Dochter en schoonzoon nemen frituur Alaska over: “We zullen papa niet teleurstellen”

Kelly en Antony heropenen op vrijdag 3 januari het levenswerk van Kelly's vader Geert. © JRO
Jeffrey Roos
Jeffrey Roos Medewerker KW

Goed nieuws voor de Alaska-fans. Na het plotse overlijden van Geert Jacobs sloot frituur-eethuis Alaska de deuren. Vanaf vrijdag 3 januari draait Alaska terug op volle toeren met Geert’s dochter Kelly (32) en schoonzoon Antony Ryckier (34) aan het roer.

Groot was het verdriet bij de ontelbare vrienden, familieleden en bij het personeel van zijn levenswerk toen het nieuws van zijn plotse overlijden hen op dinsdag 10 december bereikte. Iedereen stelde dezelfde vraag: waarom? Een vraag waar alleen Geert zelf het antwoord op wist. De familie was er kapot van, maar veel tijd om te rouwen was er niet. Het leven moest en zou verder gaan, maar dan zonder de goedlachse, joviale Geert. Kelly en Antony besloten om niet bij de pakken te blijven zitten en besloten om Geerts levenswerk een tweede leven te geven. “Zijn harde werk mocht niet voor niets geweest zijn”, vertelt Kelly, nog steeds onder de indruk van het overlijden van haar vader. “Mijn vader stampte de Alaska uit de grond als kleine handelszaak en vocht voor wat hij had. De zaak groeide uit tot een van de grootste zaken in de streek en dat was zijn verdienste. Zijn harde werk mag niet verloren gaan.”

Eigenlijk was de zaak al beklonken, nog voor Geerts overlijden. “In principe zouden wij de touwtjes in handen krijgen op 1 januari, daar was al voor getekend. We werkten hier zelf al heel wat jaren, met uitzondering van het laatste anderhalf jaar”, legt schoonzoon Antony uit. “We kennen dus het reilen en zeilen van de zaak.” Anderhalf jaar geleden besloten Kelly en Antony andere oorden op te zoeken, nadat ze 16 jaar aan de slag waren in de Alaska. “We namen Bistro Krugerhof over in de Danckaertstraat”, vervolgt Antony. “Dat blijft ook zo, maar dan eerder tijdens de piekmomenten. We leggen voorlopig de focus op de Alaska. Eens dat terug op volle kracht draait, dan kijken we verder hoe we de rest aanpakken. Maar de eerste opstart is nu belangrijk. Of er iets zal veranderen? In de eerste lijn niet. Het concept is goed zoals het van Geert was. Alleen zullen we voor het café een strikter sluitingsuur opleggen.”

Graag gezien

Hoewel het koppel samen al 16 jaar in de Alaska werkt leerden ze elkaar niet kennen op het werk. “We kenden elkaar al een tijdje voor we hier samen aan de slag gingen. Voor papa was het uiteraard meegenomen dat zijn schoonzoon mee in de zaak kon staan”, gaat Kelly verder. “De laatste tijd stond papa niet zo veel meer zelf in zijn zaak, maar hij was hier wel veel. Hij woonde hier ook boven en kwam geregeld naar beneden. Dat hadden de klanten graag, want papa was graag gezien. In de eerste plaats doen we het ook voor papa, maar ook om de klanten niet in de kou te laten staan. Veel mensen kwamen hier telkens terug.”

We zijn enerzijds blij dat we de zaak kunnen overnemen, anderzijds is er nog veel verdriet

Het personeel kan grotendeels aan boord blijven. “We starten sowieso met 18 man personeel. Dat is nodig, want we hebben hier maar liefst 300 zitplaatsen”, legt Antony uit. “Maar tijdens de drukke zomermaanden loopt dat aantal al snel op. Maar die 18 mensen, dat zijn vaste personeelsleden. Ik ga zelf in de keuken staan, samen met het personeel uiteraard. Het is de bedoeling dat de Alaska de keuken van weleer terug krijgt. We gaan alles terug zelf maken. Het zijn allemaal jonge, enthousiaste mensen waar ik al mee samen werkte. Tijdens de service zal ik altijd aanwezig zijn in de keuken om te sturen. Kelly gaat zich dan meer toespitsen op het café. Vooral de klanten ontvangen en ervoor zorgen dat iedereen zijn of haar werk doet.”

Dubbel gevoel

Kelly en Antony hebben geen moment getwijfeld om verder te gaan. “We hebben altijd voor papa gewerkt alsof het voor onszelf zou zijn. Alleen stond hij op dat moment nog boven ons. Alles kwam toen op hem, nu is dat even anders. Alleen beginnen we samen aan dit verhaal met een dubbel gevoel. We moeten enerzijds gelukkig zijn dat we de zaak kunnen overnemen, maar anderzijds is er ook nog steeds het verdriet om papa. Eén ding is zeker: we zullen hem niet teleurstellen”, besluit Kelly.