Doodsmak houdt Kelly Debruyne niet tegen: “Ik kroop door het oog van de naald”

Kelly Debruyne werd voor haar ongeval de snelste vrouw in de zijspanwereld. "Ik wil volgend jaar weer records breken." © Wouter Meeus
Philippe Verhaest

De motorcrosstopper Kelly Debruyne heeft er enkele bijzonder lastige maanden op zitten. Op 18 augustus kwam ze bijzonder zwaar ten val en verloor ze liefst drie liter bloed. Nu is ze bijna volledig hersteld en kijkt ze opnieuw naar de toekomst. Met ambitie, zo blijkt. “Ik wil volgend jaar records breken”, zegt ze. “Maar ik ben vooral dankbaar dat ik hier nog ben. Mijn leven heeft aan een zijden draadje gehangen.”

Kelly Debruyne ademt motorcross. De 26-jarige leerkracht aan BuSo De Kouter in Kortrijk kroop als vijfjarige kleuter voor het eerst op een crossmotor en is er sindsdien haast mee vergroeid. “Met dank aan mijn broer Niki (31)”, zegt Kelly, die afkomstig is van Poperinge, maar al enkele jaren in Oostrozebeke woont. “Hij had een eigen crossmotor en toen die te klein was, besloot ik die eens te testen.”

Het was liefde op het eerste gezicht, want tot haar elfde was Kelly niet weg te slaan van alles wat met motorcross te maken had. “Toen kreeg ik slecht nieuws. Mijn broer werkte zijn wedstrijden af op zondag, ik op zaterdag. Mijn ouders zagen het niet zitten om hun volledige weekend aan de motocrosswereld te wijden en ik moest stoppen. Mijn hart brak in duizend stukken.

Belgisch kampioen

Vijf jaar later pikte Kelly de draad echter opnieuw op. “Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, zeker?” glimlacht ze. “Ik startte als solocrosser en werd in 2015 en 2016 zelfs Belgisch kampioen bij de dames. Topmomenten, maar ik wilde meer. Via een vriendin, Jitske De Soete, leerde ik de zijspancategorie kennen. Zij wilde in 2016 als bakkenist (co-piloot, red.) aan een wedstrijd in Oostrozebeke deelnemen en vroeg mij als piloot. Ik had meteen de smaak te pakken en we besloten zelfs om samen aan het nieuwe seizoen te beginnen. Jitske raakte echter geblesseerd en ik moest dat eerste seizoen deels met iemand anders afwerken. Ik werd toen wel definitief verliefd op de zijspancross.”

Kelly liep een gescheurde lever op, net als een klaplong, drie gebroken ruggenwervels en vijf gebroken ribben

Vorig seizoen nam Kelly haar broer Niki mee als bakkenist van dienst. “Met resultaat, want we werden Belgisch kampioen in de B-reeks van de MCLB“, zegt ze trots. “Daardoor was ik ook vastbesloten om in 2019 topresultaten neer te zetten.” Kelly ging in zee met topbakkenist Jens Mans. “We waagden ons zelfs aan het wereldkampioenschap van de FIM (Fédération Internationale de Motocyclisme, red.) en werkten daarvoor wedstrijden af in België, Nederland, Spanje, Frankrijk, Tsjechië en Duitsland.”

Snelste vrouw in zijspan

Die verliepen aanvankelijk bijzonder goed. “Bij de eerste grand prix in Lommel kwalificeerden we ons meteen voor de eigenlijke wedstrijd en in Spanje haalden we onze eerste vier WK-punten binnen”, glundert Kelly. “Daarmee schreven we geschiedenis, want slechts één vrouwelijke piloot was er ooit in geslaagd om ooit twee WK-punten te behalen. Ik verdubbelde dat aantal en werd zo de snelste vrouw in de zijspanwereld.”

Ook in Nederland, Tsjechië, Frankrijk en Duitsland gooide Kelly hoge ogen. “In Duitsland reven we opnieuw zeven punten binnen en daar beslisten we om ook de nog resterende vier grand prix-wedstrijden te rijden. Maar een week voor de GP van Zwitersland liep het grondig fout.”

“Ik heb aan het ongeval enkele littekens overgehouden. Die zullen me voor altijd aan die val herinneren en me helpen beseffen dat veiligheid op de eerste plaats komt”, weet Kelly Debruyne.© Wouter Meeus

Op zondag 18 augustus namen Kelly en Jens deel aan het Belgisch kampioenschap in Kampenhout, maar die ene race hypothekeerde de rest van hun seizoen. “We kwamen er erg ongelukkig ten val”, zucht Kelly. “We sprongen over een kleine heuvel, maar net daarachter lag een stevige modderplas. We raakten uit balans en kwamen ten val, onze motorfiets belandde pal op mijn zij. Normaal kan ik bij een val me meteen uit de voeten maken – desnoods op adrenaline – maar nu kon ik niet anders dan roerloos blijven liggen. Ik had meteen door dat het ernstig was.”

Drie liter bloed

De gevolgen waren niet min. Kelly liep een gescheurde lever op, net als een klaplong, drie gebroken ruggenwervels en vijf gebroken ribben. “Ik werd meteen naar het UZ Leuven campus Gasthuisberg overgebracht en toen ik daar aankwam, was ik al drie liter bloed verloren. Ik heb erg veel geluk gehad. De artsen hebben me letterlijk gezegd dat ik het niet zou gehaald hebben, mocht de wedstrijd tien kilometer verder hebben plaatsgevonden. Tegelijk was het mijn grote geluk dat ik meteen in het UZ kon behandeld worden. Ik ben door het oog van de naald gekropen, dat besef ik maar al te goed.”

De artsen zeiden me letterlijk dat ik het niet zou gehaald hebben, mocht het ongeval tien km verder gebeurd zijn

Kelly lag vier dagen in coma en werd met spoed aan haar lever geopereerd, maar revalideerde wonderbaarlijk snel. “Ik verbleef elf dagen in het ziekenhuis, waarvan zeven op de dienst intensieve zorgen. Maar de dag dat ik naar huis mocht – op zondag 1 september – ben ik eerst naar de grand prix in Gooik gegaan. Daar moest ik gewoon bij zijn. Normaal zou ik op het circuit het beste van mezelf geven, nu moest ik genoegen nemen met een plaats langs het parcours.”

Altijd erg beredeneerd

Ondertussen is Kelly zo goed als helemaal hersteld. “Afgelopen weekend zat ik voor het eerst weer op de crossmotor, samen met mijn ploegmaat Jens. Eerlijk? Het voelde aan als thuiskomen. Zo zalig was het. Pas dan besefte ik hoeveel ik het crossen had gemist. Ik heb me ook geen moment bang gevoeld. Meteen weer die focus en er volledig voor gaan. Ik besef ook wel dat er aan motorcross bepaalde risico’s verbonden zijn, maar ik ga altijd erg beredeneerd te werk. Ik weet perfect wat ik doe en zou Jens en mezelf nooit in gevaar brengen. De kans dat dit een tweede keer gebeurt, is dan ook zo goed als onbestaande. Ik heb aan het ongeval wel enkele littekens overgehouden. Die zullen me voor altijd aan die val herinneren en me helpen beseffen dat veiligheid op de eerste plaats komt.”

Trainen in Spanje

Sinds deze week kan Kelly ook weer aan de slag als leerkracht. “Dinsdag was mijn eerste dag”, glimlacht ze. “Door het ongeval heb ik de start van het schooljaar moeten missen, maar gelukkig kon ik op veel steun en begrip rekenen van mijn collega’s. Ook mijn vrienden, familie, sponsors en mijn vriend Ben van den Bogaart, die zelf ook motorcrosser is, stonden altijd voor me klaar.”

De komende maanden wil Kelly keihard trainen om perfect voorbereid aan de start van het nieuwe seizoen in maart 2020 te verschijnen. “Ik moet nu vooral weer aan spiermassa en kracht winnen. Tussen Kerstmis en Nieuwjaar trekken we naar Spanje om er met onze zijspan te trainen. Ik wil weer records breken en tonen dat we er weer staan. Dat ben ik aan mezelf verplicht.”