Dotan – jawel, u wel bekend ! – lanceert de EP ‘Numb’. Dotan is terug van weggeweest. En wat een comeback ! Hij lanceert een nieuwe sound, die aanslaat. Zijn nummer ‘Numb’ stond op één in Italië én Polen. Terwijl de zanger in Los Angeles verblijft, konden we hem via de telefoon allerlei vragen stellen, die hij met veel plezier van een passende reactie voorzag.
Hoe gaat het met Dotan in deze vreemde tijden ? Kan je je wat bezig houden ?
Dotan : “Het gaat heel goed. Ik denk dat iedereen nu door dezelfde fases heen gaat. Sommige dagen denk je bij jezelf : wat moet ik met mezelf aan ? Andere dagen denk je dan : Oh God, ik heb heel veel tijd om allemaal dingen te proberen. Ik besloot al vrij vroeg in deze quarantaine dat ik mij zou focussen op nieuwe muziek schrijven. Het is natuurlijk heel hard balen als je een hele volle zomer hebt en die valt dan ineens weg. Maar ik probeer wel naar de positieve kant te kijken en denk : Okee, ik kan deze zomer een nieuw album maken, weet je wel ? (lacht). Daar ben ik dus nu eigenlijk volop mee bezig. Het is wel leuk om te zien dat ik veel interactie heb met de fans en dit door te reageren op hun berichten of zelf door de livestream via youtube. Ik vind dat echt super tof.”
Je EP ‘Numb’ is al beschikbaar. Er staan vier nummers op. Waarom net deze vier ? Had je er nog meer klaarliggen ?
Dotan : “Ik heb er nog heel veel liggen. Vroeger, toen ik begon, releasede je een album en dan was het een tweetal jaar terug stil. Daarna releasede je weer een album. Ik vind het persoonlijk veel leuker om nu projecten te maken. Soms is dat een EP, soms is dat een album. Het is nu ongeveer een jaar later (sinds ‘Numb’ uitkwam) en ik vind het heel mooi om dan die vier liedjes te bundelen en dan weer verder te gaan en aan een langer project te werken. Het kan dus best zijn dat ik over twee maanden terug een EP uitbreng, maar het kan ook zijn dat ik binnen twee maanden een album uitbreng. Ik wil het gewoon een beetje vrij laten en voelen wat het best aanvoelt op dat moment.”
Deze EP is dus niet echt een voorbode van een volgend full album ?
Dotan : “Dat is het zeker wel. Het is een soort sneak-preview van waar ik mee bezig ben en hoe ik schrijf nu, waar ik heen ga qua sound. Wat ik heel leuk vind aan de EP, is dat alle liedjes uit dezelfde familie kwamen, maar ze zijn allemaal best wel anders. Ze verschillen alle vier van elkaar. Ik wilde laten horen : Dit is waar ik nu ben.’Alleen, ik heb zoveel liggen en ik heb zoveel zin om daar nu een plaat van te maken. Ik weet het niet, maar dit voelt ook een beetje aan als het kleine zusje. Nu is het klaar en is het tijd voor de echte baby die eraan komt (lacht).”
Als artiesten een EP uitbrengen dan denk ik meteen aan een soort verhaal dat ze willen vertellen, omdat dat met een album niet gaat wegens te veel nummers. Wil je met deze EP een verhaal vertellen ? Is er een rode draad doorheen de nummers ?
Dotan : “Voor mij was het vooral heel hard over het omarmen van mezelf. Ik wil mezelf niet omarmen omdat ik mezelf fantastisch vind, maar mezelf meer laten zien. In de zang hoor je dat ik daarmee veel meer ben gaan experimenteren. Ik heb me letterlijk meer laten zien in de video’s en in het artwork. Qua songs en qua teksten is het veel directer dan dat ik ooit ben geweest. Ik heb geschreven over iets waarover ik heel lang niets heb geschreven en dat is uit de kast komen, wat vorig jaar publiekelijk bij mij is gebeurd en waarmee ik heel veel jaren heb rondgelopen. Dat is altijd een beetje moeilijk uit te leggen wat er dan precies door je heen gaat. In ‘Letting Go’ is dat bijvoorbeeld iets wat daar helemaal is uitgekomen. Ik zocht altijd naar de song om dat in kwijt te kunnen en dat is daar ééntje van. De EP gaat vooral over een nieuw hoofdstuk, een soort nieuw begin in mijn leven.”
Je nieuwe songs klinken uiteraard als ‘Dotan’ maar toch (en dat is een compliment) vind ik dat je uw sound wat hebt heruitgevonden. Was dat een bewuste keuze ?
Dotan : “Ja, zeker! Het vorig album was zes jaar geleden en had een heel specifieke sound. Waar ik ook toen heel lang mee bezig was geweest om dat te vinden, was wie ik was als muzikant en als songwriter. Maar toen deden we nog alles zelf. Ik merkte dat het nadien moeilijk was om eruit te komen en jezelf dan opnieuw uit te gaan vinden. Ik heb een periode wel heel lang getwijfeld wat ik wilde doen. Ik wou alleen maar iets uitbrengen als ik zelf voelde dat ik er echt enthousiast over was. Toen ben ik in januari vorig jaar naar Los Angeles geweest en daar vond ik op de eerste dag meteen twee mensen waarmee ik deze hele EP heb gemaakt. Het was meteen van Oh ja, ik heb vrijheid in de studio ! Ik ben echt alles gaan proberen. Alle verschillende soorten stijlen. Wanneer je sommige demo’s zou horen, denk je Huh, ben jij dat ? Ik heb mezelf helemaal niet gelimiteerd. Ik wilde gewoon een beetje weg van die sombere jongen met een akoestische gitaar en gewoon van alles proberen, zonder mezelf erin te verliezen. Ik ben heel trots op het feit dat de EP helemaal mij is en dat de mensen die mij kennen echt zeggen van Ja, dit is Dotan !, maar wel in een een nieuw jasje.”
Met wie werkte je samen ? Want ik vernam dat je heel veel tijd doorbrengt in Los Angeles. Gaf dat je nieuwe inspiratie ?
Dotan : “Het is voornamelijk voor mij geweest dat ik mezelf helemaal openstelde om met andere mensen te gaan samenwerken. Voorheen deed ik alles vooral zelf. Ik werkte maar met één ander iemand samen voor alles. Dat was denk ik vanuit een stukje angst, want het is natuurlijk best wel kwetsbaar om in de studio te schrijven over persoonlijke dingen en zo je hart open te gooien. Alleen, ik heb geleerd dat door juist met verschillende mensen te werken en door dingen te proberen dat het delen van muziek heel hard kan leiden tot veel verrassende dingen. Je hebt natuurlijk in Los Angeles veel goede muzikanten, songwriters en producers. Het was voor mij een soort nieuwe wereld die openging. Ik besefte dat ik niet alles zelf moet doen, maar ook mijn krachten kan bundelen met andere mensen.”
Heb je bepaalde rituelen tijdens het schrijven ? Wat is volgens jou de ‘key of succes’ bij het schrijven en maken van muziek ?
Dotan : “Ik weet wat ik wil vertellen en ook hoe ik wil klinken. Ik denk dat dit de grootste zoektocht is bij artiesten om een eigen sound te vinden. Ik ga de studio altijd in met een idee. Ik heb altijd al iets van een stukje tekst of muziek bij mij. Dat neem ik dan mee naar de studio. Ik kom nooit met lege handen aan, want ik vind dat het bij mij moet beginnen. Het zijn uiteindelijk mijn liedjes en moet het ook vanuit mijn eigen persoon komen. Ik ben nog steeds iemand die overal bovenop zit, maar het is ook al een paar keer voorgevallen dat iemand met een melodie of met een bepaalde tekst kwam en dat ik dacht : oh, wow, daar had ik nog helemaal niet over nagedacht !”
In ‘Letting go’ zing je over het vechten tegen iets, maar het niet telkens kunnen winnen. Wat is het verhaal achter het nummer ? Ik krijg echt kippenvel van het nummer.
Dotan : “Het is vooral echt het vechten om mezelf volledig te accepteren. Ik deed daar heel lang over. Ook over mijn seksualiteit. Nu durf ik zeggen : Ik ben trots op wie ik ben. Dat voelde heel lang aan als een soort worsteling. Er is in het begin van mijn carrière wel eens tegen me gezegd door mensen uit de muziekindustrie : ‘Probeer je seksualiteit in het midden te laten. Praat er niet veel over of meldt het niet, probeer wat mysterie te behouden. Je wilt toch niet dat mensen je gaan bestempelen als alleen maar een artiest die homo’ is… Toen ik tien jaar geleden begon was dat ook wel helemaal anders. Ik heb daar toen naar geluisterd. Voor mij is het heel moeilijk geworden. Ik dacht : Als ik mezelf niet ben, is het niet goed genoeg, weet je wel ? Ik wil het echter gewoon helemaal als mezelf doen. Ik wil niet langer een stukje van mezelf verbergen. Ik ben super trots op wie ik ben. Ik wil dat ook gewoon uitdragen. Het is ook mijn taak om mezelf te zijn en om die manier misschien mensen ook een goed gevoel te geven die met hetzelfde gevoel zitten.”
De videoclip van het nummer is ook heel speciaal. Was je nauw betrokken bij het maken van de videoclip en welk verhaal verteld die clip ?
Dotan : “Ja, zeker. Ik wilde er een soort van korte film van maken en laten zien van wat een grote struggle het kan zijn, wanneer twee mannen zich tot elkaar aangetrokken voelen, maar dat de ene voelt dat zoiets niet kan. Dat zijn echt basisemoties wat heel veel mannen en vrouwen ervaren. Ik heb het ook geregisseerd met iemand en ik wilde het ook heel graag laten zien, want in de videoclip heb je ook een beetje die macho wereld, die sportwereld. Ik wilde heel graag laten zien van dat er best wel nog veel plaatsen zijn waar mannen zich niet veilig voelen om uit de kast te komen, omdat er daar een soort van sociale druk is en dat zoiets dus niet kan.”
Op ‘Bleeding’ zing je over een gebroken relatie. Kan je me wat meer vertellen over dat nummer ?
Dotan : “Het gaat over dat je uit een relatie komt. Je denkt dan achteraf : Waar is het fout gegaan ? Waar zijn we elkaar kwijt geraakt dat de liefde er niet langer was ? Ik stond onder de douche. Ik was druk met de EP bezig. Ik zong in de douche van ‘All I had to say is I love you, I love you’, het klonk zo simpel maar ja eigenlijk is het iets dat zoveel mensen achteraf denken van had ik gewoon meer liefde in deze relatie moeten stoppen ? Het gaat over een soort besef achteraf en dat je denkt, ik had er toch meer kunnen mee doen.”
Je laatste single is ‘No Words’. Dit was een favoriet bij heel wat van je fans zag ik in de reacties op youtube en instagram. Hoe komt dat ?
Dotan : “Ik denk omdat het een heel erg persoonlijk liedje is. Dan voel je ook dat mensen dat voelen. Voor mij was dit het liedje dat liet zien : mijn oude sound is versmolten met mijn nieuwe sound. Het lijkt alsof er drie delen in die song zitten. Je hebt de akoestische vibe en dan gaat het plots naar een vrij elektronische vibe. Het was ook de eerste song die ik schreef voor de EP en op de allereerste dag dat ik aankwam in Los Angeles. Dat moest er gewoon van me uit. Ik schreef het in de periode dat ik het gevoel had dat ik zelf ook geen stem meer had en dat veel mensen dingen over me zeiden. Toen dacht ik : Eigenlijk moet ik vanuit mijn muziek spreken. Ik ging met die zin ook naar de studio van ‘I just let the music speak’. Ik had nooit gedacht dat dit in een liedje zou terecht komen.”
De videoclip is opnieuw heel visueel en zo mooi! Je lijkt me wel een grafische persoon. Hoe ben je tot het idee van de clip gekomen ?
Dotan : “Ik had toen ik het schreef – omdat ik het een heel mooi idee vond – van wat zijn nu de andere momenten dat je niet kan praten ? Als je onder water bent, kan niemand je horen. Je kan dus schreeuwen wat je wilt, maar niemand boven water kan je dan horen. Ik vond dat beklemmende idee heel mooi. Ik had sowieso een idee bij, alleen moesten we het uitzoeken hoe we dat gingen filmen. Ik kon moeilijk de zee in met een camera of wat dan ook. En toen vond ik een watertank in Engeland. Daar zijn we toen heen gereden. Daar hebben we toen met een klein team de hele dag gewerkt. Ik denk dat ik iets van een 13-tal uren in dat water heb gelegen. Het was een heel emotionele dag. We hebben de clip ook achterstevoren gefilmd, omdat je die watertank eerst helemaal vol moet laten lopen en daarom is de clip omgekeerd gefilmd. We zijn begonnen met het einde.”
Op je instagram ‘bio’ staat de zin ‘I write and sing sad songs’. Waarom sad songs ? Ben je daar goed in en doe je dat het liefst ?
Dotan :”Ik doe dat zeker het liefst. Het is ook een beetje een knipoog, omdat mensen zeggen dat mijn liedjes sad zijn. Ik houd gewoon heel hard van sad music en voor mij is het altijd een hele uitlaatklep geweest om naar dat soort dingen te werken. Mensen zijn ook altijd heel verbaast als ze me ontmoeten dat ik verder best wel heel luchtig ben. Ze denken dat ik een zwaar, depressief persoon ben. Maar neen, het is helemaal mijn ding. Ik houd gewoon heel erg van donkere muziek.”
Je richtte ook een eigen platenlabel ‘7 layers’ op, waar je beginnende artiesten de kans geeft om te groeien. Hoe kwam je bij dat idee ?
Dotan : “Dat ontstond in 2016. Ik had in 2014 en 2015 best wel drukke jaren. Er gebeurde heel veel. Mijn muziek ging ineens de grens over, wat heel onverwachts was. Ik kwam heel veel artiesten tegen en ik vroeg aan hen of ze wel eens in Nederland of België hadden gespeeld. Het waren eveneens singer-songwriters. Het antwoord was altijd : ‘Neen, ze kennen me daar nog niet en ik weet niet waar ik moet beginnen.’ Toen dacht ik : ik heb best wel heel erg mooie kansen gehad. Ik wil graag mijn podium delen met artiesten waarin ik geloof. Ik vind ook dat mensen dit moeten horen. Toen heb ik in januari 2016 één keer een ‘7 layers’ avond georganiseerd in Amsterdam. Het was op een plek waar de huisregel was dat er niemand wist wie er zou komen spelen. De mensen kochten een kaartje voor een secret line-up. Vervolgens was ook de huisregel dat mensen die avond stil moesten zijn. Dat je dus in stilte naar de muziek kon luisteren. Want ik vind zelf persoonlijk niet storender dan dat ik naar een concert ga waar ik zo lang naar heb uitgekeken en dat iedereen er dan zit doorheen te praten. Daarna zijn we ook naar België en Duitsland geweest. Het was een tour waar meerdere shows werden gespeeld die overal uitverkocht waren en niemand wist wie er kwam. Artiesten als Lewis Capaldi, Freya Ridings en Dean Lewis hebben veel gespeeld. Ze kregen daar hun eerste moment om internationaal te kunnen spelen. Ik vind het gewoon heel belangrijk dat dit soort initiatieven er blijven zijn. Met de hele corona pandemie hebben we besloten om dat online door te zetten, maar ik hoop wanneer alles open gaat dat ik het weer verder kan doen. Het label is bedoeld om op gegeven moment te kunnen kijken hoe we nieuwe artiesten daarbij kunnen helpen.”
Je hebt sinds kort ook een Instagram pagina ‘Dotan 35mm’. Een pagina met fotografie. Is dit een nieuwe passie van je ?
Dotan : “Dat is een een oude passie, maar die is weer herboren, ook in deze quarantaine (lacht) Ik heb gewoon een passie voor analoge fotografie. Ik vind dat zoiets moois en magisch dat je iets weg brengt. We zijn zo gewoon om alles meteen te krijgen. Snap je wat ik bedoel ? Willen we een liedje horen, dan surfen we naar streaming en dan kunnen we het meteen horen. Willen we een foto, dan nemen we meteen een selfie. Ik vind het idee dat je iets maakt, niet weet hoe het eruit komt, dat je daarop moet wachten en die anticipatie, heel erg gaaf. Ik ben natuurlijk een amateurfotograaf, maar ik vind het wel leuk en mooi om die beelden te delen met mensen en een beetje te laten zien hoe de wereld er door mijn ogen uit ziet.”
Het is uiteraard (gezien de corona omstandigheden) spijtig dat je de EP niet volledig kan promoten zoals je zelf zou willen, vermoed ik. Heb je eraan getwijfeld om hem later uit te brengen en de release uit te stellen ?
Dotan : “Neen, want het was sowieso een EP. Ik was wel al bezig met meer en ook met shows. Dat zijn dingen die nu momenteel even op pauze staan. Wat natuurlijk heel jammer is, is dat ‘Numb’ op een gegeven moment op nummer één stond in Italië, later in Polen en dat zijn normaal natuurlijk wel momenten dat je er heen wilt om promo te doen en je eigen persoon te tonen. Er is hard aan gewerkt. Dan is dat natuurlijk wel jammer wanneer corona daar plots tussen komt. Ik hoop dat de landen weer vlug te bereiken zijn, zodat ik er kan naartoe reizen. Ik heb heel lang niets van mij laten horen. Ik heb nu veel zin om mezelf te laten zien en te spelen. En weer aan het werk te zijn, want het was heel bizar. Het moment dat ik het nieuws kreeg dat ik met ‘Numb’ op één stond in Italië ging een dag later alles op slot. Dat was heel ironisch.”.
Dankjewel voor de babbel. Hou het veilig in Los Angeles en hopelijk tot ooit ergens op één van uw optredens ! (PADI & Jérémie)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier