De West-Vlaamse Indiana Jones: “Ik zal doodgaan met veel verhalen en weinig geld”

Christophe zoekt het avontuur onder de grond en neemt zijn hele gezin mee. "Maar alleen zonder de kinderen wordt het soms gevaarlijk..." © CLL
Ilse Naudts

Journalist, ex-rijkswachter, blogger, vlogger… Er zijn tientallen manieren om Christophe Lefebvre (38) uit Lauwe te omschrijven, maar eigenlijk is avonturier hem toch het meest op het lijf geschreven. Met zijn 1,98 meter en 102 kilogram wurmt hij zich overal ter wereld door de nauwste openingen op zoek naar fascinerende grotten, onderaardse gangen, verlaten bunkers en vervallen spooksteden. Deze zomer neemt Mister C ons elke week mee op ontdekking, maar eerst willen wij deze opvallende West-Vlaming beter leren kennen. “Ik voel me een moderne Indiana Jones.”

“Eigenlijk wou ik geschiedenis of archeologie studeren”, verklapt Christophe Lefebvre ons. “Een beetje zoals Indiana Jones. Maar archeologie is in het echt veel saaier dan in de films, geloof me. Ik ben een man van de actie. Eerst doen, dan nadenken. Impulsieve en ondoordachte beslissingen leiden vaak tot waanzinnig goeie verhalen. Ik voel me een moderne Indiana Jones, constant op zoek naar avontuur en uitdaging. Gelukkig is mijn vrouw Stéphanie (Rogeau, red.) er om mij af en toe te temperen.” Stéphanie lacht. “En jij bent er om mij over de streep te trekken. Zonder jouw waaghalzerij zou mijn leven lang niet zo avontuurlijk zijn.”

De West-Vlaamse Indiana Jones:
© CLL

Hoe zijn jullie eigenlijk tot deze waanzinnige hobby gekomen?

Christophe: “Door onze kinderen. Het moment van de rapporten is net weer gepasseerd, maar een tijd geleden hadden ze hele slechte punten. Je kunt die jonge gasten voor geen meter enthousiast krijgen voor school. (lacht) Op een bepaald moment zaten we in de McDonalds en vertelden ze dat ze op school leerden over Parijs. Hun kennis was echt niet denderend. En ik zei: Parijs, de Eiffeltoren… je moet dat in je leven toch eens gezien hebben. Waarop mijn zoon: pa, ik heb toch Wikipedia. Ze hebben hun hamburger opgegeten en we zijn met hen doorgereden naar Parijs. Die dag hebben we een selfie van het hele gezin genomen voor de Eiffeltoren. Waauw, da’s groot, klonk het. Voor ons is dat een klik geweest. Als ze zelf op ontdekking en op avontuur gaan, dan krijg je ze wel enthousiast. Maar voor ons moet het natuurlijk altijd net iets meer zijn. Iets verder, iets moeilijker, iets spannender, iets uitdagender.”

De West-Vlaamse Indiana Jones:
© CLL

Catacomben, schuilkelders, ondergrondse gangen… Liggen de grootste avonturen onder de grond?

Christophe: “Misschien wel. Boven de grond vind je weinig nieuwe verhalen. Bijna alles is al verkend. Ondergronds kom je op plekken waar de tijd jaren is blijven stilstaan. Daar ontdek je dingen. Al is mijn voorliefde voor het ondergrondse ook terug te brengen tot mijn hoogtevrees… die ik probeer te overcompenseren door mijn totaal gebrek aan claustrofobie. (lacht) Ik ben enorm groot. Maar ik zit er niet mee in om een beetje te moeten wrikkelen als ik vastzit in een gat. Dat vind ik net spannend.”

Stephanie: “Louise (12) is nu voor het eerst meegegaan op een ondergronds avontuur door een complex van de Eerste Wereldoorlog. Daar heeft ze heel wat schatten meegebracht: stukken van schoenen, bestek… Voorwerpen die er al honderd jaar onaangeroerd liggen.”

Ik ben een man van de actie. Eerst doen, dan nadenken

Christophe: “Ze liep daar vol lef rond. Na de zoveelste ‘pas op’, riep ze geërgerd: jaaaaa, ‘t is al goed. Tot ik haar wees op een niet-ontplofte mortier. Toen werd ze toch even stil. Ondertussen haalt ze superpunten op toetsen over de oorlog. En is ze zelfs hier in Lauwe al gaan magneetvissen. Ze heeft een afgezaagde tweeloop uit Wereldoorlog II opgehaald. En ze heeft ontdekt dat de bibliotheek the place to be is om opzoekingen te doen en info te vinden.”

Veel van je avonturen klinken ontzettend gevaarlijk? Neem je de kinderen daar in mee?

Christophe: “Nee hoor, wij zijn ouders, dan breng je je kinderen niet in gevaar. De avonturen met de kinderen zijn heel berekend. De risicovolle expedities doen we met ons tweetjes. En dat is inderdaad af en toe gevaarlijk. Beneden geraak je alsan… maar ‘t is dan terug naar boven, hé. Daarom neem ik bij grote avonturen Stéphanie mee. We staan altijd in verbinding. Soms zegt ze wel eens: Gedaan met dom doen, kom maar naar boven. Ik stond ooit in een tunnel, bijna tot mijn middel in het water, toen ik op een plank trapte. Die verschoof een beetje en plots kwam er een gigantische obus bovendrijven. Je kan een keer geluk hebben, maar de tweede kan ontploffen, dus heb ik maar naar Stéphanie geluisterd.”

De West-Vlaamse Indiana Jones:
© CLL

Stéphanie, wat is jouw exacte rol in deze avonturen?

Stéphanie: “De veiligheid is inderdaad mijn rol. Er moet altijd iemand in de buurt zijn, zeker bij de gevaarlijkste plannen. Ook al frons ik soms mijn wenkbrauwen, als Christophe ergens in wil, dan gaat hij er ook in. Ik ben degene die zijn waanzinnige avonturen dan zo goed mogelijk probeert te regelen. Hij vertrekt gewoon met de gedachte ‘we zien wel’. Als ik vraag of hij weet waar we moeten zijn, is zijn standaardantwoord: à peu près, ongeveer. Ik ben wat georganiseerder. Dus ik neem het voortouw in de voorbereiding en de planning.”

Christophe: “Op de gevaarlijkste avonturen duiden we ook altijd een vertrouwenspersoon aan. Die geven we de exacte locatie van onze zoektocht. We geven ook altijd de nummers van de hulpdiensten en de ambassade mee, met de mededeling: als je op dat moment niets van ons gehoord hebt, moet je in actie schieten. Onze lijst met kandidaat-vertrouwenspersonen wordt wel kleiner en kleiner. Weinig vrienden en familieleden zien die rol nog zitten. Ze zijn meestal een hele dag op van de zenuwen tot ze ons gehoord hebben. Vertel ons je avonturen maar achteraf, klinkt het nu.”

De West-Vlaamse Indiana Jones:
© CLL

Hoe vind je al die fascinerende verborgen plekken?

Christophe: “Feiten interesseren mij eigenlijk niet. Ik geniet vooral van de verhalen. Hoeveel obussen er juist liggen? In welk jaartal een tunnel is gegraven? Dat is toch minder interessant dan de legendes die op café worden verteld? Ik denk bijvoorbeeld aan een ondergronds meer waarin een schat zou zitten. Iedereen doet die schat af als een fabeltje, maar eigenlijk is iedereen die rond het meer woont er wel naar op zoek. Of denk maar aan het monster van Loch Ness. Zoveel wetenschappelijk bewijs dat het bestaan ervan weinig waarschijnlijk maakt… maar toch net genoeg aanwijzingen die het theoretisch mogelijk maken. Zulke verhalen, dat vind ik de max.”

De West-Vlaamse Indiana Jones:
© CLL

Wat is het gevaarlijkste wat je al gedaan hebt?

Stéphanie:(somt meteen op) “Met een fiets balanceren op onstabiele gewelven in een vervallen gebouw, zijn drone zoeken in een mijnenveld op de Kroatisch-Bosnische grens, een oorlogskelder bezoeken vol giftige gassen waarbij er achteraf sporen van cyanide in zijn bloed zijn ontdekt… Noem maar op. Af en toe is Christophe echt niet tot rede te brengen. Ik ben al superkwaad geweest. Ik ben zelfs al een keer naar huis gegaan en heb hem achtergelaten. Hij ziet geen gevaar. Mijn ouders zijn altijd blij dat het de week is dat we de kinderen hebben. Omdat ze dan weten dat we geen waanzinnige expedities gaan doen. Ik hou van de avonturen, maar ik heb niet hetzelfde lef als hij. Ik ben blij dat hij mij mee op sleeptouw neemt. Zelf heb ik ook al stress gehad. In Cyprus smokkelde ik het beeldmateriaal uit de verlaten buitenwijk Varosha mee in mijn beha. De militairen keken vreemd op toen ze lege geheugenkaartjes uit ons toestel haalden. Cyprus, daar moeten we onze gezichten niet meer laten zien.”

Christophe: “De helft van mijn familie is afgetakeld na een lange slepende ziekte. Dat wil ik niet. Als ik bij een van mijn avonturen zou overlijden, dan heb ik toch een mooi en spannend leven gehad. De dingen die ik nu doe, kan ik op mijn 70ste niet meer doen. Ik leef in het nu. Mijn hobby kost geld, inderdaad. En ook al heb ik veel volgers op mijn blog en op youtube, er geld mee verdienen zit er voorlopig niet in. Wij zullen doodgaan met veel machtige verhalen en erg weinig geld.”

De West-Vlaamse Indiana Jones:
© CLL

Nieuwe zomerreeks bij KW

Onze Indiana Jones trekt deze vakantie naar godvergeten plekken in West-Vlaanderen en ver daarbuiten. Voor onze geheimzinnige zomerreeks verzamelde Christophe mythische verhalen en opvallende legenden en zoekt hij uit wat er van aan is. Botst hij op vergeten schatten, echte spoken of ander schoons? Wat wij al zeker weten, is dat hij een mysterieuze tunnel ontdekt heeft onder een West-Vlaamse gemeente. Dat verhaal vertelt Christophe volgende week…