“Meisje van 4 sterft bij zwaar verkeersongeval.” Het kon zomaar de titel van een krantenartikel geweest zijn, eerder deze maand. Dat het voor de familie Tesse uit Wevelgem alsnog goed afliep is in grote mate te danken aan de snelle tussenkomst van de Brugse mug-heli Die bracht de kleine Babette in geen tijd naar de operatiekamer waar haar zware schedelfractuur met succes geopereerd werd. Drie weken later kijken haar ouders Emma en Pieter terug op het ongeval, met ontzettend veel dankbaarheid.
Woensdagnamiddag, 10 juli. Annemie Dendooven en Lieven Glorieux uit Marke rijden met hun 4-jarige kleindochter Babette Tesse naar zee. Tot het aan de verkeerslichten in Stalhille fout loopt. Een vrachtwagen rijdt in op hun stilstaande voertuig. De klap is verschrikkelijk, de gevolgen voor Babette immens. Het meisje loopt een schedelfractuur op, onmiddellijk is duidelijk dat het kind in levensgevaar verkeert.
Emma Glorieux, 30 jaar en de mama van Babette, is op dat moment als verpleegkundige op de afdeling materniteit en neonatologie van het Kortrijkse AZ Groeninge aan het werk. Plots wordt ze naar de telefoon geroepen. “Tijdens de rit met de ambulance naar het ziekenhuis belde mijn papa me op. Hij en mama raakten lichtgewond bij het ongeval. Papa heeft me het verschrikkelijke nieuws verteld. Op slag staat je wereld stil. Mijn oom heeft mij naar het AZ Sint-Jan in Brugge gebracht. Zelf was ik absoluut niet in staat om met de auto te rijden.”
Snelheid was cruciaal
Ook haar echtgenoot Pieter Tesse (38) is aan het werk en haast zich na een telefoontje van Emma naar Brugge. Als hoofdverpleegkundige op de dienst intensieve zorgen van het AZ Delta in Roeselare krijgt hij zowat dagelijks te maken met slachtoffers van (verkeers)ongevallen. Soms ook kinderen met schedeltrauma’s zoals die van zijn dochtertje. “De eerste berichten die ik via de telefoon doorkreeg, waren niet zo alarmerend”, herinnert Pieter zich. “Babette was bij bewustzijn toen ze uit het autowrak werd gehaald, hoorde ik. En ze weende. Toen ik op de spoeddienst arriveerde, was ze echter bewusteloos en werd ze al beademd. Op zo’n korte tijd verergerde haar toestand dus heel snel.”
“Achteraf gezien is de snelheid waarmee Babette van de plaats van het ongeval naar het ziekenhuis werd gebracht, cruciaal gebleken”, stelt Pieter. “Het grootste probleem was dat haar schedel helemaal gebroken was, wat een grote druk op haar hersenen veroorzaakte. Ze werd meteen op de operatietafel gelegd. Daar hebben de artsen de druk kunnen verlagen door de schedel volledig te reconstrueren. Dat is haar redding geweest.”
Ze babbelt, ze speelt en haar haar groeit zienderogen. Je kan amper zien dat ze weken tussen leven en dood zweefde – Emma en Pieter, ouders van Babette
Vier dagen na de operatie werd Babette van de beademingsmachine losgekopppeld. Een immense opluchting want het betekende dat ze buiten levensgevaar was. Maar toen men Emma en Pieter vertelde dat hun dochter niets kon zien kregen ze opnieuw een opdoffer te verwerken. “Die eerste dagen vertoefde ze voortdurend tussen wakker en slaap”, zegt Emma. “Tot een week na het ongeval. Woensdag kon ze weer zien en verscheen er een lach op haar gezicht. Ik was zielsgelukkig toen ze de namen van de vriendjes uit haar klas begon op te noemen!”
Op bezoek bij de piloot
Het is nauwelijks te geloven dat Babette amper drie weken na het ongeval zo hersteld is. Een week geleden keerde ze terug naar huis. “Ze babbelt, ze speelt, het haar op haar hoofd groeit zienderogen. Je kan haast niet zien dat ze drie weken geleden tussen leven en dood balanceerde. Maar ze is nog niet helemaal hersteld”, zegt Pieter. “Daar zal nog wat tijd overgaan. Motorisch kan ze al veel aan, enkel de rechterkant van haar gezichtsveld is weg. Ze ziet met haar twee ogen, maar door een kronkel in de hersenen ziet ze met haar rechteroog enkel een zwart vlak. Dat schijnt haar echter niet echt te deren.” “Babette zoekt voor zichzelf oplossingen”, zegt Emma. “Als ze een puzzel maakt draait ze errond, tot ze met haar linkeroog de stukjes ziet.”
“Op aanraden van de psycholoog maken we een fotoboek aan met foto’s van de voorbije weken: van het ongeval en van haar verblijf in het hospitaal”, vertelt Emma. “Dat kan helpen wanneer ze op latere leeftijd zich vragen stelt over wat gebeurd is. Op onze vraag kregen we ook de gelegenheid om de helikopter en een piloot te ontmoeten. De piloot Danny Plaisier was trouwens ook onder de indruk van de interventie. De dag na het ongeval wilde hij weten hoe het met haar was, hij kon het niet goed loslaten, zei hij me.”
Moet het gezegd dat de ouders de mug-heli, de piloten en de hulpverleners onnoemelijk dankbaar zijn? De snelle inzet van de helikopter redt tientallen mensenlevens per jaar. Ook dat van Babette, daar zijn Emma en Pieter van overtuigd. Ze vinden het dan ook onbegrijpelijk dat de mug-heli geen financiële steun krijgt van het ministerie van volksgezondheid. De snelle interventiedienst overleeft dankzij steun van provincie en stad, en dankzij vele giften. Familie en vrienden van het koppel zijn vastbesloten om een aantal acties op te zetten om de mug-heli financieel te ondersteunen. “Dat zijn we zeker ook van plan”, bevestigt Pieter. “Dat is voor het najaar, nu staat ons hoofd daar nog niet naar. Alle aandacht gaat momenteel naar Babettes herstel.”
‘Reddende engel’ Danny: “Nog altijd zwaar onder de indruk”
De ouders van Babette weten het zeker: de snelle tussenkomst van de mug-heli redde het leven van hun dochter. Aan de stuurknuppel van de helikopter zat op die bewuste dag Danny Plaisier (52) uit Diksmuide. Hij is de held van de kleine Babette. “De auto was achteraan helemaal platgedrukt door de aanrijding”, herinnert Danny zich nog levendig. “Babette zat gekneld in het voertuig. Als vader trof de kwetsbaarheid en de hachelijke situatie van dat meisje me enorm… Ze werd uit de auto bevrijd en we brachten haar over naar het ziekenhuis, maar daarna wist ik niet meer hoe het met haar ging.”
Het meisje bleef echter door het hoofd van de piloot spoken. “Ik wist niet of ze het zou halen. Ik heb toen ook overwogen om een shift met de mug-heli over te slaan, zo zwaar was ik onder de indruk. Maar ik heb me dan toch herpakt. Ik heb dan ook via Facebook contact gezocht met de mama van Babette, omdat ik wilde weten hoe ze er aan toe was. Het spreekt voor zich dat ik opgelucht was toen ik vernam dat ze na enkele dagen al aan de beterhand was! Die mensen zijn de mug-heli blijkbaar zo dankbaar dat ze een benefiet willen organiseren. Als het zo ver is, dan wil ik daar zeker graag bij zijn om Babette en haar ouders te ontmoeten.” (PDV)
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier