Tournée Minérale. Nog een weekje op de tanden bijten. Al lijkt dat voor onze opmaakredactrice Trui Lievens intussen best wel mee te vallen.
Het begint wat saai te worden. Niet Tournée Minérale, bedoel ik. Wél deze column schrijven. Het verzaken aan wijn of cava gaat me namelijk steeds beter af, zodat er ook nog weinig te vertellen valt.
Je kan niet blijven schrijven over die mocktails op restaurant die steevast uit fruitsap en – godbetert – ook nog uit grenadine bestaan, zoals in dat restaurant in Torhout vorige vrijdag. Nee, het aardbeitje bovenop maakte dat niet goed. Mijn portie mocktails heb ik trouwens voor dit jaar wel gehad. Een overdosis suikers, weet u nog?
De laatste week heb ik alvast mijn uiterste best gedaan om het suikergoed zoveel mogelijk te ontwijken (we hebben het bij één KW-éclair gehouden, applaus voor mezelf!). Alvast de loopschoenen opnieuw vanonder het stof halen, helpt ook om eens niét aan chocolade te denken.
Mijn portie mocktails heb ik voor dit jaar wel gehad
Op restaurant dus: stond er begin februari nog niets op de agenda, plots werden we serieus op de proef gesteld met drie -onverwachte – etentjes op een rij. En zoals mijn mede-Tournée Minéralegenoten het ook al opmerkten, alcohol is overal. Elk etentje begint en eindigt ermee. Voor de eerste keer deze maand, werd er ook dieper op het onderwerp ingegaan. Je oogst wel eens wat bewondering, meestal wordt er wat lacherig over gedaan. Tot je vraagt: ‘en waarom probeer je het zelf niet?’ Plots heeft iedereen wel z’n redenen…. om het niet te doen.
Iedereen heeft wel z’n redenen…. om het niet te doen
Zelf ben ik ‘erfelijk belast’: langs de kant van mijn moeder dronken ze allemaal graag een ‘neutje’, zoals ze dat vroeger noemden. Aan de verhalen te horen dronken ze er zelfs meer dan eentje. En die vloek heeft zich blijkbaar verder gezet. Vroeger, toen ik de kleine gasten veilig in bed had gedropt, dronk ik elke avond minstens twee glazen wijn voor tv. Had ik wel recht op, vond ik, na weeral eens een drukke, stressvolle dag. Tot een diëtiste me er op wees dat twee-drie glazen alcohol per dag écht wel te veel is voor een vrouw. Ik voelde me betrapt, beschaamd ook, voelde me bijna een verslaafde. Die voorouders toch….
Ik voelde me betrapt, beschaamd ook, voelde me bijna een verslaafde
De glaasjes wijn tijdens de week heb ik ondertussen al lang afgezworen, alcohol werd met de jaren iets voor het weekend en nu, na bijna een maand zonder, – en zonder zedenlesjes te willen prediken – ben ik blij dat ik merk dat ik ook helemaal zonder kan. Nu nog die reputatie kwijtraken [????]
Verzonden vanuit Outlook<http://aka.ms/weboutlook>
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier