Dentergemse Annie breit sjaals als eerbetoon aan haar overleden kinderen

OCMW-raadslid Annie Verschuere (70) breit dit voorjaar sjaals voor het Kinderkankerfonds nadat ze twee van haar vijf kinderen aan de ziekte verloor. Met haar actie voor het goede doel maakt ze een 15 jaar geleden gemaakte belofte aan haar dochter Petra waar.

Om Annie’s beweegreden om te breien beter te begrijpen, moeten we even terug in de tijd. “Mijn man Jozef Devaere en ik hadden vijf kinderen, maar eentje werd helaas doodgeboren”, opent ze. “Dat gebeurde in 1980, toen de namen van dergelijke kindjes nog niet officieel in ons trouwboekje mochten staan. We hebben hem toch een naam gegeven: James. Al heb ik hem zelfs nooit mogen vastnemen.”

Het gezin bestond toen al uit dochters Petra en Anouschka en zoon Nikolaas. Later zou Annelies het gezin compleet maken. “We zijn lange tijd gelukkig geweest, tot Nikolaas op zijn 24ste ziek werd. Hij moest al langer enorm hoesten en er werd een gezwel in zijn longen ontdekt. Hij werd in juni 1997 geopereerd en pas tien dagen later viel het verdict: longkanker. De dokter zei toen dat hij baxters moest krijgen, maar kreeg het woord kanker niet over zijn lippen. Terwijl het stilaan overduidelijk was dat het daar wel om ging, maar in die tijd sprak men de ziekte met de letter k niet zomaar uit. De chemo werd opgestart en onze zoon is een hele poos weer wat beter geweest, maar hij herviel en op 4 juni 1998 verloor hij de strijd.”

Het gezin was in rouw, maar kreeg gelukkig veel steun. “Zijn vrienden organiseerden dat najaar zelfs een heel succesvolle pannenkoekenbak”, herinnert Annie zich. “Ze konden Nikolaas niet meer helpen, maar wel anderen die in dezelfde situatie verkeerden. In twee dagen tijd hebben we ruim 30.000 pannenkoeken gebakken en aan huis gebracht. Het leverde een cheque van 472.572 frank (nu omgerekend ruim 11.000 euro – red.) op die we schonken aan de Belgische Vereniging voor Kankerbestrijding en de oncologische afdeling van het UZ Gent. Die samenwerking was fantastisch. De jeugd was echt gemotiveerd.”

Televisies gekocht

“Op vandaag ben ik nog steeds actief bij de plantjesverkoop van Kom op tegen Kanker en nu krijg je jongeren spijtig genoeg niet meer zover om mee te gaan verkopen. Het geld diende enerzijds voor onderzoek, anderzijds voor de plaatsing van televisies met videorecorders in kamers op de oncologie-afdeling van het UZ Gent. Ervaring leerde dat patiënten daar soms lang moeten wachten en dan hadden ze voortaan tenminste wat ontspanning.”

“In de jaren 90 sprak men de ziekte met de letter k niet zomaar uit”

De euforie rond het ingezamelde bedrag bleef echter niet lang hangen. Enkele maanden later viel een ander keihard verdict: dochter Petra had borstkanker. “Onze wereld stortte voor de derde keer in“, zucht Annie. “Ze was pas 27 jaar en had de aftakeling van haar broer van dichtbij gevolgd. Toch bleef ze dapper strijden. Op 23 februari – mijn verjaardag – werd ze geopereerd en er volgden lange behandelingen. Iedere keer dat ze in het ziekenhuis lag dacht ze: ‘Hier heeft mijn broer ook gelegen’. Ze wees er mij tijdens een dagopname ook eens op dat ze televisie keek via een van de toestellen die aangekocht waren na de pannenkoekenbak. Het ging weer eventjes beter en na een jaar mocht ze weer aan de slag als opvoedster, maar acht maanden later herviel ze. Er waren uitzaaiingen. In februari 2003 is ze overleden.”

Toch volgt er in 2011 nog een vierde mokerslag. Vader Jozef zakt tijdens een wandeling aan zee in elkaar. Het blijkt een hartaderbreuk te zijn. “Hij was eventjes alleen onderweg”, aldus Annie. “Die ochtend had hij nog de wandelstok meegedaan, die Nikolaas ooit nog gebruikte toen hij ziek was. Het was 4 juni, dag op dag 13 jaar na het overlijden van Nikolaas. Daar sta je achteraf toch even bij stil. Qua symboliek kan het in ieder geval tellen.”

Erover praten

De impact op het gezin en het verdriet om het verlies waren groot. “Afscheid nemen van een kind kan je niet. Elke dag denk je er nog aan. Ik bezoek hen ook nog elke dag op het kerkhof. Wat wel deugd doet, is erover praten. Veel mensen vragen me hoe het gaat, maar laten me vaak de keuze niet om uit te praten. Alsof ik het er niet over mag hebben. Ze zijn nooit uit mijn gedachten.“

“Afscheid nemen van een kind kan je niet. Elke dag denk je er nog aan”

Dit jaar is het 20 jaar geleden dat Nikolaas stierf en 15 jaar geleden dat Petra de strijd tegen kanker verloor. “Daarom wil ik een toen gemaakte belofte aan mijn dochter eindelijk waarmaken”, aldus Annie. “Ze vroeg me ooit tussen neus en lippen door of ik ook iets zou willen doen voor haar nagedachtenis. Daar maak ik nu werk van. Ik brei sjaals ten voordele van het Kinderkankerfonds. Op dit moment zit ik al aan 93 verkochte exemplaren, maar ik zou graag rond de 150 exemplaren verkopen. De volledige opbrengst gaat naar het Kinderkankerfonds.”