Ze leerden elkaar kennen in de weverij Jonckheere, waar ze blijkbaar ook nog iets anders deden dan werken. Laten we het een gelukkige samenloop van omstandigheden noemen, 'want Georgette was toen al een vrouwtje om van te snoepen', zegt Etienne. Ze hielt van zoetigheden en had bijgevolg altijd wat snoep bij de hand. In één van haar pauzes had ze Etienne een 'spekke' gegeven en dat smaakte blijkbaar nog naar meer. Vanaf dan hield Etienne zijn allerliefste 'spekkedoosje' in het oog van achter zijn weefgetouw.
...
Ze leerden elkaar kennen in de weverij Jonckheere, waar ze blijkbaar ook nog iets anders deden dan werken. Laten we het een gelukkige samenloop van omstandigheden noemen, 'want Georgette was toen al een vrouwtje om van te snoepen', zegt Etienne. Ze hielt van zoetigheden en had bijgevolg altijd wat snoep bij de hand. In één van haar pauzes had ze Etienne een 'spekke' gegeven en dat smaakte blijkbaar nog naar meer. Vanaf dan hield Etienne zijn allerliefste 'spekkedoosje' in het oog van achter zijn weefgetouw. Etienne was een fervent visser, maar kwam meer en meer thuis zonder vangst en dat was in die periode nogal uitzonderlijk. De paling wilde plots niet meer bijten legde hij thuis uit, maar in feite werden de visuurtjes rijkelijk aangevuld met ontmoetingen met zijn grote liefde Georgette. Na een korte maar fantasierijke vrijage stapten ze in het huwelijksbootje en kwamen in Veurne wonen. Dit bleek een vruchtbare bodem te zijn want het koppel kreeg drie flinke zonen: Freddy, Eddy en Ronny. Op dochters moesten ze nog een beetje langer wachten, 't is te zeggen tot de zonen hun keuzes hadden gemaakt en zorgden voor drie fantastische schoondochters, Kaat, Rita en Caroline.De tweede generatie zou het volledig anders aanpakken. De dochters kwamen, maar het waren nu de zonen die op zich lieten wachten. De derde generatie zou alles weer goed maken met een evenwichtige mengeling van beide geslachten. Alle kleinkinderen waren verzot op oma's balletjes in witte saus, een specialiteit van oma Demerre. Voor de rest liep het leven ten huize Demerre zijn gewoon gangetje. Etienne wisselde na een aantal jaren de weverij Jonckheere in voor een job bij Santens en Georgette ging nog 17 jaar werken bij de politie in De Panne. 'Georgette kan zo naar de bakker rijden, één uur wegblijven...en thuis komen zonder brood', voegt Etienne er nog schalks aan toe.Haar tong doet het nog uitstekend.Tussendoor steekt Georgette graag een puzzel in elkaar. Etienne houdt het bij zijn dagelijkse krant en kijkt ook graag naar TV. Na het overhandigen van enkele geschenken door het stadsbestuur van Veurne werd er geklonken op het diamanten paar. Burgemeester Peter Roose maakte nog een afspraak met Etienne dat hij best de periode binnen vijf jaar rond 9 mei vrij houdt om terug naar het stadhuis te komen in plaats van naar het ziekenhuis te gaan. Dan kunnen we samen het briljanten jubileum vieren, aldus de burgemeester, wat Georgette volmondig beaamde. Etienne Demerre zag het levenslicht in Bulskamp op 9 september 1937. Georgette werd geboren in Oostduinkerke op 12 december 1936. Hun drie zonen zorgden voor zeven kleinkinderen, Eva, Sofie, Julie, Ines, Fauve, Vincent en Kim. Ondertussen hebben er ook reeds twee achterkleinkinderen de familie vervoegd: Nona en Tiez, de twee schattebouten van Julie. Het diamanten paar woont in de Esdoornlaan in Veurne.(JT)