootouders van topatlete Kim Gevaert, na een gouden medaille op de 100 en 200 meter in het EK atletiek in Göteborg. Soms ging het er bits aan toe, zoals eind februari 2004, toen boeren ‘het recht in eigen handen namen’ en het oefenterrein van Jong Male omploegden. ‘Zonevreemd’ vonden de boeren. ‘We worden weggepest’ reageerde Jong Male.”
Stroateloper
“Weet je wat ik nu vaststel, als ik terugblik op mijn carrière? Onbewust heb ik heel wat ‘katholieke’ thema’s behandeld de voorbije 20 jaar. Er verschenen tal van boeken over Brugse kerken en kloosters. Eén Bruggeling volgt ook nu nog de paus op de voet: de Brugse leraar en auteur Tom Zwaenepoel. Hij bundelde onder meer de uitspraken van Johannes Paulus II, Benedictus XVI en paus Franciscus. Telkens voer voor een mooi artikel in KW of BH.”
Het toffe aan de journalistiek is dat je overal bij bent, het plaatselijk leven van nabij kunt volgen
“Ik mis niet alleen het schrijven, maar ook de collega’s. Het Brugse perswereldje telde enkele zeer kleurrijke figuren. Hedwig Dacquin was ‘de patron’, een levende encyclopedie. Hij nam weinig nota’s en toch slaagde hij erin grote reportages te maken. Jan Vanbelle was een echte stroateloper: iedereen in Brugge kende hem, hij was er altijd als eerste bij. Hij trok zelfs naar de repetitie van de Gouden Boomstoet om nieuwtjes op te vangen.”
Bekend en overal aanwezig
“In Assebroek had je correspondent Willy Lanckriet. Die schreef zelf geen artikels, hij kopieerde de berichten die de verenigingen hem gaven. Zijn sterkte was dat hij op zijn gemeente bekend en overal aanwezig was. Net als de betreurde Roger Demarest en Georges Poupaert die alle maatschappijen afdweilden.”
“Het toffe aan de journalistiek is dat je overal bij bent, het plaatselijk leven van nabij kunt volgen. Vroeger gingen persconferenties af en toe gepaard met een vijfgangenmenu en kon je gezellig keuvelen met je collega’s. Nu is daar geen tijd meer voor”, aldus Dries De Rycke.
Privé
Geboren op 13 oktober 1959. Getrouwd met Veerle Eneman, papa van Elke en Jelle, opa van Lobke en Robbe.
Loopbaan
Humaniora in OLVA, Normaalschool in Torhout. 25 jaar onderwijzer in Immaculata. Sinds 2005 directeur van vrije basisschool Sint-Lodewijks in de Zandstraat.
Vrije tijd
Van 1990 tot 2016 journalist in bijberoep. In de jaren 90 voor Het Nieuwsblad, vanaf 2001 voor Brugsch Handelsblad.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
