Drie gehaktballen vol vergif in tuin van hondenliefhebbers uit Rollegem

Jean-Marie en Carine met van links naar rechts Mousse, Nathan en Zoum. © EDB
Redactie KW

Jean-Marie Vandriessche vond drie gehaktballen op het kunstgras in zijn tuin. Die zaten vol vergif.

Jean-Marie Vandriessche en Carine Masure hebben drie windhonden. Nathan is de grootste met een schouderhoogte van 87 cm. Het is een Russische windhond. Mousse, een ‘Podenco Ibicenco’ en Zoum, een ‘Podenco Andaluz’, zijn Spaanse windhonden. “Vijf jaar geleden adopteerden we Mousse, een puppy van een moeder die verwaarloosd was en net op tijd voor haar bevalling opgenomen werd in een gezin. In december zal het vier jaar geleden zijn dat we Nathan adopteerden. Nathan zou naar het asiel moeten, maar zo’n hond zou zich zonder veel menselijk contact snel kunnen laten verhongeren. Wij hebben een hart voor dieren en wilden dat niet laten gebeuren.”

Volgende maand zal Zoum drie jaar geadopteerd zijn door Jean-Marie en Carine. Zoum is een getraumatiseerde hond die de eerste weken van zijn leven in een rioolbuis doorbracht. “Hij is nog altijd heel angstig”, klinkt het. Het koppel heeft al twintig jaar honden in huis. “We hadden ook nog een poes, die 21,5 jaar geworden is.”

Drie ballen gehakt met vergif

Vrijdagmorgen sliepen de honden nog toen Jean-Marie opstond. Toen hij door het venster naar buiten keek, zag hij heel duidelijk drie ballen gehakt met vergif op het kunstgras in de tuin liggen. “Gelukkig deden we het schuifraam niet onmiddellijk open om de honden naar buiten te laten, want dan had het fataal kunnen aflopen. Zo’n hoeveelheid van het gif Temic kan in een kwartier tot een halfuur een hond doden.”

Gelukkig deden we het schuifraam niet onmiddellijk open om de honden naar buiten te laten, want dan had het fataal kunnen aflopen

Jean-Marie en Carine vermoeden dat de ‘gifballen’ over het poortje gegooid werden. “Het was zeker van iemand die weet dat we drie honden hebben, dus vermoedelijk van iemand uit de buurt. Onze honden zouden alle drie naar een gehaktbal gelopen zijn. Er was er voor elk één, dus echt met de bedoeling om hen alle drie te doden.”

Volgens Carine zijn er in de buurt honden die blaffen ‘s nachts, maar ze vertelt dat haar honden dat niet doen. “Ze blijven ook binnen vanaf 22 uur.”

Donderdagavond is ze om 23.20 uur nog naar buiten geweest met Mousse en Zoum, dus denkt ze dat de gehaktballen ‘s morgens over het poortje gegooid werden. “Ik begrijp het niet. Nog nooit kwam iemand klagen over onze honden. Wat ons nu aangedaan werd, is verschrikkelijk”, zucht ze. “Wij hebben geen kinderen en voor ons zijn de honden onze kindjes. We gaven al veel geld uit aan medische kosten voor onze honden. We zorgen alvast dat we een antigifspuit in huis hebben voor onze honden.”

Echte natuurmensen

Jean-Marie en Carine zijn heel actief in het hondenmilieu om hondjes te redden. “We zijn al twintig jaar lid van de West-Vlaamse Salvavidas, een organisatie die mishandelde honden redt. We steunen ook het asiel in Rekkem.”

Drie gehaktballen vol vergif in tuin van hondenliefhebbers uit Rollegem

Iedere zondag gaan ze ook wandelen met windhonden. Dan wordt er geld ingezameld om Spaanse windhonden ter plaatse te redden. “Ik zou alles doen om een hond te redden”, zegt ze. “Wij zijn ook echte natuurmensen. We hadden hier ooit drie babyegels die we eten gaven. Het was ergens wel spijtig toen we zagen dat de moederegel hen na drie weken kwam ophalen.”

Kattenvergiftiging

In de buurt van de Weimeerslaan, het Tulpen-, Rozen- en Begoniapark, waren een tijdje geleden al problemen met katten die vergiftigd werden. Carine heeft geen weet van vroegere vergiftigingen van honden.

(EDB)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier