Drie maanden nadat peuter Mats De Smet (1) uit Werken zwaar verbrand raakte bij een ongelukje in een heet bad mocht de jongen de highcare van het brandwondencentrum verlaten. De jongen wacht wellicht nog twee operaties en dan een lange revalidatie. “De eerste interactie met Mats nadat hij uit coma kwam, was echt geweldig. Een zucht van opluchting”, zegt papa Birger.
Maandagavond 8 november raakte de kleine Mats ernstig verbrand toen hij ongemerkt naar de badkamer was geslopen en daar in een heet bad viel. De jongen liep over 85% van zijn lichaam tweede- en derdegraadsbrandwonden op. Hij werd onder MUG-begeleiding naar het brandwondencentrum van Neder-Over-Heembeek gebracht. Voor ouders Birger De Smet (40), Melissa Brys en zus Amelie (3) die in de Hogestraat in Werken wonen, het begin van een slopende periode vol onzekerheid.
Drie maanden later maakt de jongen echter een positieve evolutie door, ondanks een coronabesmetting vorige week waar hij zich sterk doorsloeg.
Meteen in water pletsen
“Woensdag mocht Mats de highcare in het ziekenhuis verlaten en verblijft hij nu in midcare”, zegt papa Birger. “Hij stelt het redelijk goed nu. Tot vlak voor Nieuwjaar lag Mats in een kunstmatige coma maar daar werd hij uitgehaald. Eerst was hij nog erg suf maar vrij snel werd hij terug het opgewekte baasje dat we kennen. Die eerste interactie terug met onze zoon, de glimlach en het oogcontact: na al die weken was het echt geweldig. Moeilijk was het wel omdat we hem eerst nog niet mochten knuffelen. Nu kan dat voorzichtig weer wel.”
Hij heeft geen schrik van water nu. Toen ze hem een schaaltje met water gaven, zat hij vrolijk met zijn handjes in het water te pletsen
“Mats heeft nog wel mindere dagen hoor, met veel pijn en jeuk. Maar hij mag zelfs af en toe als eens naar de speelzaal gaan. Hij is echt ongelofelijk sterk en moedig. Een bijzonder moment was ook toen de dokters wilden testen of hij angst had gekregen van water door het ongeluk. Ze gaven hem een schaaltje met water en wachtten af. Maar al na enkele seconden zat Mats vrolijk met zijn handjes in het water te pletsen (lacht).”
Nog lange weg te gaan
Voor het gezin weegt de situatie niettemin zwaar door. Birger werkt bij Milcobel in Langemark en werkt nu drie dagen per week. Melissa werkt in woonzorgcentrum De Ril in Middelkerke en nam verlof voor medische bijstand. “Gelukkig krijgen we veel steun van onze werkgevers en omgeving”, vervolgt Birger.
We zijn zo blij dat wat we onze lieve jongen nog hebben
“Het is erg slopend, moet ik toegeven. Mijn vrouw en ik zien elkaar vier uren in de week: als we elkaar aflossen in het ziekenhuis. En er is nog een lange weg te gaan. Op midcare moet Mats wellicht nog twee operaties krijgen om donorhuid op zijn onderbenen en een stukje van zijn buik te krijgen. En dan moeten we hopen dat dit aanslaat. Hoe lang hij daar moet blijven is onzeker. Net als het vervolg. Ofwel gaat hij naar lowcare daar ofwel naar een revalidatiecentrum zoals het Zeepreventorium in De Haan waar het brandwondencentrum mee samenwerkt. Die revalidatie kan ook nog zes maanden duren want Mats moet veel opnieuw leren. Maar we zijn positief en zijn ontzettend blij dat we onze lieve jongen nog hebben”, besluit Birger. (JH)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
