Derde dag Graspop aan “den vuilen hoek”
Ondertussen zijn we na drie dagen Graspop de tel kwijt: hoe vaak we het beruchte ‘F’ woord hebben gehoord (en dan hebben we het niet over FRIEND), we zouden het niet weten. Een mens raakt geneigd om het om den duur ook overal te gebruiken… F bands, F bier, F goeiedag…
Maar goed. Dit is een festival waarin iedereen je constant vriendelijk begroet met knikjes. Of zou dat dan toch aan het headbangen liggen? We zijn volledig opgeslorpt in de sfeer… terug op zoek naar Westvlamingen. Die vind je geheid in wat men hier als ‘den vuilen hoek’ omschrijft. De geografisch correcte benaming is: aan de Belgian Beer Bar. Het episch centrum, met panoramisch zicht op beide main-stages, waar de pintjes zeer verfrissend blijken te zijn.
Dag 3 draait, toevallig of niet, vooral rond oud-gedienden en gevestigde waarden op de main. Maar ook in de Metal Dome staat een band waarvan we het bestaan nooit waren vergeten, doch dachten dat ze niet meer actief waren: Living Colour…
Er is een reden waarom bands graag in België spelen: wij zijn een bijzonder lief, geduldig en enthousiast publiek dat, om maar iets te zeggen, een valse start onmiddellijk vergeet. Hoeveel technische problemen een band kan hebben, merkte LC aan de lijve: om de haverklap liep er wel iets mis. Dan was het de basversterker, dan weer de micro van de leadzanger, dan de gitaar, dan een cymbaal die om onverklaarbare redenen van zijn statief vloog… Een band kan pech hebben, de zanger stak het op de warmte. Al bij al, geen slecht concert, maar dat lag vooral aan het brave, lieve Belgische publiek. Volgende keer, jongens, toch maar de hits in de set gooien.
Een spurtje van het ene podium naar het andere, leert ons dat Gojira beukt, dat In Flames last heeft van de warmte en dat Whitesnake het nog altijd kan. ‘Is This Love’ is een anthem dat de ganse weide aan het zingen zet. Mooi! Ook ‘Here I Go Again’ wordt uit volle borst meegezongen, zelfs door de jongere generatie twintigers. Bij benadering gesproken, want alle nog jongere bezoekers zitten gewoon op de schouders van de papa. Opvallend: ouders hebben alle sensibilisatiecampagnes begrepen: kindjes dragen oorbescherming. Goed zo.
De kelen zijn gesmeerd. Ook Def Leppard zet iedereen aan het zingen. ‘Rock Of Ages’, een song die je na één beluistering meebrult, werkt al vele jaren. Het blijft een unicum: de carrière van de drummer leek voorbij toen hij bij een ongeval met de motor een arm verloor. Je kan niets anders da respect opbrengen voor de band: ze zochten geen vervanger en lieten hun kompaan de tijd om in een andere techniek te leren drummen. En dan staan ze hier zo’n 20 jaar later. Gewoon hartverwarmend. Er is geen ander woord voor.
Rob Zombie toont een staaltje ouderwetse rock in circusstijl. Muzikaal niets op aan te merken. Visueel, tja…. Frankenstein combineren met een clown ? Het nut ontgaat er ons van, maar wie zijn wij om te oordelen. It’s all about the show and entertainment. Het hoort er nu eenmaal bij de dag van vandaag.
Aan de andere kant: is het ooit anders geweest? We hebben straks nog KISS te goed… Dé pioniers van de over-the-top show. Maar het werkt. Al bijna 50 jaar… En velen deden het hen na. Vlammen en vuur zullen ook deze editie van Graspop afsluiten. En dan denken we heel spontaan en objectief hoe het er dan thuis aan toe gaat bij dit soort rockgoden… Stel je voor: opa, wat doe jij vanavond? Ach, schatje, ik zal straks tienduizenden mensen gek maken door mijn tong uit te steken… Het is maar hoe je het bekijkt… But we love it. En dat deed Graspop deze editie ook!
(PADI & Sandro)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier