Nog even en dan trekt Dries De Rycke (62), directeur van de basisschool van het Sint-Lodewijkscollege in de Brugse Zandstraat, definitief de deur van zijn kantoor achter zich dicht. Na de grote vakantie zet hij een punt achter zijn beroepsloopbaan. Zeventien jaar was hij de joviale en vriendelijke schoolleider, die altijd en voor iedereen tijd maakte voor een babbel.
“Eigenlijk ga ik pas op 1 september met pensioen, maar dit zijn mijn laatste dagen als directeur van deze school”, vertelt Dries De Rycke met een licht trillende stem. “Ik moet eerlijk toegeven dat het vreemd zal aanvoelen. Ik was hier 17 jaar directeur en dat vergeet je niet snel. Vooral de vele sociale contacten met ouders en collega’s zal ik missen. Als je stopt met werken, wordt je leefwereld toch serieus kleiner.”
“Het is niet dat het hoogtijd is om ermee te stoppen”, gaat directeur Dries verder. Mijn echtgenote Veerle is ondertussen ook enkele weken op pensioen en we vinden het leuk om samen die stap te zetten. Hoe ik straks mijn dagen zal vullen, weet ik eigenlijk nog niet zo goed. Eerst wil ik mijn hoofd leegmaken, want door corona hebben we enkele hectische schooljaren achter de rug. Ook het recente overlijden van een collega is wat blijven hangen. Ik kan een beetje rust best gebruiken. Daarna wil ik me in één of andere organisatie graag engageren als vrijwilliger. Wat het wordt, is nog niet duidelijk. Ik zie wel wat er op mijn pad komt.”
Ook journalist
Dries De Rycke heeft een boeiende loopbaan achter de rug en dat beseft hij maar al te goed. “Onmiddellijk nadat ik in 1980 als onderwijzer afstudeerde aan de normaalschool van Torhout werd ik opgebeld door de directeur van het Sint-Lodewijkscollege. Ik werd voorgesteld aan Zuster Marie-Jeanne van Immaculata en mocht op 1 september beginnen als onderwijzer van het derde leerjaar. Ik was ook verschillende jaren journalist in bijberoep en verliet zelfs gedurende anderhalf jaar het onderwijs om me voltijds met journalistiek bezig te houden. Maar onderwijs bleef mijn passie. Ik keerde terug naar mijn klas en werd in 2005 aangesteld als directeur van de Zandstraat.”
Van krijtbord naar elektronica
“Ik heb heel wat zien veranderen in het onderwijs. De omgang met de kinderen is veel vlotter en losser dan vroeger. Het krijtbord is verdwenen, waardoor de leraar afhankelijk wordt van elektronica en het internet. Ook het niveau is niet meer wat het vroeger was. De lat ligt duidelijk lager dan toen ik nog voor de klas stond. De maatschappij is de laatste decennia fel veranderd en het onderwijs is gevolgd. Dat is zeker niet verkeerd, want door de afbouw van sommige zaken is er heel wat nieuws in de plaats gekomen. De toegenomen zorg voor alle kinderen en de aandacht voor het welbevinden van de leerlingen zijn een absolute meerwaarde voor het hedendaagse onderwijs”, vertelt De Rycke enthousiast.
“Ik ben helemaal niet verbitterd, hoor”, voegt hij er snel aan toe. “Ik zie dat de meeste kinderen zelfs na een hobbelig schoolparcours hun weg vinden in het leven en dat is een hele geruststelling. Weinigen vallen uit de boot en dat was vroeger wel eens anders.” (PDC)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
