In de donkerste weken van het jaar krijgt nabijheid een andere betekenis. Precies die zachte, winterse intimiteit vormt de achtergrond van Dichterbij, een nieuw troostend verhaal van de Kortrijkse auteur Stephanie Calant, ingesproken door actrice en stemkunstenares Andrea Croonenberghs. Het verhaal krijgt vanaf 1 december een vaste plaats op de palliatieve eenheid van het Jan Yperman Ziekenhuis in Ieper.
In haar herkenbare, poëtische stijl vertelt Calant het verhaal van Vos, die steeds stiller wordt. Zijn omgeving zoekt naar woorden die uitblijven, want soms is er gewoon niets meer te zeggen. Uiteindelijk blijkt dat stilte ook nabijheid kan zijn. Bij zijn afscheid laat Vos een boodschap achter die blijft hangen: “Graag zien is geen verleden tijd.”
“Een verhaal kan ruimte laten voor stilte. Ook daarin schuilt troost””
Volgens Croonenberghs is precies die mengeling van wat gezegd én niet gezegd wordt de kracht van het project. “Een verhaal kan ruimte laten voor stilte. Ook daarin schuilt troost”, zegt ze. Via een QR-code kunnen bezoekers haar vertolking op elk moment beluisteren. Zo ontstaat op de afdeling een plek waar mensen even mogen stilvallen, herinneringen koesteren of simpelweg samen zijn.
“Palliatieve zorg is meer dan medische zorg”, benadrukt hoofdverpleegkundige Kobe Sercu. “Het gaat over nabijheid, luisteren en aanwezig blijven. Dichterbij verwoordt en verklankt wat vaak stil blijft.”
Symbolisch gebaar
De schenking aan het ziekenhuis is volgens Calant meer dan een symbolisch gebaar. Ze ziet het als een uitnodiging tot verbondenheid, ook wanneer taal tekortschiet. De samenwerking met Croonenberghs vormt opnieuw een verlengstuk van haar missie: verhalen creëren die mensen dichter bij elkaar brengen. Diezelfde insteek leidde tot Verhaal op maat, waarbij Stephanie een persoonlijke herinnering omzet in een kort verhaal, ingelezen door Andrea.
Intussen reist ook haar eerdere werk verder: Sporen verscheen zopas in het Engels onder de titel Traces.
Wie het verhaal wil beluisteren kan ook hier terecht.
