Een lijvige publicatie, overwegend autobiografisch, gebaseerd op waargebeurde feiten en doorspekt met een vleugje humor en fantasie: dat is de debuutroman ‘Doorbijten’ van Marc Vanwijnsberghe.
Marc Vanwijnsberghe werd in 1941 geboren in Deerlijk, heeft een diploma van maatschappelijk assistent op zak en is getrouwd met Kris Lapere met wie hij al geruime tijd in Rumbeke woont. “Ik was amper vier jaar toen het noodlot toesloeg,” start de geboren verteller. “Ik verloor mijn beide ouders kort na elkaar door ziekte. Samen met mijn drie broers en vier zussen moest ik in bizarre, moeilijke, zeg maar armtierige omstandigheden proberen te leven en te overleven.”
“Ik heb mijn kinder- en jeugdjaren beleefd op een klein boerderijtje. Ik heb er heel wat kattenkwaad uitgespookt en ook mooie en minder mooie momenten beleefd… Ik heb er vaak over verteld aan familie, vrienden en kennissen”, zegt Marc. “Zij hebben mij uiteindelijk aangespoord om die ervaringen en belevenissen neer te schrijven. Ik heb vooral ‘s morgens geschreven. Dat is uiteindelijk geresulteerd in een ferm boek van 473 pagina’s. Daarin zijn ook een vijftigtal foto’s verwerkt. Ik heb er met veel liefde aan geschreven.”
Geen priester
‘Doorbijten’ is grotendeels autobiografisch, gebaseerd op waargebeurde feiten en gelardeerd met veel humor, veel zelfkennis en een vleugje fantasie. “Het boek is chronologisch opgebouwd: eerst mijn kinder- en jeugdjaren, daarna de periode van mijn middelbare en hogere studies, waarbij de kerkelijke overheid in mijn plaats had beslist dat ik priester van het bisdom of pater-oblaat of scheutist zou worden. Het was in die tijd de traditie dat er in elke grote katholieke (boeren)familie minstens één priester of non zou worden, maar bij mij is het even anders uitgedraaid”, haalt hij aan.
Marc ging zijn eigen weg, studeerde af als maatschappelijk assistent en werkte tijdens zijn professionele carrière bijna uitsluitend in het PMS in Izegem, het huidige Centrum voor Leerlingenbegeleiding. In het boek besteedt hij ook heel wat aandacht aan de tijd dat hij ‘te vrijen’ ging en trouwde met Kris Lapere. Dat geldt ook voor het verenigingsleven waarin hij een actieve rol speelde.
West-Vlaams
“Voor heel wat 65-plussers zullen er ongetwijfeld veel herkenbare situaties uit hun eigen jeugd zijn. Plezierige maar ook soms pijnlijke anekdotes”, weet Marc. “Alles met een lach en een traan want het is, zoals bij iedereen, niet altijd rozengeur en maneschijn geweest. In het boek heb ik ook tal van West-Vlaamse woorden en uitdrukkingen gebruikt. Die geven een genietbare, volkse en nostalgische toets aan het boek.”
“Ik veronderstel dat de lezers bij heel wat fragmenten hun lach niet zullen kunnen onderdrukken. Ik bewaar dan ook de allerbeste herinneringen aan de vele mensen die in mijn verhaal een rol opeisen. We hebben samen lief en leed gedeeld. ‘Doorbijten’ is daarvan een blijvende en duurzame getuige,” rondt Marc af. (DRD)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier