Fien Van Parys, Silke Dhaens, Manuela Lema en Riet Wesemael geven les in het schooltje in het opvangcentrum van Sijsele. “Je merkt aan het gedrag van sommige kinderen, die zeer gesloten en wat argwanend zijn, dat ze enorme trauma’s opdeden”, getuigen ze deze week in Brugsch Handelsblad.
Het aanleren van de Nederlandse taal is de hoofddoelstelling van het onderwijsproject in de kazerne. “Anders dan wat vaak gedacht wordt, spreken niet alle kindjes Arabisch. De Afghanen spreken bijvoorbeeld het Farsi (Perzisch nvdr.)”, weet Silke. “Voor ons is het net positief dat er verschillende talen zijn want op die manier is het Nederlands de enige gemeenschappelijke taal. Het cliché dat kinderen vreemde talen opnemen als een spons klopt trouwens volledig.”
Vanuit die eerste taalkennis schakelen de leerkrachten dan over naar zaken als het aanleren van de kleuren, de dagen van de week, de delen van het lichaam… “We hebben ook aandacht voor creatieve expressie”, zegt Manuela. “Zo werkten we al rond Sinterklaas, Kerstmis en carnaval. Zonder al te diep in te gaan op de religieuze achtergrond van die zaken vinden we het wel belangrijk om de kinderen vertrouwd te maken met onze tradities.”
Schooltradities
Ook met de schooltradities willen de leerkrachten de kinderen én hun ouders vertrouwd maken. Zoals het tijdig brengen én afhalen van de kinderen aan de denkbeeldige schoolpoort. “Hoewel het een interne school is, staan we er toch op dat de ouders hun kinderen begeleiden tot aan de ingang. Aanvankelijk liep dat wat stroef, zeker het ophalen om 16 uur, maar nu zijn er heel goede afspraken”, weet Riet. “We zien nu een heel grote betrokkenheid van de ouders, waarbij zowel de mama’s als de papa’s zich komen informeren over de prestaties en het gedrag van zoon- of dochterlief. We willen dat ook stimuleren door voor iedere schoolvakantie met de kinderen een show voor te bereiden waarop we de ouders uitnodigen.”
De problematiek van het oorlogsgeweld en de aanhoudende vluchtelingenstroom blijft de journaals domineren en zorgt ook in Sijsele voor tweedracht. “Maar hier op ons domein en binnen onze mogelijkheden moeten wij er het beste van maken en voor ons is dat het voorzien in integratie via onderwijs“, legt Silke uit. “Ook in de klas worden wij met die humanitaire crisis geconfronteerd”, weet Fien. “Een van de kindjes maakte met een gammel bootje de overtocht en zag mensen van een andere boot voor haar ogen verdrinken. Je merkt aan het gedrag van sommige kinderen, die zeer gesloten en wat argwanend zijn, dat ze enorme trauma’s opdeden. Het is ook altijd een moeilijk moment, ook voor ons, wanneer een leerling overgeplaatst wordt of terug naar het land van herkomst moet.”
Roddelverhalen
Volgens Riet is de stemming in Sijsele ten aanzien van de vluchtelingen in de positieve zin aan het evolueren. Dat merkt ze toch aan de schoolpoort van de ‘gewone’ basisschool in Sijsele waar ze ook halftijds werkt. “Natuurlijk zijn er die blijvende, opgeblazen roddelverhalen op Facebook, die er alleen maar op gericht zijn om mensen tegen elkaar op te hitsen. Ik roep iedereen op om daar niet aan mee te doen. Gelukkig merken meer en meer mensen dat alle partijen inspanningen leveren om er het beste van te maken.”
(PDV)
Het volledige verhaal lees je deze week in Krant van West-Vlaanderen, editie Brugsch Handelsblad
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier