Denis De Gloire (60) is in amper tien jaar tijd uitgegroeid tot een van de meest succesvolle kunstenaars in West-Vlaanderen. Hij geniet bovendien het respect van kleppers als gewezen minister Erik Derycke, die zijn bewondering voor de kunstschilder niet onder stoelen of banken steekt. Op zaterdag 15 en zondag 16 juni zet de Waregemse ‘Jackson Pollock’ de deuren open van zijn galerie, opslagplaats en atelier.
Het gesprek vindt plaats in zijn galerie aan de Stormestraat 120, een toplocatie in hartje Waregem. Denis is populair, merk ik al snel. Om de haverklap komt er wel iemand voorbij gestapt die de kunstenaar en cafébaas begroet.
Gewezen minister en Waregemnaar Erik Derycke zei in deze krant dat hij je hoog inschat als kunstenaar. Wat doet dat met je?
“Dat streelt uiteraard mijn ego. Erik heeft al verschillende werken gekocht van mij. Ook de burgemeester van Waregem heeft bij hem thuis doeken van mij aan de muur hangen. Als dergelijke mensen met respect naar je kijken, kan je daar alleen maar blij om zijn.”
Ik heb zoveel werk als kunstschilder dat ik mijn café vier maanden sluit
Tel je nog meer bekend volk in je klantenbestand?
“Ik kan alvast zeggen dat er veel bedrijfsleiders en welgestelde verzamelaars tussen zitten. Eentje kan ik wel vermelden en dat is Carlos Ghistelinck (gewezen CEO van de Mercedes-garage in Waregem, red.). Hij heeft me van in het begin financieel gesteund al van toen ik nog boksgala’s organiseerde in Waregem. Hij was ook de eerste die me een ruimte ter beschikking stelde zodat ik ook werk kon maken op grotere formaten. Ik blijf hem daar eeuwig dankbaar voor.”
Je schildert in de geest van Jackson Pollock, die de techniek van de actionpainting gebruikte. Wat is daar de essentie van?
“Actionpainting is een manier van werken in de abstracte expressionistische kunst. Daarbij laat de schilder de verf van zijn kwast in slierten op grote doeken druppelen die op een werkblad of op de grond liggen. Vandaar de naam van dit soort werk: drippings (Engels voor druipen, red). Als ik aan het schilderen ben, vraag ik me altijd af hoe Jackson Pollock het zou aangepakt hebben. Hij is helaas al lang gestorven. Hij was amper 44.”
Hoe heb je de Amerikaanse kunstschilder Pollock ontdekt?
“Dat kwam door mijn vader, die huisschilder was. Ik herinner me dat ik een jaar of tien was toen hij zich eens heel kwaad maakte toen er een foto van Pollock in de krant stond. ‘Die verdient miljoenen door met verf te gooien terwijl ik me als huisschilder te pletter moet werken voor een heel pak minder geld’, zei hij. Ik was meteen gefascineerd door Pollock en ben later alles over hem gaan lezen. Pollock heeft me nooit meer losgelaten.”
Je hebt inmiddels zelf naam gemaakt en niet alleen in Vlaanderen. Wat betaal je op vandaag voor een doorsnee werk van je?
“Laat ons zeggen dat ik een klein schilderij van 20 bij 30 centimeter verkoop vanaf 600 euro. Een middelgroot kan je krijgen vanaf 2.500 euro. Het duurste werk dat ik al verkocht heb? Daarvan noem ik liever geen prijzen. Ik kan wel zeggen dat het volumineus was en nu in een mooi bedrijf hangt, ergens in de Vlaamse Ardennen. Per jaar verkoop ik een 100-tal doeken. Dat maakt dat ik nu goed mijn boterham verdien. Bovendien kan je mijn werk ook in verschillende galerieën vinden. Ik ben vooral trots dat de Galerie Art Symbol schilderijen van mij verkoopt. Dat is een topgalerie op de Place des Vosges, het oudste plein in Parijs. Die galerie heeft inmiddels zestig van mijn doeken aan de man gebracht. Ook in Moskou zijn schilderijen van mij te vinden in een kunsthandel.”
Als je jaarlijks 100 schilderijen verkoopt, dan verdien je toch al snel 200.000 euro per jaar of meer. Of is mijn berekening verkeerd?
“Ik bevestig niets (lacht). Ik zeg alleen dat ik nu goed mijn boterham verdien. Toch even aanstippen dat het telkens ook om bruto bedragen gaat. Ik moet ook mijn verf betalen, huur voor dit gebouw, enzovoort. Bovendien komt de fiscus ook nog eens langs. Maar ik wil niet klagen, de zaken lopen goed. Op dit ogenblik krijg ik zelfs zoveel opdrachten dat ik besloten heb om mijn café vier maanden te sluiten. Ik ben nu uitsluitend in mijn atelier bezig.”
Ik ben altijd aan tien werken terzelfder tijd bezig. Die variatie heb ik nodig om goed te kunnen functioneren
Hoelang schilder je dagelijks?
“Dat varieert, maar het is niet zo dat ik van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat aan de slag ben. Soms gaat het maar om een uur of drie, al is het vaak ook meer. Ik ben ook altijd aan tien werken terzelfder tijd bezig. Die variatie heb ik nodig om goed te kunnen functioneren. Mijn vrouw en ik gaan ook dikwijls naar kunstbeurzen en musea. Is dat werken? Niet echt maar musea inspireren me en kunstbeurzen vormen een noodzakelijk onderdeel van waar ik mee bezig ben. Eén dezer dagen zitten we op de kunstbeurs in Bazel.”
Je bent een selfmade man en hebt nooit kunstacademie gevolgd. Vind je dat laatste een gemis?
“Neen want het is niet omdat je naar de kunstschool gaat dat je nadien een goed kunstenaar wordt. Ik heb wel veel gelezen over kunst en heb thuis bijzonder veel kunstboeken liggen. Dus ik school me in mijn eentje wel bij. Schilderen of iets creëren, dat moet uit jezelf komen. Jan Hoet zaliger (in Vlaanderen vaak omschreven als kunstpaus, red.) zei daarover het volgende toen hij vele jaren geleden eens in mijn boksclub was. ‘Kunst’, zo zei hij, ‘dat is iets maken wat je niet kan leren’. Ik ben die uitspraak nooit vergeten.”
Je hebt al enkele keren verwezen naar de boksclub die je in Waregem had in de jaren 80 en 90. Mooie herinneringen aan die tijd?
“Ja, dat was een heel mooie periode. Op zeker ogenblik waren we ook bijzonder succesvol. Ik organiseerde toen boksgala’s in het jeugdcentrum en ik haalde daar telkens uitverkochte zalen mee. Ik heb zeker twaalf gala’s georganiseerd en het succes ervan zorgde dat VTM zelfs zes keer is langsgekomen om het boksgala op tv te brengen. Weet je dat we in die tijd sterren over de vloer kregen van het kaliber Regilio Tuur en Kevin Kelley. Dat was toen de top in de bokswereld. In hun categorie waren die twee goed voor twaalf wereldtitels. In die periode was ik ook manager, promotor en trainer van jong talent. Uiteindelijk ben ik daarmee gestopt toen ik hoe langer hoe meer artistiek wilde bezig zijn.”
Kort nadat je met de boksclub gestart bent, heb je een café geopend in Waregem. Die is nu al een paar keer verhuisd. Blijf je ermee doorgaan?
“Na Waregem Koerse gaat mijn café normaal gezien weer open.”
Je hebt ooit geprobeerd om een erotisch getinte kroeg te lanceren in Waregem maar lang heeft dat niet geduurd. Wat was het probleem?
“Simpel, ik kreeg geen volk over de vloer. Ik vermoed dat niemand durfde te komen. Tja, Waregem is toch ook nog altijd een stuk Boeregem zeker als het er op aan komt. Nochtans was het een vrij brave horecazaak hoor. Er hingen erotisch getinte posters aan de muur en dat was het. Ik heb dan beslist om die posters te vervangen door eigen werk. Tot mijn grote verbazing was dat in de kortste keren verkocht. Zo ontdekte ik dat de mensen echt wel geïnteresseerd waren in mijn artistieke bezigheden en dat heeft me gestimuleerd om verder te doen als schilder.”
Als je het hebt over ‘Waregem Boeregem’, is dat omdat je vindt dat er hier een wat bekrompen mentaliteit hangt?
“Neen, maar erotiek blijft wel een moeilijke kwestie in een kleine stad als Waregem. Los daarvan woon ik hier wel heel graag. Ik ken hier veel mensen en je vindt hier ook alles wat je nodig hebt. Bovendien beschikt Waregem over een levendig stadscentrum met veel goed draaiende cafés. Dus ik ben niet van plan om hier te vertrekken.” (Freddy Vermoere)
BIO:
Privé
Denis De Gloire (60) woont samen met Cristina Lungoci (49). Zij is van Roemenië afkomstig.
Het koppel is al vijftien jaar samen. Denis heeft drie kinderen: Kristof (34), Natalie (32) en Kayleigh (19). Ze wonen in de Stormestraat 92 in Waregem. Zijn werkplaats annex galerie bevindt zich in de Stormestraat 120 in Waregem.
Loopbaan
Na het basisonderwijs trok Denis naar de schilderschool en ging hij later op leercontract bij zijn vader die huisschilder was.
Hij werkte eerst vijf jaar bij Ivan Faveere (bedrijf in houtkachels), opende daarna een boksclub en organiseerde veel boksgala’s. Hij runt inmiddels ook zijn derde café De Niets aan de Stormestraat 92.
Denis begon op jonge leeftijd te schilderen. Sinds 2012 zag hij het succes jaar na jaar toenemen. Nu verkoopt hij gemiddeld 100 werken per jaar. (vfb)
De tips van Denis
Favoriete horecazaak?
“Ik hou van Mes Amis (Franklin Rooseveltlaan 129, Waregem), uitgebaat door Maxime Carlier. Deze jongeman geeft blijk van een ongelofelijke ambitie. Hij is ook een liefhebber van kunst. Dergelijke personen hebben altijd een streepje voor bij mij. Bovendien heeft hij een schitterend restaurant waar je gastronomisch kunt eten. Maar ook is er een loungebar om u tegen te zeggen.”
“Een tweede die ik wil noemen is horecazaak The Cottage aan de Marcel Windelsstraat 35 in Waregem. Uitbater Johan Van der Linden heeft er een nieuw concept bedacht. Dat houdt onder meer in dat je op een luxueuze manier ontvangen wordt.”
“Ik vermeld ook graag het Griekse restaurant El Greco aan het station van Waregem (Noorderlaan 74). Ik ga er al veertig jaar en ik beschouw Cristo die de zaak runt als een vriend. Ik eet er vooral graag zijn lamsbereidingen. Echt uitstekend klaargemaakt. Interessant is ook dat je daar tot ‘s avonds laat iets kunt bestellen. Dat is niet altijd evident in Waregem.”
Favoriete winkel?
“Kaas en Co, specialist in kazen en charcuterie, aan de Jozef Duthoystraat 8 is mijn favoriete winkel. Je hebt er een onwaarschijnlijk grote keuze aan kazen. De kazen die er verkocht worden, zijn ook goed gerijpt. Dat is vaak niet het geval als je die in het warenhuis koopt. Ook lekker zijn de zeer originele eigen bereidingen. Die zijn vaak gebaseerd op de Italiaanse keuken.”
Favoriete cultuurplek?
“Dan denk ik aan het Koetshuis in het Park Baron Casier. Ik vind die exporuimte een erg mooi initiatief van de stad omdat iedereen er terecht kan.”
“Bovendien is het ook betaalbaar om daar iets te doen. Het is een plek waar ik graag kom.”
Favoriete evenement?
“Dat zijn de Waregem Koersefeesten of beter gezegd de dagen die er aan vooraf gaan. Op de feesten zelf ga je me amper zien maar de voorbereiding daarvan vind ik heerlijk.”
“Vooral de opbouw van de kermis op de Markt wil ik niet missen. Ik zou dan bij wijze van spreken de hele dag op een terras op de Markt kunnen zitten kijken om toch maar niets van dat spektakel te missen.” (vfb)
Opendeurdagen: zaterdag 15 en zondag 16 juni. Mailen naar colcon@skynet.be
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier