Tijdens de coronacrisis is er geen bezoek meer toegelaten in centra voor mensen met een beperking. Dat stelt velen voor een moeilijke keuze. Hun kind naar huis halen of vijf weken niet meer zien. Nathalie Van Houtte en Johan Staeren stonden voor dit dilemma. “Het was geen gemakkelijke beslissing, maar wel een die het beste voor onze dochter inhoudt.”
Nathalie Van Houtte en haar echtgenoot Johan Staeren hebben elk een tandartsenpraktijk in Brugge. Ze hebben twee kinderen: Annabelle (21) en Casper (10). Hun dochter verblijft al sinds haar 13de op weekdagen in de Vleugels, een expertise- en ondersteuningscentrum voor mensen met een verstandelijke of meervoudige beperking in Klerken, een deelgemeente van Houthulst. Annabelle ging de voorbije acht jaar elk weekend naar huis, maar dat kan nu niet meer door de coronacrisis.
Lockdown
Papa Johan Staeren: “Op donderdag 12 maart kregen we een telefoon waarin men ons vertelde dat centrum de Vleugels tot 20 april in lockdown ging. We kregen de keuze: ofwel Annabelle naar huis halen of haar de komende vijf weken in de Vleugels laten verblijven. Zowel mijn vrouw als ik werken als tandarts en kunnen Annabelle tijdens de week dus niet opvangen.”
Nathalie vult aan: “Hoewel we de niet-dringende ingrepen uitgesteld hebben, zijn we als tandartsen nog druk bezig met urgenties. We kunnen onze patiënten met tandpijn niet in de steek laten. Het was geen makkelijke beslissing, maar wel een die het beste voor onze dochter inhoudt.”
Vorige week hadden de ouders van Annabelle voor het eerst contact met hun dochter via FaceTime. “Ze straalde, het is duidelijk dat ze zich, samen met de anderen van de leefgroep, geweldig amuseert. Het is natuurlijk wel zo dat Annabelle een ander tijdsbesef heeft dan wij en misschien wordt het daardoor voor haar draaglijker”, aldus Johan Staeren.
Kat Ralphie
Volgens Nathalie heeft het gezin twee keer per week contact met dochter Annabelle via FaceTime: “We zorgen ervoor dat onze kat Ralphie op onze schoot ligt, voor de laptop, zodat Annabelle haar geliefde poes kan zien. Annabelle kan niet praten, maar ze bootst het geluid van de kat na en imiteert met haar handen de beweging van een krabbende poes. Dat stemt ons gerust, ze is gelukkig in de Vleugels.”
Annabelle stelt het goed en dat is al een geruststelling, maar toch blijft het voor ons een moeilijke tijd.
“We kunnen niets anders dan veel respect en bewondering hebben voor de opvoeders in de Vleugels. Zelfs met de opgelegde, beperkende maatregelen zijn ze creatief en organiseren ze van alles voor de bewoners”, gaat Johan verder. “Annabelle stelt het goed en dat is al een geruststelling, maar toch blijft het voor ons een moeilijke tijd. We zijn gewoon ons weekend in te richten naar de dingen die we samen kunnen doen, we plannen alles vooraf en dat valt nu weg. We denken dagelijks aan Annabelle, het moment dat je eventjes niets te doen hebt dan overvalt het gemis het ergst. Ook wanneer je langs haar kamer voorbijkomt, word je overmand.”
Structuur
“Ook broer Casper mist zijn zus. Het is stil zonder haar, vindt hij. Hij mist zelfs haar geplaag”, bekent Johan. “Het is een beetje veel voor een 10-jarige die het moeilijk heeft om de verveling tijdens deze coronaperiode de baas te kunnen. Ook voor hem zorgen we voor structuur in het dagelijkse leven en we proberen hem zoveel mogelijk afwisseling te bieden. En Annabelle? Ik weet zeker dat zij ons, haar gezin, haar ouders en broer, maar ook haar kat erg mist”, besluit Johan.
Evelyn De Baere (Ons Erf): “Skypen met de familie”
Net als vele andere zorgorganisaties moet UNIE-K Ons Erf in de Chartreuseweg in Sint-Michiels heel wat maatregelen nemen rond het coronavirus. “Wij vangen in 21 woningen, die elk tien à twaalf bewoners herbergen, 210 volwassenen met een ernstige verstandelijke beperking en bijkomende medische problemen op. Daarnaast ontfermen wij ons over volwassenen met een niet aangeboren hersenletsel, die een complexe zorg vragen”, zegt verantwoordelijke Evelyn De Baere. “Daarvoor beschikken wij over 375 personeelsleden, die zijn tot veel bereid. Hun inzet is enorm, gelukkig kampen wij nog niet met veel zieken.”
Tot en met 19 april mogen de 210 bewoners van Ons Erf geen bezoek meer ontvangen. En in de weekends mogen ze niet meer naar huis. “Ze mogen zich zelfs niet meer verplaatsen buiten het domein, de activiteiten met externe betrokkenen zijn afgelast. Zelfs elke kruisbestuiving tussen de woningen wordt vermeden, iedereen blijft in zijn eigen huis. We hebben wel Skype geïnstalleerd voor contact met de familie. Onze medewerkers sturen geregeld mails naar het thuisfront”, aldus Evelyn De Baere. (ACK/SVK)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier